Cemal Ersen

Bu kulvarda her takım liderliği hak edebilir. Ama işin sırrı, o takımın başındaki insanın liderliği... Abdullah Avcı yaklaşık 1.5 yıldır görev yaptığı Trabzonspor’u çok önemli bir hedefe doğru taşımaya çalışıyor. Engellerin ne olduğunu geçmişteki deneyimleri ile iyi biliyor.
Böyle bir yarışta rakibin adı veya konumunu dikkate alamayız. Çünkü istikrarsız bir ligin paydaşlarıyız. “Ummadık taş baş yarar” diyemeyiz. Hiç bir sonuç sürpriz değil. Kimse “aaa o ne demesin.”
Trabzonspor, maraton koşusunda mayınlara basmadan ilerlemeye çalışıyor. En önemli kozu, takım ruhu. Şampiyonluğun şifresi de bu belki. Bu haftayı da kayıpsız atlattı ise bireysel yeteneklerin katkısı büyük.
Forvetsiz maç kazanmak kolay değil. Djaniny’nin yokluğunda Cornelius’un 13. dakikada sakatlanıp çıkmasından sonra “Acaba ne olacak?” sorusunun yanıtı Nwakaeme’den geldi. “Yoldaşlar yoksa, yol arkadaşları var” dedi ve attı.
Trabzonspor bu bölümde iyi mi oynadı? Hayır. İlk yarının son dakikalarında önce Svensson, ardından

Olağanüstü bir sezon yaşıyoruz. Futbolumuzun lokomotifi üç büyük takım zirvenin hayli gerisinde kaldı.
Süper ligin yenilgisiz tek ekibi Trabzonspor ise uzak ara lider.
Bakıyorum, henüz 15. hafta oynanmadan Trabzonspor’u şampiyon ilan edenler var.
Daha yarısına bile gelmediğimiz sezonu bitirmişler. Bu takıma yapılacak kötülüklerin en büyüğü, şimdiden “şampiyonluk” söylemini seslendirmektir.
Evet aynı performansı sürdürebilir ise, Trabzonspor ipi göğüsleyebilecek takımlar arasında favoridir.
Ama durun. Farklı bir senaryoyu 10 yıl önce yaşamıştık.
Bugün koşullar değişse de Trabzonspor’u ve taraftarını “rehavete” sokmak, hem yarışmacı diğer takımlara, hem futbolun dinamiklerine haksızlıktır.

Adım adım ilerleyeceksin kafana koydu isen. Sabırla, inançla, her engeli ciddiye alarak. Lider Trabzonspor şampiyonluk yolunda kendinden emin biçimde ilerlerken, takipçilerinin ve ezeli rakiplerinin de sinirlerini bozuyor.
Her hafta kazanmak, en hafifinden kaybetmemek inanılmaz bir psikolojik üstünlük sağlayor bordo-mavili ekibe. Bu motivasyonu koruduğu sürece, iyi oynamadığı maçları da kazanmaya devam edecektir. Önemli olan bu oyuncu grubunun ve camianın şampiyonluk hedefine odaklanması. Bu hedefe yenilgisiz ulaşmak kolay değil. Trabzonspor’un kaybedeceği maçlar da olabilir. Bu anormal bir şey değil. İşte o günlerde ya da dönemlerde en büyük avantajı bu hafta elde ettiği puan farkıdır, yani cebinize koyduğunuz kredidir.
Dün ligin fark yaratan takımlarından Fatih Karagümrük karşısında vasat futboluna karşın kazanmayı bilen bir Trabzonspor vardı. Rakibin önemli oyuncularının yokluğu elbete etkili oldu üç puanda. Aynı ciddiyetle işini yapmaya devam eden Karadeniz ekibi bir engeli daha kayıpsız aşarken, ön plana çıkan oyuncular vardı. Karagümrük

Kulüpler Birliği Vakfı’nın “Sezonun ilk yarısı bitene kadar hakem konuşmayacak ve eleştirmeyeceğiz” kararını önemsiyorum. Lakin oy birliği ile olmadığı için endişelerim var.
Başta Beşiktaş olmak üzere altı kulüp bildiriye imza atmasa da, kayda değer bu açıklama, hakemler adına motivasyon olmalı. Çünkü geçmişte örneği yok.
Merkez Hakem Kurulu başkanı Ferhat Gündoğdu da böyle düşünüyor. Ve hakemlerin sorumluluğunun artığını söylüyor. “Bu pozitif yaklaşıma mutlaka karşılık vermeliyiz, MHK ile hakemler, yaratılan barış iklimine katkı sağlamalı” diyor.
İki tarafın da yaklaşımı güzel, umut verici.
Ancak başkan Gündoğdu’nun da canını sıkan şeyler var. Sadece Süper Lig’de haftada oynanan 10 maça bakmayın. Alt liglerde de fırtınalar kopuyor. Pek çok kulübün canı yanıyor. Türk hakemliğini en üst düzeydeki performansı ile sınırlar iseniz, yarınlarda onları ikame edecek isim bulamazsınız.
Sistem var zaten!
Kulüpler Birliği yeni bir “sistemden” söz ediyor ya. Sistem zaten var;

