Cemal Ersen

Trabzonspor, geçen sezonun şampiyonluğunu “Süper Kupa” ile taçlandırdıktan sonra, gözler elbette İstanbulspor maçına çevrilecekti. Kapalı kutu görünen ligin yeni ekibi karşısında alınacak üç puan, iyi bir başlangıç ve yaklaşan Kopenhag sınavı öncesi motivasyon olacaktı. Zor ama hedefe hizmet eden bir skor buldu Karadeniz ekibi.
Abdullah Avcı kadro konusunda sürpriz yapmadı. Lakin savunma kurgusunda kafasının netleşmediği belli... Hamsik dışında ideal bir takım sürdü sahaya. Gelecekte Dorukhan’ı daha verimli olacağı yerde kullanmayı tercih edeceğini düşünüyorum.
Bakın; her takıma, emeğine ve elde ettiği başarıya saygı duyuyorum. Ama Süper Lig gibi üst düzey bir organizasyonda mücadele ediyorsanız, belli standartları bulacaksınız. Alt yapınız sağlam, antrenman sahanız, nihayetinde mütevazı da olsa maçlarınızı oynayacağınız bir stadınız olacak. Ve en önemlisi, arkanızda duracak bir taraftar grubu. Yoksa bu oyunun figüranısınız. Karakter koyamazsanız, geldiğiniz yeri anımsarsınız.
İstanbulspor 17 yıl sonra geri

Adı Süper Kupa. Ya futbol? Skora bakıp aldanmayın. Sıradan bir lig maçı kalitesini aşamadı. “Sezon başı, takımlar henüz kıvamanda değil” masalına inanmayın. Nereden baksanız bir aydan fazla bir hazırlık dönemi yaşadı herkes. Haftaya lig başlıyor. Avrupa kulvarında temsilcilerimiz var. Her türlü sürpriz bizi bekliyor.
Trabzonspor ve Sivasspor için hedef müsabakalardan biri idi. Ve iki sahnelik bir oyun oldu. Son şampiyon cephesinden bakarsak; ilk yarıda duran toptan attığı gole kadar son derece etkisizdi. Savunma ile hücum hattı arasında büyük boşluklar vardı. Dolayısıyla bordo-mavili ekip bu bölümde pozisyon üretmekte zorlandı. Unutmadan, kimse yeni transfer Trezeguet’den bir Nwakaeme beklemesin. Yeteneği tartışılmaz ama onu topla buluşturmak şart.
Net söyleyeyim, ilk yarıda Sivasspor bu kadar çekingen oynamasa, orta sahayı bu denli kolay geçerken hücumda çoğalabilse, zor anlar yaşatabilirdi Trabzonspor’a.
Tamam, hata futbolun doğasında var. Lakin maça ortak olmak istediğin bölümde bunun affı olmaz. Sivasspor kalecisi Ali Şaşal

Posası çıkmış yabancı oyunculara milyonlarca euro ödenir, kulübe gediklisi yerli futbolculara akıl almaz sözleşmeler yapılır, vasıfsız teknik direktörlere servet verilirken sesi çıkmayanların, 5 yıl sonra hakem ücretlerinde iyileştirme yapılınca kaostan rol kapmaya çalışmasına şaşırmıyorum.
Hele sezon bir başlasın, abalıya vurmak için yeni bir fırsat doğdu onlar için.
Gelelim hakem cephesine. Futbol Federasyonu’nun aldığı en radikal kararlardan biridir bu. Sadece son 8 ayda yaşam standartlarındaki değişim dikkate alındığında, ortaya çıkan rakamlar abartılı sayılmaz.
İşin öznesindeki hakemler de yapılan jesti karşılıksız bırakmamalı.
Süper lig kadrosundaki parçalanmışlık para ile onarılır mı? Hayır, ama iç barış açısından herkesin sadece kendi işine odaklanmasını sağlayabilir. Hakem daha “profesyonel” yaşayacak, kazancını kendi hataları ve egolarına feda etmeyecek.
Bir nesil geçmeli
Artık kimse kimsenin dostu-kankası değil. Yazıyorum buraya; gemisini kurtaran kaptan olacak. Bu iyi bir şey mi?

Bu ülkede hakemin sevildiğini, sayıldığını, arkasından iyi konuşulduğunu hiç duymadım.

30 yılı aşkın camianın içindeyim. Her kulüp, illaki hakeme bir kulp takar, eski maçlardaki hatalarını gündeme getirir, adı geçtiği vakit şikayet eder. Ülkemizde hakemliğin kaderidir, yazgısıdır.

Fırat Aydınus da onlardan biri. Türk hakemliğinde ilk kez talimat değiştirilerek görev süresi uzatılan isim oldu. Kadronun en kıdemlisi geçen sezon sonunda yaş haddinden “emekliye” ayrıldı.

