Attila Gökçe

Beklenen haber kısa açıklamayla geliyor: “Kulübümüz, Teknik Direktör Pereira ile anlaşarak yolları ayırma kararı almıştır.”Fenerbahçe’de iklim, hiç değişmeden istikrarlı biçimde aynı havayı sunuyor bize. Her şey zamanında… Mevsim normalleri!.. Başkan Ali Koç’un sportif kültürü böyle. Futbol dışındaki karar, tercih ve davranışlarına değinmiyorum. Bunlar meraklısı dışında bilinen şeyler değil. Ama futboldaki başarısızlık halinde yolları ayırma kararlarını herkes biliyor. Başkanlığı devraldığı günlerden bu yana tutumu hiç değişmedi.

Ali Koç, uyarılara, analizlere, sorunlara ve çözüm önerilerine hiç kulak vermeden sonuçlar üzerinden hamle ederek radikal kararlar alıyor. Yeni programla, yeni hocalarla, yeni oyuncularla hep yeni öyküler yazmak istiyor. Kredisi yüksek… Camia bağrına basıyor başkanı… Pandemiden sonra tribünleri doldurarak tam destek veriyor. Yine de filmdeki tüm öyküler hayal kırıklığı ile bitiyor. Hep tekrar öykülerle dolu senaryo. Başkan Ali

Hırçın ve çılgın bir derbi izledik… Oyuna baktık, hakem kararlarına takıldık. Kavga eder gibi çatışanları, gerenleri ve gerilenleri gördük. Yere yatıp dinlenenler de vardı, anlaşılmaz hatalarla takımını zor duruma düşüren arkadaşlarına söylenenler de. Haydi, gelin itiraf edelim: Golleri alkışladık.
Bu maçın kazananı yoktu ama, kahramanı vardı: İddiasız ve sakin görünüşünün altında yürekli, bilgili, becerili oyunu ve çifte golü ile genç futbolculara ustalık örneği verip takımının başını dik tutan Josef de Souza, Kadıköy’den kişisel zaferiyle döndü.
Fırat Aydınus gibi tecrübeli ve uzatmalı bir hakemin verdiği penaltı kararına şaşırdık. O mücadelede top, rakibi ile kendi bedeni arasına sıkışan koluna çarpan Larin, anlayamadığımız biçimde penaltıya (!) neden oldu. Aydınus’un bu kararı VAR’dan da onaylanmış olacak ki bir davet almadı. Yanlış bir karardı bu. O kol vücuttan açık değildi. Rakibinin bedeninden aşağı düşerken Kanadalı’nın koluna çarptı. Larin kolunu hareket ettirecek durumda

Dokuz dakikalık uzatmanın 5 dakikasını unutarak Gaziantep FK – Kasımpaşa maçını erken bitiren, 10 dakika sonra hatasını anladığında takımları çağırarak oyunu yeniden başlatıp süreyi tamamlayan FİFA kokartlı hakem Halis Özkahya, bildiğiniz gibi istifa etti.
Yaptığı hatanın bedelini çok ağır ödedi Özkahya. 41 yaşındaydı, kariyerini 7 yıl daha sürdürme şansı vardı. Profesyonel hakemlikten yılda 500 bin liraya yakın ücret alıyordu. Bu gelir kalemini de tek imzayla kesti attı.
Pazar günü, utanç verici hiçbir yanı olmayan bu masum hata için ağır bedel ödenmesine itiraz ettim. O düdüğün ötmesini, Halis Özkahya’nın geri dönmesini istedim.
İçimi sızlatan, ortamı karartan olay, futboldaki vicdan sorunuydu.
Halis Özkahya yalnız kalmış, unutulmuş, adeta yok sayılmıştı. Futbolda en çok kayıp veren hakem camiasının kurbanları arasına katılmıştı.
Özkahya’nın hakem arkadaşları, Avrupa kupalarında onun gibi maç yöneten meslektaşları, MHK, hakem hocaları, yorumcu dostlar sus-pus olmuşlardı. Onlardan birini aradım, akıntıya

Sıkıntıyla başlayan, bezginlik yaratan gol yarışını Beşiktaş özlenen goller ve alkışlanan skorla kazandı. Vekaleten sahaya çıkan Önder Karaveli ile asist ve golü gösteriye dönüştüren Güven Yalçın da günün kahramanı oldu.Sıkıntıyla başlayan, bezginlik yaratan gol yarışını Beşiktaş özlenen goller ve alkışlanan skorla kazandı. Vekaleten sahaya çıkan Önder Karaveli ile asist ve golü gösteriye dönüştüren Güven Yalçın da günün kahramanı oldu.Beşiktaş yaralı… Hayal kırıklığı ile peş peşe yaşanan yenilgiler, takımda çözülme sürecini başlattı… Sergen Yalçın ile kulüp arasındaki sımsıkı bağlar gevşedi. Kaçınılmaz istifa ile gitti Sergen Hoca. Kuşkusuz onun gidişiyle sorunların çözüme kavuşmuş olması  bitmesi beklenemez. Beşiktaşlı yöneticiler, olumsuz tabloyu yaratan gerçekleri sadece Sergen Hoca’nın başarısızlığı diye açıklarsa yanlış olur. Olayların serinkanlı analizlerle tanımlanması ve çözüm yollarının belirlenmesi gerekiyor. O

Sempati ya da antipatinin gereği yok. Biraz empati yapalım, Özkahya’yı anlayalım. Ayıpsız kusurunu ona unutturalım. Ona uzanacak ilk el de TFF Başkanı Nihat Özdemir’in eli olmalı. Seminer kaçırmadan, en azından ligin ikinci yarısında işbaşı yapmalı.

