Mehmet Çelik

Geçmişte var olan pek çok alfabe ve yazı sistemi zamanla kaybolup gitti. Voltaire yazı için “sesin resmi” demiş ama elbette yazı bu tanımdan çok daha fazlası

Geçen gün bir internet sitesinden mesaj geldi, özetle e-posta hesabımı açalı 23 yıl olduğu için beni tebrik ediyor ve yüzde 50 indirimle 3 aylık “plus” abonelik hediye ediyorlarmış. Ancak bundan 23 yıl önce yazdığım e-postalara ise ulaşamıyorum, silinmiş. Oysa “söz uçar yazı kalır” demiyorlar mıydı?  

1564-1642 yılları arasında yaşamış astronom, fizikçi, matematikçi ve mucit Galileo Galilei, bir tarihte, “Kâinat dediğimiz kitap, yazıldığı dil ve harfler öğrenilmedikçe anlaşılamaz. O, matematik dilinde yazılmış; harfleri üçgen, daire ve diğer geometrik şekillerdir. Bu dil ve harfler olmaksızın kitabın bir tek sözcüğünü anlamaya olanak yoktur” demiş. (Bu sözlerin ışığından bakınca, Henri-Cartier Bresson’un çektiği fotoğraflardaki geometrik düzeni düşünüp sadece tabiatın değil, her şeyin benzer bir

Bir hafta sonra kapılarını açacak yeni Montblanc Müzesi’nde 412 yazı gereci, 167 vitrin, 28 dijital ekran, 7 yazı masası ve yazmayı seven insanlar bulunacak

Yazı araç gereçlerinin en ünlü firması Montblanc 1906’dan beri yazmayı seven insanlara kaliteli ürünler sunmanın yanında kültür ve sanata verdiği önemle ayrıcalıklı bir konumda duruyor. Yeni Montblanc Müzesi, Mayıs’ta açılacak ve eskisinden daha büyük çaplı bir çekim alanı oluşturması bekleniyor.  

Almanya’daki şirketin Hamburg şehrinde, yani doğum yerinde bulunan yapının isminde müze ibaresi yok, son derece sade bir düşünce ile “Montblanc Haus” yani “Montblanc Evi” denmiş. Aslında Hamburg’un Sternschanzen semtinde içinde küçük bir müzeyi de barındıran bir “Montblanc Haus” bulunuyor. Montblanc’ın genel merkezine ev sahipliği yapan bu tarihi bina 1930’lardan 1980’lerin sonlarına kadar hem üretim hem de yönetim merkezi olarak faaliyet gösteriyordu. 

Montblanc, yeni müze binası

Scrikss 419, akrilik reçine gövdesiyle, şeffaf mürekkep seviye penceresi ve F (ince) ile M (orta) arası güzel ucuyla ülkemizde üretilmiş belki en usta işi giriş seviyesindeki yerli bir dolmakalem

Geçen gün şair arkadaşım Nihat Ateş heyecanla “Scrikss 419'un yeni uçları kuğu gibi olmuş!” diyerek haberi verdi. Şaşırdım. Aklıma çok sevdiğim yazar Şule Gürbüz’ün “Öyle miymiş?” kitabı geldi. Sonra kitaptan ezberlediğim bir cümle: “Yeniyiz zannedende yeniye hiç yer yok, insan eski bir tekrar, eski bir ezber.” 

Yine de merak bu ya konuyla ilgili hiçbir şey duymamıştım o yüzden hemen sorgulamaya başladım. Öncekilerle aradaki farkı öğrenmek istediğimde, Nihat “Bir kere ayar değişmiş” dedi. Detayları da anlattı ve yeni uçların önceki 419’larla kıyaslanmayacak bir yazım deneyimi sunduğunu söyledi. Acaba abartıyor mu diye diye düşündüm ama kalem meraklılarının içine bir kez kurt düşmeyegörsün o kalemi görmeden bu cümleleri anlayamayacağımı biliyordum. 

Sc

İyi kalemlerin gövdesi reçineden yapılır. Reçine sıcak dokunuşuyla mükemmel bir malzeme. Visconti ise ilk kez 2010’de reçineye aktif Etna yanardağından alınan lavları katarak çok daha iyi bir malzeme elde etti ve koleksiyona Homo Sapiens (modern insan) adını verdi. O zaman kalemseverlerin en çok konuştuğu olaylardan birisiydi. Yıl 2012 olmalı, düzenlediğim ilk kalem sohbetlerinden birine katılan Doç. Dr. Salih Bıçakçı çantasından bir Homo Sapiens çıkarmıştı. Elbette herkes kaleme bayıldı. Ucun yumuşaklığı, mürekkep dolum sisteminin güzelliği, klipsi ve kapağın kendine özgü kilitlenme biçimi beni de etkilemişti. Ancak her şeyden daha güzel olan şey kalemin gövdesinin verdiği o garip his: Bir canlıya mesela siyah bir ata dokunmak gibiydi. Sanki parmaklarınızın dokunduğu yüzey bir deriymiş ve altında bir canlının harekete geçmeye hazır bir gövdesi varmış gibi.

Aradan yıllar geçti Visconti Homo Sapiens koleksiyonuna her yıl yeni kalemler eklendi. 2016’da Visconti kalemlerinin Türkiye temsilcisi Vidal Bahar ile tanıştım.

