Bilal Meşe

Fenerbahçe’nin Göztepe maçında tribünlerin teknik direktör İsmail Kartal’a olan sevgi selini gördünüz mü? Taraftarların Kartal’a ilk kez böylesine sevgi gösterdiklerine tanıklık ettim. Taraftarlar maçın bitimiyle birlikte hep bir ağızdan “İsmail hoca” diyerek stadı uzun süre inlettiler. Valla yerli bir teknik direktöre Fenerbahçe’de böylesine bir sevgi gösterilmesi açıkçası bana mutluluk ve gurur veriyor.
Bu madalyonun bir yüzü ve olumlu tablo...
Ya diğer yüzü?
Biliyorsunuz yönetim kanadı 5 aydır yabancı hoca peşinde, ancak tribünlerin dili son zamanlarda çok değişti. İsmail Kartal’ın kalmasından yana gibiler ve desteklerini açıkça gösteriyorlar.
Kuşkusuz bu tablonun yönetim kanadını teknik direktör konusunda köşeye sıkıştırdığı da bir gerçek. Yönetimin radarında Joachim Löw ve Jorge Jesus var, görüşmeler sürüyor, olur mu, olmaz mı, bilemiyoruz. Ancak bilinen tek gerçek var ki her iki hoca da ekipleriyle ve transfer bütçeleriyle Fenerbahçe’ye 20-30 milyon euro ekstra yük getirecek.
Bir yanda ekonomi, diğer yandan İsmail Kartal’ın Fenerbahçe’deki başarısı ve tribünde onun adına esen olumlu rüzgarlar.
Kartal’ın ne kadar ücret aldığını bilmiyorum, bu yönü beni fazla ilgilendirmiyor, istediği oyuncu transferi atla deve değil, bir sol bek bir de forvet, hepsi bu kadar.

Teknik direktör değişimlerinde o takımlarda bir ‘rüzgar’ eser. Bu tablo kuşkusuz gerek oyuna gerekse skor tabelasına olumlu yansımalar yapar. Tıpkı Beşiktaş’ta olduğu gibi...
Elbette Kartal’daki bu rüzgarın başka bir nedeni ise iskeleti teşkil eden çok sayıda oyuncunun sözleşmesinin bitecek olması. Kim kalacak, Kartal Yuvası’ından kimler kopacak, Teknik Direktör Valerien İsmael karar verecek. Bu faktör, kalıcı olmak isteyen oyuncuların performansına da yansıyor kuşkusuz.
Görüyoruz ki, Fransız teknik adam, Kartal’da üçlü savunmayı oturtmaya çalışıyor. Aksamalar var mı? Elbette yok değil... Örneğin kanatlardaki Rıdvan ve Rosier, ileriye çıkışlarda tamam... Ya geriye dönüşler? İşte orada her iki futbolcu da bazen ‘rötar’ yapıyor, bu da savunmayı sıkıntıya sokuyor, rakibin iştahını kabartıyor. Rıdvan Yılmaz, kanat oyuncusundan çok, sürpriz golcü olarak görev yaptı ilk yarıda... Sürekli göbekten rakip savunmanın arasına girdi, kaleye şutlar attı, ama golü bulamadı. Montero da sık sık savunmadan çıkarak ofansif ataklara katıldı, ekstra göreve soyundu.
Her iki takımın ligdeki konumu farklı, bu da ‘temposu’ yüksek mücadeleyi de beraberinde getirdi. Giresunspor, ligin altlarında ince çizgide... Kırmızı hattan çıkmanın yollarını arıyor, ‘ne koparırsam kar’ düşüncesinden hareket ediyor. Beşiktaş ise klasman derdinde! Bu yarıda kuşkusuz iki net pozisyonu Kartal üretti. İlki Batshuayi, ikincisi ise Ghezzal... Her iki futbolcu bu pozisyonları golle taçlandıramadılar. Nedeni de kaleci Okan’ın müthiş kurtarışlarıydı.
İlk yarının istatistikleri yine Kartal’ı işaret ediyor. Ne var ki, hücuma çıkışlarda yapılan top kayıpları Kartal’ın hızını kesen en büyük faktör idi.
***
İster üçlü, ister dörtlü oynasınlar, ben ona bakmam! Savunma güvenliğini elden bırakıyorsanız o sistemler yerle-bir olur arkadaş! Alın 47. dakika... Kartal, ailecek ilerde, geri bomboş... Rosier topu kontrol edemedi, Giresunspor pozisyon üretti. Serginho ve Umut biraz dikkatli olsalardı, golü bulmaları işten bile değildi. Zaten üçlü oynuyorsunuz, buna bir de Vida gibi pas hatasını eklerseniz... Nitekim 51’de Süleymanov, topu ayağında buldu, vurdu Ersin’e gole izin vermedi.