FIFA kokartlı hakem Halis Özkahya, 8 Kasım’da hakemliği bıraktığını açıkladı.
Daha 41 yaşındaydı. Önünde 7 yıllık bir kariyer süresi daha vardı.
Kararlarıyla kimini üzdü, kimini sevindirdi. Ama gördüğünü çaldı. Kuralları uygulamaya çalıştı. Haydi itiraf edelim. Çoğumuzun hoşuna gitmeyen bir tipi vardı. Eğilip bükülmediği, saygı ve bağlılık (!) mesajları vermediği, düdüğünün efendisi olduğu için, sevmeyeni de vardı. Sevgi dediğimiz duygu, herkesin gönlüne kalmış. Zorla güzellik olmaz. Herkes herkesi sevmek zorunda değil. Ama saygı göstermek zorunda. Özellikle ayıpsız, dürüst kararlar verdiği zaman... Hatalarına rağmen güven duygusu yarattığı zaman...
Halis Özkahya saygıyı hak eden hakemdi.
Biliyorsunuz, hakemliği neden bıraktığını...
Mitolojideki

Sadece Beşiktaş için değil, Türk futbolunun tümü için de bir veda maçı… Şampiyonlar Ligi’nde hangi takımla ne zaman oynayacağız, artık bilmiyoruz. Böyle bir organizasyonda hiç değilse bir beraberlikle puan almak, yurda prestijli bir dönüş yapmak iyi olurdu… Olmadı.

Hiç de şaşılacak bir sonuç değil… Beşiktaş’ın akıl almaz yenilgilerine, oynamadan teslim olduğu maçlara, oynadığı halde kaybettiği oyunlara alıştık artık.
Alışmadığımız şey, Sergen Yalçın’ın bir gün önce basın toplantısında açıkladığı üzere “rotasyon” yapmasıydı. Öyle bir rotasyondu ki bu, Kayserispor’u Dortmund’dan daha tehlikeli bir rakip kategorisine getiriyordu. O yüzden gönlünde de kafasında da yer vermediği, “zoraki” oynadığı Şampiyonlar Ligi’ni bırakıp Süper Lig’i öncelediğini gördük. Ghezzal, Vida, Rıdvan, Rosier, Atiba kulübede oturuyordu. Daha da dramatik olanı bunca değişiklik içinde Oğuzhan’ın sahada kendine yer bulamayıp oturanlara katılmasıydı. Borussia

Fenerbahçe, Üç Büyükler’in en üstteki temsilcisi. Bu anlamda bir statü sahibi olmakla övünebilir mi taraftarları? Hayır… Çünkü onlar, alıştıkları yere, daha da yukarıya, en tepeye bakıyorlar. Orada Trabzonspor var. Sahaya çıkarken 24 puana sahipler. Trabzonspor’un 15 puan gerisinde duruyorlar. Bunlar maç öncesi notlarımız… Maç sonunda Fenerbahçe, havayı da, ortamı da değiştiriyor. Kasvetli, karanlık ve umutsuz tablo, her şeye rağmen coşkulu bir aydınlığa dönüşüyor. İkinci yarıda atılan usta işi goller ve yeni golcü Serdar’ın üçlemesiyle hasret gideriyor.Kadıköy’deki rakipleri ligin son sırasındaki Karadeniz takımı Rizespor…Yeşil-mavililer, Fenerbahçe karşısında istediği oyunu oynayamıyor. Örneğin rakip yarı alanda kazandıkları topla kendi savunmalarına dönerek geriye paslar yapıp Fenerbahçe’nin iştahını kabartıyorlar. Neden sonra Umar Aminu, Boyd ve Pohjanpalo ile niyet değiştirip uyanarak bir iki pozisyona giriyorlar. Maçın ikinci yarısında adeta dağılıyorlar. Onca

Futbol sürprizleri bol bir oyun. Sihirli kutu gibi bir eğlence söz konusu… Galibiyete, gole, sevince ve puana ihtiyacı olan Beşiktaş, “kiralık evlat” olarak Schalke’den bağrına bastığı Can Bozdoğan’ın inanılmaz güzellikteki soluyla, 20 metreden attığı golle, Kasımpaşa önünde nihayet neşesini buldu, keyiflendi. Ama o keyifle maçı bitiremediler. Kronometre ilerledikçe yoruldular, çözüldüler ve dağıldılar. Kasımpaşa inat ve ısrarla aradığı golü 82’de attı. Sonrasında Beşiktaş’ın - değişikliklere rağmen hiçbir şey yapamadığını ve sonuca razı olduğunu gördük. Sergen Yalçın’dan yeni hamleler göremedik. Bu arada… Israrla oynama arzusu sonucu maç kadrosuna alınan Pjaniç, maçı kulübede bitirdi. Sahi, onu kim getirdi?
Beşiktaşlı futbolcular güler yüzlü skorla ilk yarıyı kapattılar. Topa ve oyuna sahip olma isteği, maçı domine eden karakteriyle takım olarak bir duruş gösterdiler dün. Anlaşıldı ki Sergen Yalçın’ın hafta başında Başkan Çebi ile yaptığı görüşme