Genç olmanın zorluğu

Abbas Güçlü

70 milyona yaklaşan nüfusumuz içerisinde, en büyük grubu gençler oluşturuyor. Avrupa'nın en genç nüfusuna sahip ülkeyiz. Öğrenci sayımız bile dünya ülkelerinin üçte ikisinin nüfusundan daha fazla.
Peki, dışardan bakıldığında müthiş bir avantaj gibi gözüken bu durumdan ne kadar yararlanabiliyoruz? Gençlerimizin ne kadarı, aradığını bulabiliyor?
Bayramda zamanımız çok. Hava kötü, kanallar da birbirinin aynı, yani sohbete ve düşünmeye fazlasıyla zamanınız var.
Atatürk, ülkenin geleceğini gençlerimize armağan etti. Ondan sonra gelenler ne yaptı? Ya gençlerimizi birbirine düşman yaptılar ya da eğitimsizliğe, işsizliğe, parasızlığa mahkum ettiler...
Herkes gibi çok daha iyisini hak ettiğine inandığım 23 - 24 yaşlarında bir gençle üç dört saniye göz göze geldim. Çok sıradan bir iş yapıyordu. Bir elinde faraş bir elinde süpürge yerleri süpürüyordu.
Gözleri cıvıl cıvıldı, yapacağı her işin altından fazlasıyla kalkacağı izlenimi verdi. Ama belli ki o da yaşıtı milyonlarca genç gibi ancak ilkokulu bitirebilmiş, sağda solda karnını doyurduktan sonra askere gitmiş gelmiş, evlenmiş ve bir elinde faraş bir elinde süpürge de olsa her ay bir maaş almanın mutluluğunu yaşıyordu.
Biraz izledim, gözleri uzaklara dalıp gidiyordu.
Eğer eline fırsat geçseydi mutlaka üniversiteyi kazanır, bitirir ve önünü süpürdüğü kurumda müdür bile olurdu. Altında arabası, akşam eve dönerken de kucağı dolu dolu giderdi.
Kime kızsın? Yoksulluğa mahkum edilen ailesine mi kendisini ancak askerlik yaşına geldiğinde hatırlayan, bitirdikten sonra da unutan devlete mi, yoksa seçimden seçime yüzlerini gördüğü politikacılara mı?..
Gençlik için "yaşamın baharı" derler. Bu koşullarda ne kadarımız bu baharı yaşıyor. Bir ülke için en büyük sermaye olan genç nüfusun böylesine hovardaca heba edildiği bir başka ülke var mı?
Onların günümüz devlet adamlarından istediği tek şey, Atatürk'ün yarısının yarısı kadar kendilerine güvenmeleri ve şans tanımaları. Ama lafla değil!..
Mutlu bir bayram dileğiyle.