Fransız teknik direktör Valerien Ismael, birçok kesim için kapalı kutuydu, futbolculuk yıllarını anımsayanlar elbette var, ama çalıştırıcılığı soru işaretleriyle doluydu. Ne var ki, Trabzon ve Alanya maçlarında futbolcuların skorlardan çok ortaya koydukları performans, yönetim ve taraftarları gelecek için umutlandırdı. Evet, kişisel olarak ‘yerlici’yim ama her gelen yabancıya da asla önyargılı değilim... Beklerim, zaman tanırım, daha sonra kantarıma çıkarır, net tavrımı ortaya koyarım, hem de hiç sakınmadan.

Her teknik adamın zamana gereksinimi vardır, biliyoruz. Bu durum Valerien Ismael için de geçerli. Öyle dakika bir, ‘bundan bir şey olmaz’ yakıştırmasını yapmak, bu oyunun doğasına terstir. Her teknik adam değişiminde o takımlarda bir ‘rüzgar’ eser, hiç de sürpriz değildir... Nitekim, Kartal’daki Ismael rüzgarı iki maçta kendini hissettirdi. İki maça bakıp, gelecek adına öyle aman-aman iddialı ahkamlar kesmenin de çok doğru olacağına inananlardan asla değilim. Ne var ki bir takım olumlu sinyaller aldık, bunlardan birkaçını siz değerli okuyucularımızla paylaşmak isterim:

- Takımın temposu değişti, bu çok net. Artı, mücadele gücü üst seviyeye çıktı.

- En önemlisi takım bütünlüğü geldi, birlikte hareket ediyorlar, kaybedilen topları geri kazanma adına müthiş bir mücadele ortaya koyuyorlar. 

- Yan paslar asgariye indi, hatta rafa kalktı, dikine oynuyorlar, bu da pozisyon üretimine müthiş katkı sağlıyor.

- Ismael’in futbolcularla maç sırasında kenardan diyalogları çok iyi, uyarıları, artı yorulan oyuncuları hemen oyundan alması dikkat çekici. Camiadaki Ismael rüzgarı kalıcı olur mu, bu esinti ‘kasırgaya’ dönüşür mü, yeni sezonda bunu hep birlikte göreceğiz!

Bizim de bir ‘İsmail’imiz var

Fransız Ismael’imiz oldu (!), ama bir de yerli ‘İsmail’imiz var, onu da es geçersek ayıp ederiz. O da yarı yolda Fenerbahçe’yi teslim aldı, çok başarılı performans ortaya koydu. Valla onu kenarda izlerken keyif aldığımı ve de mutlu olduğumu söylemeden geçemem. Çünkü ben yerliciyim, onların başarısıya gurur duyarım, duymaya da devam edeceğim. İsmail Kartal’ı severim, güzel adamdır vesselam, adamlığına da tek laf ettirmem.

