Güneri Cıvaoğlu

MİT’e “über” yetkiler veren yasal düzenleme tozu dumana katmakta.
Sakıncalı maddeler var.
Ancak...
Bunların ortasında “meşrulaştırma” amaçlı olanlar önemli bir ihtiyaca cevap verecektir.
Fiili durum olarak MİT, PKK’nın “önderlik” dediği Abdullah Öcalan’la müzakere sürecindedir.
Barış hedefli bu müzakerenin yasal dayanağı hayli tartışma götürür.
İşte “meşrulaştırma” amaçlı düzenleme bu sürece “yasal zemin” oluşturuyor.

Cemaat’le AK Parti arasındaki çatışmada, topa girmemeye özen gösteriyorum.
Konunun polisiye, yargı ve sayısı tutulmayan yumrukları bir yana, siyaset çerçevesinde bir tarihi örnek sunayım.
.....................
Adalet Partisi 1969’da yüzde 50’nin üzerinde oy alarak ikinci kez tek başına iktidar olmuştu.
Grup içinde sayıları hiç de az olmayan -parti kuruluş aşamasındaki- arkadaşları ile Demirel’in etrafında bir çekirdek oluşturan ve “yeminliler” diye anılan grup arasında ipler gerilmişti.
Sonunda biraz da Demirel’in yeminlilere yakın durması nedeniyle kopma oldu.
Daha önce de yazmıştım.

Ankara’da 5 yılı aşkın süre AB büyükelçiliğini yapan ve izlenimlerini “Türkiye Nereye Gidiyor” başlığıyla kitaplaştıran Marc Pierini’den zihnime yazdığım notlarla devam...
......................
Türkiye Dışişleri Bakanlığı telefonlarında “bekleme müziği”nin “Mozart’ın Türk Marşı” olduğunu yazıyor.
Bunu Türkiye’nin batıya açık yüzünün bir simgesel ifadesi olarak yorumluyor.
Keşke AB’nin müziği “Beethoven’in Neşeye Övgüsü” olsaydı diye düşünmüş.
Bu da “simgesel” bir ifade.
İktidarın yeniden AB’ye odaklanması dileğini yansıtıyor.

KİTABIN adı “TÜRKİYE NEREYE GİDİYOR?” (*)
Yazarı AB’nin 5 yıl süreyle Türkiye büyükelçiliğini yapan Marc Pierini...
Bakınız “Avrupalı bir gözlemcinin notları” neler?
........................
Hollanda’dan parlamenter, İtalya’dan bankacı, Fransa’dan siyasetçi ya da herhangi bir ülkeden gazeteci olsunlar, Avrupa ülkelerinin büyükelçilerinin bana yönlendirdikleri ziyaretçilerin ağzından kaç kez aynı cümleyi duydum:
“İnanılmaz! Bu ülkenin bu kadar modern olduğunu tahmin etmiyordum!”
........................

Portaxe’ın muhteşem manzarasında Fuat Güner, Perihan Savaş ve Melike Öcalan’la keyifli sohbet...

4 genç ve güzel kadın... Korku filmi senaryosu oluşturmak için ormanda bir eve gidiyorlar.
Kuyunun üstündeki taşı açmalarıyla korku filmi senaryosu oluşmaya başlıyor...
“Gulyabani” ortaya çıkıyor.
Film 28 Şubat’ta vizyonda.
Güldüren bir korku filmi...

Özel sohbetlerde konuşulanları ilke olarak -gerçekten çok gerekli olmadıkça- yazmam.
Gazetecilik kuralıysa benim kişisel sınırlarım kadar geniş değildir.
Konuşmayı yapan/yapanlar “yazılmamak kaydıyla” diye bir uyarı yapmamışsa, gazeteci -haber değeri olan şeyi- yazar.
Ali Ağaoğlu’nun “sohbet davetinde” konuşulanlarda “yazılmamak kaydıyla” koşulu yoktu.
Ertuğrul Özkök de yazdı.
Satırları bomba gibi patladı.
Ağaoğlu “Bilal Erdoğan neden savcılığa gitmiyor” sorusu üzerine “savcılığa gidip ifade verdiğini” söylemişti.

17 Aralık ve sonrasının toz dumanı arasında Türkiye’nin yakın geleceğinde devlet doruklarının nasıl -yeniden- dizayn edileceği sorunu gözlerden kaçmakta.
Benim de gözlemlerimi, izlenimlerimi doğrulayan bir “haber analiz” yayınlandı dünkü Radikal’de.
Ömer Şahin dörtdörtlük bir istihbarat ve değerlendirme ortaya koymuş.
Satırlarında Ankara’da muhabirlik yaptığım yılların nostaljisini de yaşadım.
Bu “haber analizi” sunuyorum:
......................
AK Parti tarihinin en kritik dönemecine girdi. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan dahil partinin kurucu ve öncü kadrolarının siyasi geleceği yeniden şekillenebilir.

Sınır Tanımayan Gazeteciler Örgütü’nün (RSF) 2014 Basın Özgürlüğü listesi açıklandı.
Türkiye 180 ülke arasında 154’üncü.
Merkezi Paris’te bulunan örgüte göre Türkiye Irak ile Gambiya arasında yer aldı.
Gambiya, anca TV kültür yarışmalarında sorulacak bir soru olabilir.
Pek bilinirliği olduğu söylenemez.
Senegal’in ortasında uzanan ince uzun bir şerit ülke...
Türkiye’nin Irak ile Gambiya arasında yer bulabilmesi gerçekten acı.