Seversiniz sevmezsiniz. Futbolumuzun son 20 yılına damga vurmuş isimler arasında yer alır. Çok insan bilmez, “okumuş çocuktur”, Jeofizik mühendisliği mezunudur. Deli doludur, asidir, kafasına buyruk, biraz da tembeldir. Yıllarca taşıdığı FİFA kokartını kaybetme gerekçesi de biraz bunlara bağlıdır.
Aydınus, hakemlik kariyerini noktaladıktan sonra medyayı tercih edenler kervanına katıldı. Umarım tarafsızlığını bu kulvarda da korur. Yolu açık olsun.
Şimdi, Sabri Çelik MHK’sine naçizane bir önerim var. Hakemliğe hizmet etmiş her insan acıları, sevinçleri ve anıları ile

Hakem camiasının anlık durumu şöyle özetlenebilir; Serdar Tatlı’nın istifasından sonra 10 ayda üç kez Merkez Hakem Kurulu’nun atandığı, 8 mart operasyonu ile parçalanmış, insanların birbirine selam vermediği, kin duygusunun tavan yaptığı, maddi ve manevi olarak çökmüş, moralsiz bir topluluk.
Bu gerçeği federasyonun ve MHK’nin görmemesi mümkün değil. 20 gün sonra lig başlıyor. Hasar büyük, onarmak için olağanüstü önlemler almak, radikal kararlar vermek şart.
TFF başkanı Mehmet Büyükekşi’nin talimatı ile harekete geçen Sabri Çelik ve ekibinin önceliği, hakemler arasındaki husumeti bitirmek ve psikolojilerini düzeltmek olmalı.
Hakem ücretleri uzun zamandır yerinde sayıyor. Edindiğim bilgi, ciddi bir iyileştirme yapılacağı. Ülke koşulları dikkate alındığında artış yüzde yüzün üzerine çıkacak. Zam müjdesini 25 Temmuz’da Bolu’da yapılacak seminerde TFF başkanı Büyükekşi verecek. Hakemlerle ilk kez yüz yüze gelecek, mesajlarını iletecek, beklentilerini

TFF’nin geçmişte büyük eleştirilere hedef olan kurullar konusunda “ince eleyip sık dokuma” politikasına katılıyorum. Sütten ağızı yanmadan yoğurdu üfleyerek yemek de bir tercihtir. Ancak özellikle Merkez Hakem Kurulu’nun oluşumu sürecinin çok uzadığını düşünüyorum.
Bu da kaçınılmaz olarak bazı sorunları beraberinde getirecek. Yeni MHK Başkanı Sabri Çelik ve ekibinin işi zor. Ligin başlamasına bir aydan az süre kaldı. Araya 10 günlük bayram tatili girdi. MHK’nin de iki ayağı bir pabuca.
TFF; “gözlemci ve hakem klasmanlarına geçici çözüm bulup”, Dünya Kupası arasına dek mevcut kadrolarla devam dedi. Zaten yenisi yapma gibi bir şansları yoktu.
Lakin; bu işin eğitimi, testleri, en önemlisi moral motivasyon bölümü var. Kırgınlıkları gidermek için harcanacak enerji de cabası. Zaman az, sorun fazla. Kimsenin elinde sihirli değnek yok, mucize beklemeyin.
Beş yardımcı hakem!
Yeni MHK’nin oluşumuna gelince... Belki de tarihinde ilk kez bir MHK’de 5 yardımcı hakem yer alacak. Sürhat

Sorunları belirlemek, hızlı karar almak, çözüm üretmek ve uygulamak devlet bürokrasisinde önemlidir.
Futbolda da öyle. Türkiye Futbol Federasyonu Başkanı Mehmet Büyükekşi’nin 15 günlük icraatlerine baktığım vakit, bunların çoğunu görebiliyorum. TFF eski Başkanı rahmetli Hasan Doğan’ın reflekslerini ve kararlı duruşunu anımsatıyor bana...
Evet; “kulüplerin federasyonu” söylemine katılıyorum. Onların talepleri, şikayetleri önemli. Ancak bazen öyle abuk sabuk isteklerlere çıkıyorlar ki ortaya. Birini kabul etsen, öteki savaş ilan ediyor. Orta yolu bulmaya çalışsan, kimseyi memnun edemiyorsun.
Bazen düşünüyorum da, futboldan çok anlayan veya ahkam kesenler yerine, çalışma hayatındaki prensiplerinden vazgeçmeyen ve koyduğu kuralları taviz vermeden uygulayan yöneticiler gerekiyor.
Neler yapıldı?
Peki neler oldu bu kısacık süreçte? Bana göre en değerlisi, deplasman yasağının kalkması. Hazımsızlık ve düşmanca duygular tavan yapsa da, bir gün aynı statta beraber maç izlemeyi

Siyasetten, ekonomiden, futboldan, ofsayttan, VAR’dan ve günlük sıkıntılardan, kaçıp soluğu kısa bir mola için sevdamızın adı Ekincik koyunda aldık.
Yurdumun bakir kalabilmiş ender köşelerinden biri burası. Hâlâ insan zulmüne direnmeye çalışıyor. Berrak denizi, üç yanı ormanlarla çevrili doğası ile cennetin Ege kıyılarındaki mucize köşesi Ekincik.
Huzur dedim ya.. Bir türlü bulamıyoruz. Her gelişimizde, “vandalların” yarattığı tahribata tanıklık ediyoruz. Carettaların doğal yaşam alanına verdiğimiz zarar, onların üremelerine engel olmakla kalmıyor, doğanın içine sindiremediği manzaralar yaratıyor. Gecenin bir vakti yumurtadan çıkan yavrularını tek tek toplayıp denize bıraktığımız bu sevimli canlılar, başka diyarlara, uzak ülkelere kaçıyor, nesillerini sürdürebilecekleri yeni vatan arıyorlar bucaksız mavi sularda.
Aynı coğrafyada yaşıyoruz. İnancı, dünya görüşü ne olursa olsun, sahip olduğumuz güzellikleri korumak yurttaşlık görevimiz. Yeter ki insanlığımızı unutmayalım, ardımıza dönüp baktığımızda,