Beşiktaş’ın ‘görev’ adamı Josef bir çağrı yaptı, tribünler ful çekti, taraftarların bu desteği kuşkusuz sahadaki futbola müthiş enerji kattı. İlk yarıda Kartal maçı kopardı, işini sağlama aldı. Bu yarıdaki en önemli olay Josef’in uzun bir aradan sonra golle buluşmasıdır. Tabi ki iki gole imza atan Batshuayi’yi yok sayamayız, krallık yarışında ilk üçe girmeyi de başardı. Valla Kartal’ın yeni teknik direktörü Valerien Ismael de durağan değil, o da kenarda boş durmuyor hani! Müthiş enerjik, takımla birlikte oynuyor adeta, tribünleri de ihmal etmiyor, ateşliyor. Yeter ki, bu enerjisi ilerde kart alışkanlıkları yapmasın!
Artık Ismael’in oyun sistemini tartışmaya gerek yok, adam belli ki bu şablonu Kartal’a monte edecek, kararlı ve de inatçı. Elbette Ismael geçiş döneminde, asıl yeni sezona bakacağız, bu sistemle başarılı olursa, yani zirveyi yakalarsa ne ala, aksi malum!
Yıllardır hep savunurum, kadroda devamlılık başarıda büyük faktördür. Öyle takımın sağıyla-soluyla oynamanın asla doğru bir yöntem olmadığını cümle alem biliyor, ama bazı teknik adamlara bunu anlatamadık! Bu anlamda Ismael doğru yolda, kutluyoruz, yani iyi oynayan kadroyu bozmuyor.
3-4-3 sistemi ofansif oyunda kazanma adına çok önemli bir faktördür. Yeter ki kanatlarınız uçabilsin! Rosier ve Rıdvan hiç de sırıtmıyor, kanatları çok iyi kullanıyorlar, nazar değmesin. Üçlü savunmanın bir handikapı var, asla tek hatta yakalanmayacaksınız. Efecan’ın golü de böyle bir tablodan geldi! Ersin’i beğeniyoruz, ne var ki tuhaf çıkışları iki maçta adeta huy haline getirdi!
Bu oyunda istatistikler her zaman karşılık bulmaz, bulmuyor da... Alın size dünkü maçın ilk yarısı, yüzde 61 topla oynama Alanya lehine, eyvallah. Peki, ya skor tabelası kimi işaret ediyor, tabi ki Kartal’ı. Hadi buyrun eyy istatistikçiler! Yani tabela ne diyorsa o, bize ona bakarız, gerisi detaydır sadece, top çizgiyi geçecek.
Ghezzal, Kartal’ın asist kralı yeter ki fırsat bulsun, çok özel bir oyuncu. Batshuayi’nin attığı ilk goldeki asistini her baba yiğit yapamaz, sırtı dönük üstelik. 25’te Kartal’ı her maçta sırtlayan, orta sahanın sigortası olan Josef, o anlamlı çağrısını dün golle taçlandırdı, yakışır ona! Rosier de boş durmuyor, hem atıyor, hem attırıyor. Josef ve Batshuayi’nin attıkları gollerde pay sahibiydi dün.
İkinci yarıda da değişen pek bir şey olmadı, topla oynayan Alanya, golü bulan yine Kartal! Ismael’in hamlelerini de görüyoruz karşılık buluyor. Batshuayi’nin yerine giren Güven, Rıdvan’ın asistini golle taçlandırırken, olası bir iş kazasına da set çekti. Alanyaspor’u da kutluyoruz, hiç pes etmediler, ancak bu özelliklerini pozisyon üretimine bir türlü yansıtamadılar.

