Cemal Ersen

Yıllardır hakem konuşuyoruz. Her hafta, hergün futboldan söz açılınca hakem geliyor gündeme.
Futbol Federasyonu ve Merkez Hakem Kurulu sıkıntılı bir süreçten geçiyor. Kadro kısıtlı, Video Asistan Hakemliği sınırlı.
Yarın sezonun en önemli maçlarından biri oynanacak. Beşiktaş-Fenerbahçe derbisi var.
Kimin kazanacağından öte karşılaşmanın hakemi Volkan Bayarslan’ın bu zorlu görevin altından nasıl kalkacağı tartışılıyor.
Öyle ya, altı FİFA kokartlı hakem varken nereden çıktı Bayarslan diyenler çıkabilir. Anımsayın Cüneyt Çakır nasıl başlamıştı kariyerine?
Bence hakemden önce iki takımın teknik direktörleri ve oyuncu tercihleri ön plana çıkmalı. Hakemler üzerinden yürümek yerine futbolu konuşmamız gerek. Şimdiden söyleyeyim, kimse kılıf aramasın sonuca.
Kazanan da kaybeden de önce aynaya bakmalı. Kişisel öngörüm Volkan Bayarslan ve ekibi böylesi zorlu bir mücadelenin altından kalkacaktır, umarım yanılmam.

1975-76 sezonu. Mithatpaşa Stadı’nda Beşiktaş- Fenerbahçe derbisi oynanıyor. Dakika 53. Sarı-lacivertli takımın genç yıldızı Engin Verel sakatlanır. Durumu ciddidir, yan bağları kopar. Beşiktaş kalecisi Rasim Kara koşarak yanına gider ve kulüp doktoru beklemeden Verel’i kucaklayarak saha dışına taşır. O kısacık zaman diliminde aralarında şu konuşma geçer;
- E.V: “Öleceğim acıdan abi. Ama bizi yenerseniz keserler beni.”
- R.K. “Lan oğlum bırak maçı. Kim yenerse yensin.”
- E.V. “Abi ölüyorum ben.”
- R.K. “Sus oğlum. Zaten gülle gibisin. Hele bir kenara taşıyayım seni.”
Diyaloğun tanığı maçın hakemi, aynı zamanda Hürriyet gazetesi yayın koordinatörü olan Erkan Göksel’dir. Fotoğrafı çeken ise Doğan Şenyurt.
Engin Verel ağır bir ameliyat geçirir ve aylarca futboldan uzak kalır. Ama Rasim abisinin kendisini kucağında taşıyıp teselli etmeye çalıştığı anları asla unutmaz.

Magazin programlarının ilgi çekmek için kullandığı “şok şok” anonsunu dün Trabzonspor’a uyarlarsak çok gerçekçi olurdu. Abdullah Avcı, ilk on dakikada takımının iki komik gol yiyeceğini rüyasında görse inanmazdı herhalde. Kabus diye kan ter içinde uyanırdı.
Gaziantepspor’u önemsemediğimden değil; rakip kim olursa olsun son şampiyon isen, bu kadar kolay gol yememelisin. Hele Maxim’in kronometre 1.50’yi gösterirken beş rakibini geçip ağlara gönderdiği top var ya; bir kişi müdahale edemez mi? Markovic’in sayısına gelince; Trabzonspor savunmasının bu kadar çaresiz kalması asla kabul edilemez. O gol antrenmanda yenmez.
Skordan bağımsız söylüyorum; Trabzonspor bu sezon ilk bölgede ciddi sıkıntılar yaşıyor. Bireysel hatalar can yakıyor. Üstelik bunlar giderek artıyor. Avcı’nın krize bir an önce çözüm bulması lazım. Yoksa her maçta böyle stres yaşaması kaçınılmaz olur.
Gaziantepspor biraz cesur olsa ve Karadeniz ekibinin iyi teşhis ettiği zaaflarının üzerine gidebilse maçın

Merkez Hakem Kurulu bu hafta kimilerini mutlu, bazı çevreleri de rahatsız eden bir uygulama yaptı.
Süper Lig’de dört kadın hakemi, dördüncü hakem olarak görevlendirdi. Neslihan Muratdağlı Galatasaray- Konyaspor, Gamze Durmuş Pekkan İstanbulspor- Beşiktaş, Melis Özçiğdem Başakşehir- Karagümrük, Cansu Tiryaki ise Fenerbahçe- Alanyaspor karşılaşmalarında çizgiyi, teknik direktörleri ve yedek kulübesindeki oyuncuları kontrol edecekler.
Haftalık etap açıklandığı gün “Vay efendim Trabzonspor’un maçında neden kadın hakem yok?” eleştirileri geldi. Güldüm.
Bu dört maçın ortak özelliği, İstanbul’da oynanıyor olması. Sanırım MHK ilk denemede tümünü bir arada bulundurmak istedi. Ötesi; FİFA kokartlı dört kadın hakemimizin bulunması. Sayı bir fazla olsa, o da Trabzonspor müsabakasına çıkabilirdi. Sonuçta MHK’nin tercihi saygı duymak gerek. Öküz altında buzağı aramayın.

