Abbas Güçlü

Üç tarafımız denizlerle çevrili olmasına rağmen denizci bir ülke miyiz? Hayır.
Denizci bir millet miyiz? Hayır.
Beslenmemiz deniz ürünleri ağırlıklı mı? Hayır.
Ulaşımda önceliğimiz deniz mi? Hayır.
Denizlerimizi, göllerimizi, akarsularımızı temiz tutuyor muyuz? Hayır!
Tarihte olduğu gibi denizler hâkimi miyiz? Hayır.
Yüzme bilenimiz, yüzme bilmeyenlerimizden daha çok mu? Hayır...

MEB, 2018 Liselere Geçiş Sistemi (LGS) kapsamındaki merkezi sınavın sonuçlarına göre öğrencilerin performansını içeren değerlendirme raporu hazırlamış.

MEB, bir anlamda, eğitim ve sınav sisteminin nasıl iflas ettiğini bizzat kendisi açıklıyor.

Keşke bir de tam günken ikili eğitime dönen liseler, boş kalan kontenjanlar ve açık liseye yönelen öğrenci sayıları da verilseydi!

İşte rapordan bazı çarpıcı tespitler:

- Ortaokullardan 1 milyon 192 bin 799 öğrenci mezun oldu. 1 milyon 9 bin 260 öğrenci başvurdu, bu öğrencilerin 971 bin 657’si sınava katıldı. (Dönemin Bakanı İsmet Yılmaz sınava 200 bin kişi başvurur demişti!)

- 20 soruluk testlerde, en yüksek başarı 16.48 ortalamayla Türkçe’de, en düşük başarı ise 6.99 ile Matematik’te.

- Soru sayısı 10 olan testlerde ise ortalamalar T.C. İnkılap Tarihi ve Atatürkçülük dersinde 9.26, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi’nde 9.72, Yabancı Dil’de 7.78 oldu.

- Öğrencilerin yüzde 28.99’u matematik sorularını boş bıraktı. Matematiği yüzde 6.25 oranla fen bilimleri testi, yüzde 4.42 oranla yabancı dil testi izledi.

Rize ve Trabzon’a gitmeyeli en fazla 5 yıl olmuştur. Tanıyamadım.
Kentlerin büyüklüğü adeta beşe katlanmış.
Her yerden bina fışkırıyor ve sanki üzerinize üzerinize geliyorlar.
Denizlerin doldurulmasıyla elde edilen sahil şeritleri ise her ne kadar şehirlerden kopuk olsa da nefes alacak bir alan yaratmış.
Trabzon Botanik Parkı da pozitif farklılıklarından biriydi.
Uzungöl’ü görüp kahrolmamak ise imkânsızdı.
Orada da beton fışkırıyor ve dünya güzeli bir doğa ancak böyle katledilir.

Ortaya bir fikir ya da proje atılıyor, arkası gelmiyor. Ya da herkese aynı elbise giydirilmeye çalışılıyor. O da kimine büyük geliyor, kimine de küçük.
MEB ve YÖK, anaokulundan üniversiteye, ülkemizin geleceğine yön veren iki önemli kurum.
Attıkları her adımı uzun uzadıya düşünmeleri gerekir. Ama nedense onlar önce şipşak kararlar alıp, sonra olurunu, olmazını düşünmeye başlıyorlar.
2023 Eğitim Vizyonu’nda öğretmen yetiştirme ve alım sisteminin kökten değişeceği açıklandı.
Buna göre, formasyon kursları kaldırılacak ve atanan tüm öğretmenler yüksek lisans yapacak.
Bu kararı eleştirenler de oldu, alkışlayanlar da.
Peki, uygulamaya ne zaman, nasıl geçilecek?

5 yeni ihtisas üniversitesi daha açıklandı. 10’du, 15 oldu.

Peki, ihtisas üniversitesi demekle ihtisas üniversitesi olunuyor mu?

Tabii ki hayır!

Ama nedense YÖK bu konuda kararlı!

Tıpkı Nasreddin Hoca gibiler, biz mayayı çalalım, belki tutar anlayışı içindeler!

Örneğin, bir üniversiteyi belirli bir alanda ihtisaslaşmaya yönlendiriyorsanız, A’dan Z’ye tüm yapılanma o çerçevede olmalı!

Üniversiteye fen bilimlerinden sosyal bilimlere, mühendislikten sağlık bilimlerine kadar bütün bölümleri açıp sonra da şu konuda ihtisas üniversitesi olacak demek, hayalcilikten başka bir şey değil!