Spor, özellikle futbol bizim yaşam biçimimiz haline gelmiş durumda. Ama bazen yeşil sahalardan uzaklaşmak gerekir, ben de bugün öyle yapacağım... Sizlere, hayatıma dokunan güzel insanlardan ve Milliyet ailesi olarak başarılı sporcuları ön plana çıkartan; geleneksel yılın sporcusu gecemizden söz edeceğim... Güle güle Nezih ağabey; Yaşamımızda bazı fotoğraflar vardır, onları kaybetsek de asla unutmayız. Adları her geçtiğinde onları hep güzel kelime ve cümlelerle anarız, tek satır kötü laf bulamazsınız.
Tıpkı Nezih ağabey (Alkış) gibi... Hani derler ya ‘Adam gibi adam’ diye... Aynen öyleydi Nezih ağabey... Artı, dibine kadar gazeteciydi, müthiş bir haberciydi. Hem Milliyet’te hem de Hürriyet’te spor müdürlüğü yaptı, gelin görün ki, muhabirlik özelliği hep ön plandaydı. İşkoliğin en önde gideniydi. Telefonlar gün boyu kulağından düşmezdi. Sadece üç büyükler değil, Anadolu’nun her takımından haber yağdırırdı sayfalarımıza... Nezih ağabeyi kelimeler anlatmaya yetmez. Onunla yaşamak lazımdı... Ben de o şanslı insanlardan biriyim. 1985 yılında kapısından girdiğim Milliyet’te Nezih ağabeyden çok feyzler aldım, bana çok şeyler kattı. Evet, bizim kulvarın efsane isimlerinden biriydi Nezih ağabey... Onu da sevdiklerimizin arasına uğurladık... Pandemi nedeniyle cenaze törenine katılamadım, üzgünüm... Ne var ki yazılı ve görsel medyadan töreni izleme şansı buldum Gelibolu’da... Böylesi bir ortamda bile Nezih ağabeyin cenazesi çok kalabalıktı.
İşte bu fotoğraf onun ne kadar çok sevildiğinin en büyük göstergesidir. Onun emek verdiği tüm dostları cenazedeydi, inanın gözlerim yaşardı. Vefatından sonra Milliyet Gazetesi, Nezih ağabeye özel bir sayfa ayırdı, çok mutlu oldum. Mesleğimizin duayenlerinden Attila Gökçe ve Şansal Büyüka’nın yanı sıra takım arkadaşım Ercan Güven, Nezih ağabeyi çok güzel anlatmışlar... Başlık, ‘Efsaneler ölmez’... Evet gerçekten Nezih ağabey, bizim kulvarın efsanelerinden birisiydi. Onu asla unutmayacağız, unutturmayacağız... Mekanın cennet, ışıklar yoldaşın olsun Nezih ağabey... Seba’yı yine anacağız; 5 Nisan belki sizlere sıradan bir tarih olarak gelebilir. Ne var ki, Beşiktaş ve o büyük camiası için bu tarih çok önemlidir. Benim için de öyle... Çünkü 5 Nisan, Beşiktaş’ın efsane başkanı rahmetli Süleyman ağabeyin (Seba) doğum günüdür. Onun sağlığında, her 5 Nisan tarihinde, ‘eski dostlar’ masalarını kurar, doğum gününü kutlardık. Süleyman ağabey aramızdan ayrılalı sekiz yıl oldu. Onun masasını paylaşan dostları, doğum gününü fotoğraflar ve de yazılarla kutlamaya devam ediyor. Çünkü pandemi bu dostları şimdilik ayırdı, inşallah yine toplanacağız. Yine Süleyman ağabeyi anacağız. Doğum günün kutlu olsun Süleyman ağabey...