Olsa da atasak
Polemiklerin dışında; önemli olan kadın hakemlerimizin kenardaki sorunları yönetme

Abdullah hocam; oyundan ve sonuçtan bağımsız söylüyorum. Sakın kimseyi düşman veya hasım görmeyin. Bu ülkede, bulunduğunuz makamda görev yapan nice teknik direktörler nelere maruz kaldı, hangi güçlüklere göğüs gerdi? En iyi bilen siz olmalısınız.
Bu meslekte zirveyi görmek de var, zor günlerde ayakta kalmayı bilmek de. Dost düşman ayrımını yapacak deneyiminiz var.
Maçtan bir gün önceki basın toplantısında Abdullah Avcı, “Kızılyıldız’ı yenip yolumuza devam etmek istiyoruz”, kaptan Uğurcan Çakır ise, “ortada kötü bir durum yok” demişti.
İyimserlik, bugüne kadar oynadığınız futbol ve karşılığında ne elde ettiğinizle ilgilidir. Eğer sadece taraftara umut vermek istiyorsanız, kendinizi kandırıyorsunuz demektir. Bu sözlerin karşılığı olacaksa, her kulvarda kazanmayı öğreneceksiniz. Dün akşam ilk adımı attınız.
Trabzonspor iki kulvarda da işler kötü giderken üç puandan çok daha fazlasını elde etti. Bu dönüşü, sadece Avcı’nın bilgi ve becerisine değil, kulakları çekilen

Ligin altıncı haftasında kader maçı olur mu? İşler kötü gidiyorsa olur. Hem Trabzonspor, hem de son dönemlerde sorgulanmaya başlanan teknik direktörü Abdullah Avcı için öyle bir mücadele olacaktı Adana Demirspor sınavı. Oysa daha dört ay önce, takım gönüllerin şampiyonu, hocası baş tacı idi. Bir başka gerçek ise sahip olduğun unvanları korumak. Uzaklaşırsan, eleştirilirsin. Yaptıklarına değil, yapamadıklarına bakar insanlar. 
Bakın bir şey anımsatacağım; Abdullah Avcı Trabzonspor’da göreve geldiğinde ilk koyduğu teşhis ne idi? Kolay gol yiyen ekip hüviyetinden uzaklaşmak. Başardı mı? Taraftara sıkıcı gelse de evet. 
Ya bugün? Daha 10. dakikada 25 metreden, baraj bile kuramadan yenen golün açıklaması hangi taktik ile açıklanabilir? Ya ikinci gol. Evlere şenlikti. Son dakika sayısı tam bir skandal. Dahasına dilim varmıyor. Haa bu arada hücum etmeyi de beceremiyorsan, elbette içinde adının geçtiği cümleleri sindireceksin hocam. Bu takım Trabzonspor mu?
Trabzonspor oyuncu kalitesi olarak ligin en şanslı ekiplerinden biri. Yetenekli

Futbolda transfer dönemi perşembe günü bitti. İyi ki de bitti. Hani tüm yıl serbest bırakılsa, bizim kulüpler hızını alamayacak ve akşam pazarında olduğu gibi çürük çarık ne varsa toplayacaklardı.
Kimse “değirmenin suyu nereden geliyor?” diye sorgulamıyor. Karşılıksız para basan Merkez Bankaları gibi harcadıkça harcıyorlar. Görmüyorlar ki cep delik cepken delik.
Kontrol mekanizması zaten yok. Futbol Federasyonu kulüpler ne buyurursa yapıyor. Harcama limitleri artırılıyor, finansal fair-play kuralları hiçe sayılıyor. UEFA ise Demokles’in kılıcını çıkarmış, sallamaya hazırlanıyor.
Beyler bir de sıkılmadan “Spor kulüpleri yasasının” ertelenmesini talep ediyor. Neden? Çünkü kabak başlarına patlayacak. Borçlardan sorumlu tutulacaklar. Sonunda hapis bile var.
Geçenlerde Gençlik ve Spor Müdürü Mehmet Baykan’a sordum; “Kesinlikle ertelenmesi söz konusu değil. 2008 yılından beri uğraşıyoruz. Geri adım olmaz” dedi. Umutlanan kulüp başkanlarına duyurulur, hevesiniz kursağınızda kalmasın.
Bir

Şampiyonlar Ligi hayali bitince rotayı UEFA Avrupa Ligi’ne çeviren Trabzonspor için iyi bir başlangıç yapmak önemliydi. İlk rakip ise Ferencvaros idi. Macaristan futbolu uluslararası platformda eski günlerini arasa da, Ferencvaros kendi liginde beşte beş yapan lider bir takım. Geçen sezonun da açık ara şampiyonu. Bir özelliği de çok gol atıp, başarılı savunma kurgusu ile kalesini kapatması. İlk bakışta böyle bir rakiple deplasmanda oynamanın zorluğu, beraberliğin iyi bir sonuç olacağı anlamına geliyordu. Onu bile bulamadık. Yenilgi ile gardımız düştü.

Hesapta olmayan çok şey yaşandı ilk dakikalarda. Kötü başladık, golü erken yedik. Savunma derinliğini kaybettik, bedeli ağır oldu. Bu kadar ucuz olmamalı idi.
Ardından rakip on kişi kalınca umutlandık. Eşitlik sayısını ararken, bir top kaybı ve basit bir organizasyondan ikinci golü gördük. Tam bir şok.
İlk yarı bitmeden bir şansımız olabilirdi, Gomez sahneye çıktı ve maça ortak olmaya çalıştı temsilcimiz.

Savunmada Hugo tercihi Abdullah Avcı’ya ait. Vebali de hakeza. Lakin bu takımın en