Hakkı Öcal

Önce Sovyetlerin, sonra Rusların kuklası olan baba-oğulun diktası, sosyalizm ve Arapların üstünlüğü safsatalarına dayanan bir partinin tahakkümü sona ermiş; hem de karşısındaki cephenin İran desteğiyle silahlandırılmış olmasına rağmen, nispeten kolay ve olabildiği kadar kansız bir şekilde… 

Suriye’yi yeniden özgür ve demokratik ülkeler ailesine katmaya niyetli ve buna muktedir bir koalisyon, başardığı devrimi, reformlarla sürdürmek üzere kolları sıvamış; bugüne kadar din motifli “terör” örgütleri arasında, iç savaşın sona erdirilerek barışın --bu kez demokrasi tacıyla-- geri gelmesi dışında bir ideoloji açıklamaması ile “aykırı” sayılmış, Hey’et Tahrir al-Şam (Şam Kurtuluş Heyeti) isimli örgüt, zaferi sağladığı ilk gün, kendi kendisini feshettiği halde… 

En üst düzeyde ilk temasını ABD’nin dostu ve ortağı (İsrail ile ilişkilerini normalleştiren Arap ülkelerinden biri olan) Suudi Arabistan ve NATO üyesi, ABD ve AB ülkelerinin dostu ve müttefiki Türkiye ile kurmuş, ABD ile

PKK’ya silah bırakması ve Suriye’deki uzantısı PYD-YPG’yi, Suriyeli Kürtlerin başına bela olmaktan vazgeçerek ülkeyi terk etmesi için sürdürülen girişimlerin müsbet bir sonuç vermeyeceği, çünkü bu iki oluşumun arkasında nerede ise 80 yıldır süren ABD’nin Büyük İsrail’i gerçekleştirme ve ona kalkan olacak bir kukla devlet projesi bulunduğunu belirten iki yazı sundum geçen hafta.

Sonra yazıyı Trump’ın bu planı engellemeye gücünün yetip-yetmeyeceği tartışması ile bitirdim; kendi kanımı da “Ben sanmıyorum” cümlesiyle ifade ettim.

Benim için bilgi ve analiz bakımından öğretmen derecesinde, insanî değer açısından dost rütbesinde bir bilim insanı, “sanmak” fiilinin kesin ve katı görüş ifade etmediğini, ancak tersi yönde küçümsenmeyecek bir ihtimale işaret ettiğini söylüyor. Bu hocamız, mesajında, Trump’ın NeoCon ve Küreselcilerin asırlık planını tersine çevirebileceğini düşünmeye zorlayan noktaları da sıralıyor.

Trump,

Önceki yazımızda, “Suriye’de ve Türkiye’de, eşzamanlı ve Trump’ın yeni dönemi ile paralellik arz eden bir tarzda, PKK’nın ve Suriye’deki yapılanmasının silah bırakmasını ve kendisini feshetmesini sağlamak için görüşmeler ve çağrılar yapılıyor” dedim; fakat bu çabaların ABD’nin derin hedefi ile çatıştığını ifade ettim. 

ABD’de bir “derin devlet” yapılanmasının var olduğu benim ve dar bir grubun fikri değil. Amerikan TV kurumu NBC News’de ulusal güvenlik editörü ve New Yorker web sitesinin eski baş editörü, Pulitzer Ödülü’nü iki kez kazanan, New York Times için Afganistan ve Bosna savaşlarını izlemiş eski bir muhabir ve araştırmacı gazeteci olan David Rohde, “In Deep: The FBI, the CIA, and the Truth about America’s Deep State (Derinlerde: FBI, CIA ve Amerika’nın Derin Devleti Hakkındaki Gerçek) başlıklı kitabında bu yapı hakkında oldukça geniş tarihi ve güncel bilgi veriyor. Kitaplara gitmeyelim, ABD Başkanı Trump, bizzat ve yardımcıları aracılığıyla, hem eski

Çoğu kişi hatırlamaz ama bir zamanlar Türkiye, Irak ve İran’da Kürtçe konuşmak yasaktı. Çocuklara iki tür isim konulurdu:

Resmi daireler nezdinde kullanılmak üzere nüfusta kayıtlı Türkçe, Farsça veya Arapça ile aile ve toplum içinde geçerli Kürtçe. Suriye’yi sormayın bile. Orada Kürtler vatandaş sayılmaz; nüfusa kayıtları yapılmazdı.

Bu durumun sosyolojik ve tarihsel analizlerine kalkışmayacağım; ama sonuçlarına değinirsek, ortaya bir isyan-bastırma-daha çok isyan-daha şiddetli bastırma sarmalı çıktı. Egemen etnik çoğunluk aydınlarının, 1800’lerin sonu 1900’lerin başında bölgede hegemonya kuran Avrupa ülkelerinde pek moda olan “ulus devlet” şemasını kendi çok uluslu ülkelerinde uygulanabilir sanmaları, bölgede İran ve Irak’ta savaşların yanı sıra Türkiye’de silahlı kalkışmalardan oluşan çok kanlı bir döneme sebep oldu.

O dönemin iki hegemonu, Fransa ve İngiltere, bu kanlı tarihi istedikleri zaman müdahale etmelerine

Trump ne taviz verdi? Ne gibi tehditlerde bulundu? Netanyahu, hükumetteki istifalara rağmen, mecliste 8 oy çoğunluğunu sürdürdüğüne göre, kapalı kapılar arkasında bir şeyler elde etmiş olmalı. 