GÜZEL SÖZLER“İyi insan olunmadan, iyi Beşiktaşlı olunmaz...”
SÜLEYMAN SEBA

Milliyet'in gurur tablosu
68. Gillette Milliyet Yılın Sporcusu Ödülleri töreni geçtiğimiz hafta yapıldı. Muhteşem geceye katılamadım, televizyondan izledim. Gerçekten bir kez daha gurur duydum. Bu gecenin gerçekleşmesinde kuşkusuz birçok kişinin emeği var. Bu anlamlı gecede servisimize lojistik destek veren Milliyet Genel Yayın Yönetmeni Mete Belovacıklı’ya kişisel olarak teşekkür ediyorum. Kuşkusuz bu gecenin düzenlenmesinde yıllardır büyük efor harcayan spor müdürümüz Tayfun Bayındır ve spor servisimizin tüm çalışanlarının yanı sıra, ödül alanları tek tek kutluyorum. Tam 68 yıllık bu geleneği sürdürmek öyle sanıldığı kadar kolay değil... Biz bu bayrağı yıllar önce değerli ağabeylerimizden aldık, gururla, onurla taşımaya devam ediyoruz. İnşallah bizden sonra gelen meslektaşlarımız bu bayrağı yere düşürmeden, sonraki jenerasyonlara teslim ederler. Milliyet’in rahmetli efsane spor müdürü Namık Sevik adına düzenlenen ödülü bu sezon Danimarka temsilcimiz İrfan Kurtulmuş aldı. Neredeyse yarım asırdır tanıdığım, mesleğimizin ilkelerinden ödün vermeyen ve bunlara sıkı sıkı bağlı olan takım arkadaşımız Kurtulmuş’a bu ödülün verilmesi, bana da gurur verdi.

Tarihe kazınan kareler

Kokartı ne olursa olsun, en iyi hakem, oyunun içinde öne çıkmayandır, bunu bilir, bunu söylerim... Zorbay Küçük, kokartı FIFA... Lider Trabzonspor’un Beşiktaş ile oynadığı maçın 28. dakikasında tartışmalı bir pozisyon var, yoruma da oldukça açık.
Ghezzal sağdan indi, Batshuayi de onunla birlikte soldan rakip ceza alanına hareketlendi, ancak Denswil topsuz alanda golcü futbolcuyu engellemek istedi, ondan sıyrıldı, Ghezzal’ın pasında topu aldı, bu Puchacz kayarak hamle yaptı. Bu hamlesinde sol ayağıyla Batshuayi’nin direkt kaval kemeğine vurdu, orta hakem ‘devam’ dedi. Bu kareye baktığımız zaman hem penaltı hem de kırmızı kart. Hadi Küçük atladı, peki Erkan Engin sen ne iş yaparsın? Yalnız Batshuayi’nin Denswil’i geçerken faul yaptığı iddia ediliyor, ki bana göre faul değil... Ortada bir engelleme söz konusudur, sabaha kadar tartışırım.
Kaldı ki Zorbay Küçük, iyi bir yönetim gösteremediği gibi maçını kontrolünü de elinde bir türlü tutamadı, abuk - subuk düdükler çaldı. Bakın, daha önce de yazdık-çizdik, söyledik, bu sezonun şampiyonu Trabzonspor’dur, helal olsun onlara, aslan gibi takır - takır futbol oynuyorlar, alın teri döküyorlar, çoktaan hak ettiler, bilesiniz.
***
Trabzonspor emin adımlarla, hedefe gidiyor, karışanı - edeni yok! İlk yarıda Beşiktaş’ın yoğun baskısı altında kaldı, gedikler verdi, buna karşın en net pozisyonu 17’de Djaniny ile buldu. Tecrübeli futbolcunun ayağı kaydı, takımını da bir golden etti! 
Evet, Beşiktaş’ta yeni teknik direktör Ismael, görücüye çıktı. Kuşkusuz bu tip kan değişimleri her takıma pozitif yansımalar yapar, bunu dün bir kez daha gördük. Valerian Ismael, belli ki 3-4-3 sistemini Kartal’a monte edecek, olabilir. Neticede bu sistem elinizin altındaki oyuncu grubuyla doğru orantılıdır. Eğer aksamıyor, skor tabelasına rakamsal anlamda olumlu yansımalar yapıyorsa bence hiç sakıncası yok. Tabi ki takımın oyununa da pozitif yansıyorsa tamam, tıpkı dünkü gibi...
Tabi ki Trabzon’un da eksiği - gediği var, bu da Beşiktaş’ın işine yaramadı değil... Özellikle ilk yarıda Kartal, lidere yoğun bir baskı kurdu, topla oynama yüzdesini hep elinde tuttu. Ama bu özelliklerini golle taçlandıramadı malesef!

