Türkiye, büyük bir moral güç gösterisiyle girdiği Dünya Kupası finallerini çok da değerli bir 90 dakika direnişi ve final arayışı içinde yaşayarak, sonuçta teslim oldu Dünya devi Brezilya’ya...
Aslında takımın Brezilya önünde ne tertip yanlışı vardı, ne de taktik formatı üstünde herhangi kabahatleri... Dörtlü savunmamız Brezilya’nın bütün ataklarını ustaca eritiyor, orta alandaki Türkiye formalı kalabalık ise rakibi yıldırmak adına tam bir "seferberlik inadı" sergiliyordu Brezilya’nın çeşitli oyun kurgularına karşıt... Tugay, Hasan Şaş, Yıldıray ve Emre insanüstü gayretlerle pozisyon kovalıyor, Hakan Şükür gibi geçmiş maçların tembel kramponları bile hücum pres girdi çıktıları adına bayağı bir azimle uğraşıyordu Brezilya savunmasının çok çabuk oynayan kalabalığı içinde...
Evet, Brezilya Türkiye’yi aşmak adına bütün beynelminel futbol usluplarını oyuna sürüyor, özellikle kanatlara yaydığı taktik anlayışıyla bizim takımın güç ve inadını kırmak adına tam bir profesyonel boğuşmanın ağırlığıyla sürdürüyordu tarihi 90 dakikayı... Aslında Brezilya çok korktuğu için pek dikkatle oynuyordu Türkiye engeli önünde... Rivaldo ve Ronaldo her zamanki mekanik anlayışları içinde her topu kovuluyor ve "sinekten yağ çıkarmak gibi" bir inat uğruna ölesiye uğraşıyorlardı kendi görev bölgelerinde... Türkiye ise Hasan Şaş’ın sahanın her karesine akıttığı alın teriyle kazanacağını sanıyor, solda Ergün’ün insanüstü gayretlerine, sağda Fatih’in bütün kanat bindirmelerine rağmen, Brezilya’yı göbekten bir türlü aşamıyor ve 18 çevresinden sert şutlar denemek adına da bir türlü akılcı düşünceler üretemiyordu... Ön direk, arka direk ortalarıysa Türkiye’nin hücumdaki ve son hareketteki plansızlığını ve adamsızlığını maalesef net bir şekilde oyunun gündeminde tutuyordu.
Daha gerçekçi olursak şunu açıkça konuşmalıyız... Rüştü’nün yediği gol vuruşuna el değil de yumruk uzatması belki de bizi o melun golden kurtarabilirdi... Ama inanınız ki o gol olmasa da Brezilya yine oyun formatını başka planlara alır ve bizim işimizi bitirirdi bu maçta... Biz Kore’de birkaç maç izledikten sonra finalin Brezilya - Almanya arasında oynanacağını iddia edenlerdeniz. Ama araya İngiltere adına tavır koyan çok meslektaşımız da oldu doğrusu... Bunlar hiç önemli değil... Türkiye adına çok önemli olan tek gerçek, yenisi oynanana kadar dört yıllığına Dünya’nın en iyi dört takımından birinin biz olduğumuz gerçeğidir. Dört seneliğine bu mutluluk bizlerin futbola kilitlenmiş isterilerimiz adına hepimize yeter de, artar bile.
