Nerede o eski sınavlar?..

Fazla değil, birkaç yıl öncesine kadar, sınav günlerinde hayat adeta dururdu.
Veliler günün erken saatlerinde yollara dökülür, belediyeler, cemaatler, sivil toplum örgütleri sınav çadırları kurar, otellerde yer kalmadığı için sokakta geceleyenler olur, trafik felç olduğu için şaşkınlar sınıfı kurulur, Eyüp Sultan’da dualar edilir, televizyonlar saatlerce canlı yayın yapardı...
Şimdi hemen her şey gibi sınavlar da öylesine sıradanlaştı ki, girenlerde bile heyecan yok. O dünün çılgın sınav anneleri bile yok olup gitti. Niye? Evet niye ve nasıl bu noktaya gelindi?
Aslında sorunun cevabı, bizim gibi işin içinde olanlar için çok basit ama dışarıdan algılanması biraz daha zaman alacak... Her ne kadar tüm liseler Anadolu lisesine dönüştürülse de ortada, eski anladığımız anlamda Anadolu lisesi kalmadı. Sadece 15’e yakınında hazırlık sınıfı var ve bazı dersleri hâlâ yabancı dille yapılıyor. Diğerlerine gelince, alın birini vurun diğerine.
Sonuçta hepsi birbirinin aynı.
Kaliteyi yukarı çekemediğimiz için hepsini aşağıda eşitledik! Bu da bir reform(!) olsa gerek...
Üniversitelere gelince, neredeyse her köşe başında bir üniversitemiz oldu. Son birkaç yıldır, kontenjanların çok önemli bir bölümü, zaten dolmuyor.
Yani 100 üzerinden 20, 25 puan alan herkes barajı aşabiliyor, aşan da rahatlıkla üniversiteye girebiliyor. Hele bir de biraz parası varsa, istediği fakülteye girebiliyor. Ayrıca yurtdışında bir üniversiteye gitmek de artık hiç o kadar zor değil. Gelinen nokta bu!
Siz olsanız hâlâ sınavları hayat memat meselesi olarak görüp heyecanlanır mıydınız?.. Peki iyi mi oldu, kötü mü?..
Her sıradan şey ne kadar iyiyse, gelinen nokta da o kadar iyi!..

Önceki yıllarda sınav merkezlerininin önünde yoğun kalabalıklar olurdu. Ancak bu yıl kapıda bekleyen aile sayısı yok denecek kadar azdı.