“Bu ibra olayı Demokles’in kılıcı gibi yönetimlerin tepesinde durduğu sürece, gün gelecek kulübü yönetecek başkan ve yönetici bulamayacak.”
Bu sözlerin sahibi bir dönem Galatasaray Kulübü’nde başkanlık yapan Adnan Polat’a ait... Her geçen gün Polat’ın bu öngörüsünde ne kadar haklı olduğunu görüyoruz, yaşıyoruz.
Mali açıdan ibra edilen Polat, idari yönden aklanmadı, konu mahkeme kapılarına gitti, davayı kazandı. Aynı tabloyu rahmetli Başkan Mustafa Cengiz ve ekibi yaşadı, onlar da konuyu mahkeme koridorlarına taşıdılar, kazandılar...
Şimdilerde ise Başkan Burak Elmas ve arkadaşları da ‘idari’ yönden ‘ibra’ edilmediler, bir ay içinde olağanüstü seçim kararı almak zorunda kaldılar.
Neticede kongre üyeleri ister ibra ederler, ister etmezler, onların vereceği bir karar... Hesap soracak halimiz ve de yetkimiz yok ki!
Eyvallah, buraya kadar tamam. Gelin görün ki, Galatasaray’da bu ‘ibrasızlık’ olayı adeta ‘geleneksel’ ve de ‘tehdit’ aracı haline getirildi, yönetimlerin tepesinde Demokles’in kılıcı gibi asılı duruyor.
Demem o ki, Galatasaray büyük bir camiadır, sürekli bu ‘ibrarısızlık’ nedeniyle yıpranıyor, kan kaybediyor, takım da maalesef olumsuz etkileniyor!

Dünyayı kaçırdık (!) Haziranda, UEFA Uluslar Ligi’nde mücadele ettikten sonra, 2024 Avrupa Şampiyonası Grup Elemeleri’nde kantara çıkacağız, bir başka hedefe yoğunlaşacağız.
Güneş hocamızın bıraktığı yerden bayrağı teslim alan Kuntz’u ‘umut’ diye getirdik, hayal kırıklığı yaşadık.
Diyeceksiniz ki, İtalya da gidemedi. Doğru... Bu Mancini’nin sorunu, biz kendimize bakarız!
Bugüne kadar 2 Dünya, 5 kez Avrupa Şampiyonası Finalleri’nde boy gösterdik, gelin görün ki bu tip turnuvaların bir türlü ‘gediklisi’ olmayı beceremedik.
Bunun temelinde, birçok neden sıralayabiliriz. Ancak bir numaralı faktör, bence teknik adam konusunda yaşanan enflasyondur(!) En ufak bir başarısızlıkta hep faturayı günü kurtarma adına teknik adamlara kestik, tribünlere oynadık maalesef...
Gördük ki Kuntz da üçlü savunmaya sarıldı, bundan da pek taviz vereceğe benzemiyor. Olabilir, o da bu sisteme inanıyor. Tabii ki bu oyunda sistemler önemlidir. Ancak kazanmayı becerebiliyorsanız ne ala... Kuntz, dua etsin savunmacılarımız lejyoner...
Yerli arayın ki bulasınız. O alanları, ülkemizde yabancılar parselledi! Katar’ı ıskalayan iki ülkeden İtalya ise dörtlü, biz ise üçlü savunmayı tercih ettik. Skor tabelasına bakın, oradaki rakamlar rakibimizi işaret ediyor. Bu da Mancini’yi haklı çıkarıyor, yanılıyor muyum?