Gazze’de sağlanan ateşkes, nasıl sağlandığı ve neler sağlayacağı belirli olmasa da çok olumlu bir gelişmedir; Gazze’nin kahraman halkı her gün 10-20 şehit vermekten şimdilik kurtulmuş oldu. 15 aydır tarihin kaydettiği en vahşi saldırılara bebeklerini, kadınlarını ve büyüklerini kurban veren Gazzeliler, başka halkların tasavvur bile edemeyeceği bombalamalar, katliam, tehdit, hapis, açlık, hastalık ve diğer zorluklardan en azından bir süre rahat nefes alacak. 

Nasıl Netanyahu Gazze’yi de Batı Şeria gibi işgale ve hukuk dışı yerleşimlerle Filistin Devleti kavramını tamamen ortadan kaldırmak için başlattığı 15 aylık savaştan vaz geçmiş değilse, ABD’nin yeni başkanı Trump da Netanyahu’yu bu ateşkese gerçekten barış yanlısı ve “İki devletli çözüm” fikrini savunduğu için zorlamadı. Trump’ın 2017’de işi emlakçılık

Açıkça bir korkumu ifade edeyim: Gazze ateşkes anlaşması her an bozulabilir. Joe Biden’ın 9 ay önce teklif ettiği, ama soykırımı suçlusu Binyamin Netanyahu ve savaş suçlusu hükumetinin kabul etmediği ateşkes şartlarını, Donald Trump’ın ne gibi tehdit ve tavizler karşılığı kabul ettirdiği bilinmiyor. Ama bilinen şu: 467 günde, her gün en az 150 ton bomba attığı, 46 bin 707 Gazzeliyi katlettiği, 110 bin kişiyi yaraladığı ve sakat bıraktığı, halkın yüzde 95’inin evini, köyünü, kentini terk etmesine sebep olduğu ve bu köylerde-kentlerdeki binaların yüzde 70’inin oturulamaz-kullanılamaz hale gelmesine yol açtığı halde, İsrail, Hamas’ı yenemedi.

7 Ekim’de Gazze çevresindeki 21 askeri kamp ve yasadışı İsrail yerleşim yerine baskın yaparak, İsrailli 380 muvazzaf ve 815 yedek askeri (kayıtlarda “sivil” diye geçiyor) öldürüp, 251 (kimine göre 254) kişiyi rehine alıp Gazze’ye dönen Hamas, güya baskının intikamını almak isteyen İsrail’in karşısında yenilmedi; yok olmadı.

Hamas’ın bu

Kaliforniya orman yangınları, Amerikan medyasından çok bizim medyamızı meşgul ediyor. Amerikan radyo-TV’leri de yangına bu kez geniş yer ayırdılar ama nedeni bizdeki bazı aşırı yorumlarda olduğu gibi, “Amerika artık iflah olmaz; yandı bitti-kül oldu!” gibi bir kaygıyla değildi. Yanan yerlerde sadece ABD değil, dünya çapında tanınan ve bazıları Amerikalı olmayan birçok sanat ve sosyete ünlüsünün de milyonluk evi bulunuyordu.

“Zenginin malı” hesabı, kendi derdimizi, örneğin Gazze’de ateşkes görüşlerinin son gününde bile en az 30 Filistinlinin öldürülmesini unutup, milyonluk villaların kül olmasının derdine düştük. Bir yanını boydan boya okyanusa vermiş Los Angeles (LA) kentinde itfaiyenin su bulamaması, nedense, bizi Gazze’de su bulamayan çocuklardan daha fazla meşgul etti.

Olayları bağlamları içinde görmek onlara vereceğimiz önemi de belirler. LA yangınını önemsemiyor değilim. Ama bu yangın, ABD’de 2018’deki faciada yanan alanın yarısından daha az yeri yaktı. Ki 2018 yangını da ABD’nin toplam

İkinci Dünya Savaşı sonrası, Avrupa’ya hakim olan “liberal-kapitalist” ekonomi-politik düzen yavaş yavaş geriliyor. Uluslar, liberalizmin “sınırsız özgürlük” olmadığını, “liberal-kapitalist” ekonomi-politik düzenin de her zaman kendi çıkarlarına işlemediğini fark ediyorlar. Uluslar, ABD güdümündeki NATO ve ABD icadı Avrupa Birliği’ne karşı kendi ulusal çıkarlarını korumak için milliyetçiliğin gerekli olduğunu da anladılar.

Bunlara ek olarak, haftaya bugün ABD başkanlık koltuğuna oturacak olan Donald Trump’ın da, ülkesinin Avrupa’yı Rusya’dan, Pasifik ülkelerini de Çin’den korumak gibi bir görevi olmadığı kanısını eklerseniz, önümüzdeki 4 (hatta belki de 10) yılı geçirmek için emniyet kemerlerimizi kontrol etmek gerekir!

“Yine mi bu karamsarlık?” dediğinizi duyar gibiyim.

Ama unutmamak lazım ki, gün doğmadan neler doğar; gecenin en karanlık anı şafağa en yakın anıdır. Şafağın atması için ortamın biraz kararması gerekebilir. Ortama biraz ayrıntılı bakalım:

Trump,