Doğrusunu söylemek gerekirse, maça çok iyi başlayan ve karşılaşmanın ilk 20 dakikasında sahanın her alanını en iyi şekilde parselleyen Karşıyaka’dan oldukça umutlandım.
Özellikle son 2 haftada kalesinde 7 gol gören Karşıyaka’nın, dünkü maçta nasıl bir performans ortaya koyacağı da merak konusuydu.
Maçın başlamasıyla birlikte, Karşıyaka’nın son derece arzulu ve mücadeleci futbolunu hissetmemek mümkün değildi.
Ayrıca, henüz 5.dakikada gelen golü izleyince, “Karşıyaka bu kez aynı hataları yapmaz” düşüncesine iyice kapıldım.
Erken gelen gol, maça iyi başlayan Karşıyakalı futbolcuları daha da yüreklendirdi, moral aşıladı. Defansta Onur Akbay’ın da yer alması, orta alanın hem hücuma hem de defansa olumlu katkıları, ileri uçta Banahene’nin geçtiğimiz maçlara oranla çok daha istekli ve verimli olması, dikkat çeken faktörlerdi.
Ancak, ilk 20 dakikadan sonra Karşıyaka oyunu kendi alanında kabul etmeye başladı. Adeta rakibini kendi alanına davet etti.
Oysa baskıyı yediği bu bölümlerde biraz top gezdirseler ve oyunu kanatlara taşısalar, belki de geliştirecekleri ani ataklarla ikinci golü de bulacaklardı.Yedikleri gol ise bana göre şanssızlıktı. Karambol golüydü.
İkinci yarının başında ani bastıran sağanak ve dolu nedeniyle zemin ağırlaştı. Oyundaki kalite ve futbolcuların performansı haklı olarak düştü.
Kısacası; Karşıyaka dünkü maça gelmeden, son iki haftada aldığı 2 yenilgi ve kalesinde gördüğü 7 golün ardından, dünkü beraberliğe sevinebilir.
Hatta biraz daha kontrollu ve dikkatli olabilselerdi, sahadan 1 değil, 3 puanla da ayrılabilirdi.
