Amerika’nın en “paralel” eyaleti. Çok uzaklarda ama pek tanıdık. Adı bile Türkçeleşti, Pensilvanya oldu artık. Gelin bu “şirin yöre”de yetişen müzisyenlerin elinden çıkma albümler önerelim bu hafta
* “Lost In The Dream” - The War On Drugs (2014): Geçen hafta yayımlandı.
Bu albümden çıkan ilk single “Red Eyes”ı dinleseniz, yeni bir grup Bruce Springsteen cover’ı yapmış diye düşünebilirsiniz. Aslında diğer şarkıları dinlediğinizde de aynı his devam edecek. 2011 tarihli “Slave Ambient”ı da muhabbetle hatırlayan biri olarak bu “Pensilvanyalı” gruba ve yeni albümlerine benim itirazım yok. (Aman yanlış anlaşılmasın, bizimkisi müzik yazısı.)
* “How I Got Over” - The Roots (2010): Grubun en iyi albümlerinden bence. Caz ve hiphop’ın birbirine bu kadar yakıştığı albüm azdır. Bu Philadelphia ekibi sokaktan yetişme şahane hiphop ve caz müzisyenlerini kalabalık ve değişken bir ekip olarak bir araya getiriyor. II. Dünya Savaşı döneminde güneyden gelen siyahlar bu bölgeyi caz ve sonra da hiphop’ta önemli merkezlerden biri yaptı. Sokak hayatını bir de onlardan dinleyin.
* “Wakin On A Pretty Daze” - Kurt Vile: The War On Drugs’ı bırakmasının ardınan solo çalışmalarıyla nasıl derler “yerini buldu.” Albüm 2013’ün en iyileri arasında pek çok listede üst sıralarda yerini almıştı. Benim hâlâ dinlemekten vazgeçmeyip zaman zaman yürüyüşlerde kulaklığımdan eksik etmediğim bir albüm.
* “Bib Bam Boom” - Hall & Oates (1984): Evet, onlar da Pensilvanyalı... Dünya müzik tarihinin en tanınmış
ve en uyumlu ikililerinden Hall&Oates’un şarkılarının melodi ve vokal kalitesi bugün bile bir sürü sanatçıya esin kaynağı oluyor.
Bu albüm de efsanenin efsanesi gibi bir şey. Baştan sona dinleyin, bir tane boş, dolgu maddesi yok...
Sayısız ismin esin kaynağı
* “Cosmos” - Sun Ra (1976): Efsane caz insanının 1976 tarihli katıksız caz atağı. İstikamet uzay, kemerleri bağlayın.
Sun Ra 1993’teki ölümüne kadar neredeyse 60 yıllık müzik hayatında sayısız isme farklı alanlarda esin kaynağı oldu. İstanbul Babylon’un kurucuları Mehmet ve Ahmet Uluğ da buna dahildir.
Hayranı oldukları Sun Ra’yı İstanbul’a gelmeye ikna etmeleri Babylon’un açılmasında cesaretlendirici, önemli bir aşamaydı. Bugün hâlâ duvarda İstiklal Caddesi’ndeki caz konvoyunun fotoğrafının asılı olmasının nedeni budur.
* “Cooleyhigharmony” - Boyz II Men (1992): 90’lar Türkiye’de terör, savaş
ve ekonomik çöküşler demek. Pensilvanya’daysa Boys II Men vardı, etkileri bize kadar gelmişti. Bu albümdeki şarkılar artık müzelik oldu, reunion konserlerinde “hey gidi eski günler” babında çalınıyor. Nostalji mi dediniz?
Evet bu albümde var.
* “Giant Steps” - John Coltrane (1960): Kuzey Carolina eyaletinde doğdu ama Philadelphia’ya yerleşti ve müzik hayatına burada devam etti. Kendisi bir Pensilvanyalı. Coltrane caz tarihinin en yetenekli, en dâhi adamlarından biri. “Giant Steps” kendi bestelerinden oluşan ilk albüm. Atlantic’ten çıkan ilk albümü. Prodüktör Nasuhi Ertegün. Bir klasiktir. Caz sev sevme, Pensilvanya bahane, bu albümü dinlemek lazım.
İtiraf ediyorum
* Futbolcular kadınlar gibi giyim kuşama, süslenmeye son dönemde mi merak sardı yoksa hep mi böylelerdi bilemiyorum. Milletçe normal renkte pantolon ve gömlek giyen futbolculara ihtiyaç duyduğumuz günlerdeyiz.
* İster AKP, ister CHP, başörtülü kadınlara sadece siyasi parti reklamlarında yer verilmesi incelenmesi gereken bir fenomen. Başörtülü kadınlar deterjan almıyor mu, bilmemne konutlarında oturmak, oradaki yapay göletlerin etrafında mutluymuş gibi dolaşmak falan istemiyor mu?
Ne bileyim araba kullanmıyorlar mı, alışveriş yapmıyorlar mı? Böyle retorik sorular...
* Metallica’nın bir kez daha, bu defa 13 Temmuz’da
İTÜ Stadyumu’na gelecek olmasına pek sevindim. İçimden de o gün acaba kim nerede olacak, sokaklar ne âlemde olacak, polis kime gaz ve su sıkıyor olacak diye düşünmedim de değil. Zaten artık açıklanan her konser tarihinde bunu düşünüyor insan.
CD
MASA ÜSTÜNDEN NOTLAR
“KIss Me Once” KylIe MInogue
Kylie Minogue 45 yaşında. Yaşını belli etmeme bayrağını Madonna’dan almış durumda. Peki müzikler? Elektronik dans müziğinin en hızlı isimlerinin dümen suyuna girse de Kylie Minogue, aslında hep “Sexy Love” gibi eski usul disko şarkılarında iyi. O da biliyor.
Ama illa kendini yenileyecek ya.
“Tales From The Realm Of The Queen Of Pentacles” Suzanne Vega
Suzanne Vega’nın yedi yıldan bu yana ilk albümü. Onu “Luka” ile hatırlayanlara notum, evet hâlâ aynı ses ve gitar tonuyla çalıp söylüyor Vega. Sesi hâlâ cılız, gitarı boynunda şiirlerini okuyor.