Söz konusu üniversiteler ya bu çerçevede yeniden yapılanmalı ya da yeni kurulan üniversitelere bu misyon ve vizyon verilmelidir!..

Hayal kurmak güzel şey.
Hele ki çocuklar, eğitim, okul ve gelecek söz konusu olduğunda.
Şirince’de, hayali olan Matematik Köyü’nü gerçeğe dönüştüren Ali Nesin’in şimdiki hayali, velisiyle öğrencisiyle herkesin özlemini duyduğu bir liseyi hayata geçirmekmiş.
İsterseniz gelin önce bu konudaki haberi okuyalım, sonra da olurunu, olmazını, hep birlikte irdeleyelim.

Nesin Lisesi

İzmir’in Şirince köyünde 2007 yılında kurduğu Matematik Köyü ile Uluslararası Matematikçiler Birliği tarafından verilen Leelavati Ödülü’ne de layık görülen Ali Nesin, maliyeti 5-6 milyon lira civarında olacak lise projesi için bağışçılardan destek bekliyor. “Eğitim hakkındaki düşüncelerimizi değiştirebilecek bir proje peşindeyiz” diyen Nesin yine Şirince’de hayata geçireceği okulu şöyle anlattı:
“Öğrenmenin, anlamanın, araştırmanın, düşünmenin, sorgulamanın bir yaşam biçimine dönüştüğü ve tüm mekâna ve zamana yayıldığı bir oluşum tasarlıyoruz. Aslında bir liseden çok bir köy, bir yaşam yeri, hatta bir yaşam biçimi olacak. Hocalarla gençlerin aynı mekânları paylaştığı, bir arada yaşadığı, dostluk kurduğu, ‘hepimiz aynı gemideyiz’ hissiyatını uyandıran bir eğitim kurumu olacak. Öğrenciler sabah uyandığında

Gidenler, görenler, yaşayan- lar bilir.

Adana, farklı hem de çok farklı diyardır.

Her karesinde sizi şaşırtır, içine çeker.

Karadeniz’in kabına sığmazlığı, Ege’nin zarafeti, Doğu ve Güneydoğu’nun sıcaklığı, Akdeniz’in kıvraklığı, İç Anadolu’nun misafirperverliği, Trakya’nın hoşgörüsü. Kısacası bizi, biz yapan ne varsa onlarda da fazlasıyla var.

Turgut Özal Bulvarı’nda tur atmadan, Şinasi’de bir akşam geçirmeden, Kordon’da bisiklete, Seyhan Barajı’nda gondola binmeden, sokakta ciğer, bumbar yemeden, caddelerinin isimlerini bir bir incelemeden, eski, yeni, en yeni Adana’yı sokak sokak gezmeden, kentin dört bir yanına dağılmış heykellerini görmeden, binlerce yıllık tarihinden kalan izleri ziyaret etmeden, Ziya Paşa’yı, Şakir Paşa’yı tanımadan, Yaşar Kemal’i, Orhan Kemal’i okumadan, Yılmaz Güney’i izlemeden, üniversitelerini gezmeden, ilçelerini dolaşmadan, narenciye bahçelerini görmeden, hamamlarında yıkanmadan, onlarla oturup uzun uzun sohbet etmeden, Ramazan’ını, bayramlarını, festivallerini yaşanmadan, 10 Kasım törenlerini izlemeden, Adana’yı tanıyamazsınız...

Adana bereketin ve hoşgörünün vatanıdır.

Attığınız her tohumun karşılığını bol bol alır, ne ekerseniz onu biçersiniz.

Aç ve açıkta

Antalya sadece ülkemizin değil, dünya turizminin de önemli odak noktalarından biri.

Peki, bu potansiyeli, yeterince değerlendirebiliyor muyuz? İşte bu tartışılır. Örneğin, turizmi bütün yıla yayabiliyor muyuz, örneğin paralı turistleri çekebiliyor muyuz, örneğin “herşey dahil”cileri otellerinden çıkartabiliyor muyuz?..
Antalya’da doğanın bize sunduklarının ötesinde ne var, bunu bir kez daha düşünmeliyiz. Beton yığını haline getirmekten vazgeçmeliyiz.
Niye? Çünkü hâlâ albenisi var. Örnek mi? Alın size örnek:
Almanya’daki kasım ayı paket tur ve son dakika satışlarında, yüzde 54’lük artışla Antalya birinci sırada yer aldı.
Bu avantajı, çok iyi değerlendirmeli ve Almanya dışındaki ülkelerde de yeni pazarlar yaratmalıyız.