Vefa şiiri - Murat Can İncel
İnsanlık adına yüce bir erdem olan vefa, manevi duyguları temsil eder. Vefalı davranan kişilere ise vefakâr denir. Vefâ, dostluk ve muhabbette sebat etme, sevgide süreklilik, bağlılık ve sadâkat... Sözünde durma, verilen sözü yerine getirme mânâlarına gelir. Bu temel bakış açısından bakıldığında her tavır ve hareket, aynı zamanda bir vefâkârlık ifâdesi taşıdığı gibi, bu tavır ve hareketlerin aksi de “vefâsızlık” olarak kabul edilir.
VEFA
Vefa nedir bilir misin?
Hayır hayır,
Senin dediğin semttir birader.
Benim dediğim vefa, unutmamaktır...
Gerçek sevgiyi çöpe atmamaktır.
Karşılıksız vermektir,
Senin için yapılan küçücük iyiliği,
Ömür boyu hafızandan silmemektir.
İşte, öyle bir şeydir ki
Sayfalarca yazsan da eksik kalan
Ancak senin hiç bilmediğin
Emeği,
Sevgiyi,
İyiliği,
Hatta bir zaman sevdiğini,
Görmezden gelmeyi,
Kaldıramaz vefa.
Zaman geçip de
Bir vakit yalnız kalınca,
Vefasızlarla karşılaşınca,
Anlarsın vefanın kıymetini...
Arada,
Ölüm de,
İhtiyaç da olmadan,
Dostta sesini duyurmaktır.
Düşünsene sesin telefonun diğer ucunda! ..
Küçük bir dokunuştur vefa.
Nişanda,
Düğünde,
Hastalıkta ve ölümde
İyi zamanlar gibi
Kötü günde de,
Gülerken olduğu gibi
Ağlarken de
Gözlerdedir vefa.
Sevginin kardeşidir,
Bir damla gözyaşıdır,
Bir küçük busedir.
Otuz yıl sonra,
İlkokul öğretmeninin
Elini öpmektir vefa.
İşte unutma diye söylüyorum,
Vefa sadece bir semt adı değildir kardeşim..
MURAT CAN İNCEL