Madenci nadir rastlanan kitaplardan biri. Yazarı modern Japon edebiyatının büyük yazarlarından biri Natsume Soseki. Kitap ilk kez 1908'de yayımlanmış. Ben de kitabı ilk kez 2018’de yani yayımlandıktan 110 sene sonra okumuştum. Geçen gün yeniden okudum ve yine ilk cümlelerle birlikte kafası son derece karışık (çünkü 19 yaşında) genç kahramanın peşinden tekrar yürümeye başladım. Kitapta olağanüstü olaylar yaşanmasa da bir kere başladıktan sonra Madenci’yi okumayı bırakmak çok zor.

Yeniden okuyorum ama okudukça daha önce okuduğum kitap bu değil galiba diyorum. Her sayfada, hafızası güçlü bir okur olmadığım için ayrıntıları unuttuğumu görüyorum ama söylemek istediğim başka bir şey. İyi bir kitabı ikinci kez okumak başka bir kitap okumak gibi geliyor bana. Artık genç olmasam da benim de aklımdan başka bir coğrafyaya ve zamana uygun benzeri gevezelikler, kararsızlıklar, benzeri tereddütler veya hayatın akışına kitaptakine benzer şekilde bir eşlik etme tutumu var.

İlk kez Matsuo Başo’dan bir haiku okuduğum günden beri başka bir

Sadece ucu için 105 aşama gerektiren Montblanc Meisterstück 149 modelinin fabrikada 18 tonluk basınç altında başlayan ve ses geçirmeyen bir
odada iyi bir kulağa sahip olması istenen çalışanların elinde biten kalite kontrol öyküsü.

Bazı güzellikler işbirliği sonucu ortaya çıkar. Alman teknisyen August Eberstein 20. yüzyılın ilk yıllarında sızdırmazlık teknolojisine sahip üstün nitelikli yazı gereçleri serisi oluşturmak için Hamburglu girişimciler Alfred Nehemias ve Claus Johannes Voss ile işbirliği yapmıştı. Bu güç birliğinden doğan Montblanc, çağının en önemli markalarından biri oldu ve öylesine kaliteli işlere imza attı ki dokunduğu herkeste bir iz bıraktı. Mesela efsanevi ve ikonik bir kalem dendiğinde hemen her kalemsever hiç düşünmeden ilk sırada efsanevi Meisterstück 149’u sayar. (Bu tombul siyah kalemi bir görenin bir daha unutması zordur.)

Mart başında Montblanc firmasının yeni kreatif direktörü olarak göreve başlayan Marco Tomasetta (daha önce Prada, Louis Vuitton ve Givenchy'de çalışmış) verdiği ilk

Montegrappa, grafiti sanatçısı André Saraiva ile işbirliği yaptı ve ilk defa bir gazetede gülen yüz emojisinin kullanılmasıyla kimlik kazanan ikonik figürün 50. yıldönümü için yeni kalemler duyurdu.

Dilbilimci Steven Roger Fischer, Dilin Tarihi kitabında Kral Lear isimli tiyatro oyunundan (1606) söz eder ve Shakespeare’in soytarı karakterinin ağzından mizahın asıl amacının “hayatın çirkin gerçeklerinin etkisini azaltmak” olduğunun ifade edildiğini söyler. Ben de kalbimize iyi gelen ve akıl sağlığımızın dengesini sağlayan gülümsemenin doğal bir ilaç olduğunu düşünüyorum.

Gülümseme deyince Mona Lisa’dan sonra aklıma ilk gelen ikonik simge olan “Smiley” aslında daha yaşlı ama felsefi bir duruş ve bir marka (Smiley®) olarak 50 yaşında. Bu nedenle Raf Simons, Sandro, Karl Lagerfeld, Market, Reebok, Puma, Schott, New Era ve Dsquared2 gibi             ünlü tasarımcı ve markalar eliyle gülen yüzün 50. yıldönümü dünya çapında

Dolmakalem, daha doğrusu yazı kültürü meraklıları Beyoğlu Belediyesi’nin ev sahipliğinde düzenlenen “Kalemle Yol Almak” çalıştayı için toplandı.

Geçtiğimiz hafta cumartesi sabahı, Beyoğlu Belediyesi'nin Atatürk Kültür Merkezi’nde düzenlediği “Kalemle Yol Almak” çalıştayı için erkenden yola çıktım. Çantamda Louis Lavelle’in “Söz ve Yazı” kitabı vardı. Taksim’e yaklaşırken “Yazanlar eylemde bulunanlardan ve sonradan hayatta kalabilmek için onlara ihtiyaç duyanlardan daha kalıcı bir anıt bırakır daima” cümlesinin bulunduğu 107. sayfada kitabı kapattım.

Metrodan çıkarken “Kalemle Yol Almak” başlığını düşünüyordum. Kim düşündüyse bravo, fikir güzel ve ilham verici. İlk duyduğumda zihnimde “yol” kelimesini “yıl” ile değiştirmek ve “Kalemle Yıl Almak” başlıklı bir yazı belirdi. Yazının temel düşüncesi de yazı yazarken geçen zamandan yola çıkarak, yaş almak ve büyümek üzerine