Biraz beyin cimnastiği yapalım mı? O meşhur 2010-11 sezonunu anımsayın.
Ligin 13. haftasında Trabzonspor 30 puan ile lider, ezeli rakiplerinden Fenerbahçe 6, Beşiktaş 9, Galatasaray 13 puan gerisinde idi.
Bordo-mavili ekip için müthiş bir avantaj söz konusu iken, ligin bitimi ve sonrasında yaşananlar, Trabzonspor için tarihe kayıt düşülecek bir hüsran ile sona erdi. Kızan kızsın, hesaplaşması yapılmadı.
Dönelim dün akşama. Hakemin bitiş düdüğü çaldığında Karadeniz ekibi galibiyet sevinci yaşadığında Fenerbahçe’ye 10, Galatasaray’a 12, Beşiktaş’a da 13 puan fark attı. Kimse zirveyi zorlayan Anadolu takımlarını küçümsediğimi düşünmesin. Onlar artık futbolun tadı-tuzu ve hakkını paylaşmaya çalışıyor.
Trabzonspor’un başkanı da, teknik direktörü ve futbolcusu da gerçeklerin farkına varmalı. Oyunu da kuralına göre oynamalı. “Kural” deyince kimsenin aklına “tarla sürmek” gelmesin. Güç sende ise koruyacak, değerlerine sımsıkı sahip çıkacaksın. Yeniden böyle bir sezona tanıklık

Merkez Hakem Kurulu Başkanı Ferhat Gündoğdu’nun iki etapta imzası vardı, bu hafta üç oldu. Macera aramadı, yine kabul gören isimleri tercih etti.
Çoğunluğun “Kim bu Gündoğdu?” diye sorduğu yeni MHK başkanı, “sıfır kredi” ile göreve başladı. Onun ve ekibinin istifa dilekçesi çekmecede.
Kamuoyu tarafından tanınmadığı için bir Zekeriya Alp, bir Serdar Tatlı gibi cepten yeme lüksü yok. Hakemin yapacağı her hata eksi hanesine yazılacak.
Şanssızlığı, Halis Özkahya olayı idi. Hemen arkasından seminere çağrılmadığı için Serkan Tokat hakemliği bıraktı. Devre arasına kadar neler yaşanır, bilemeyiz.
Ama şu bir gerçek; tanıyan bilir, dürüst ve inandığını yapan kişiliktir. İddiaların aksine tertemiz eski bir TSK mensubudur.
Diğer gerçek ise, ülkedeki en stresli görevlerden birini üstlendiği.
Niye kabul etti, nasıl “evet” dedi, anlayamadım. Hani derler ya “ateşten gömlek” giydi diye, dilerim bir yeri yanmaz.

Siz hiç kendini başarısız gören bir teknik direktörün mesleğini bıraktığını duydunuz mu?
Ya da bir futbolcunun, kulübünü on milyonlarca dolar zarara uğratan başkan veya yöneticisinin?..
İnsanın olduğu her yerde hata yapılır. Kimse kusursuz değildir.
Hakemler de öyle. Lakin bir farkla. Hakemin dostu yoktur, koruyanı, kollayanı, hakkını arayanı yoktur. Yalnız insandır hakem. Daha ileri gideyim kendi camialarında bile dayanışma, dostluk bulamazsınız.
Hakem yorumcuları mı? Mal bulmuş mağribi gibi atladılar gündemin üzerine. Nasıl olsa her koşulda şirin görünecekleri bir kitle bulabiliyorlar kendilerine. Federasyonu yönetenler de onların ağzının içine bakıyor maalesef.
Halis Özkahya bu ülkenin yetiştirdiği üst düzey isimlerden biri idi. Yüz yılda bir yaşanacak talihsizlik hakemliğini bitirdi. Başına gelen olay bardağı taşıran son damla idi aslında. Nasıl bir kumpasın içine sokulduğunu çok iyi biliyordu. Onurlu davrandı, onaylamasam da gerekeni yaptı.
Kendi başarısızlıklarının hesabını veremeyen kulüp başkanlarının son kurbanı oldu. Sırada kimler var göreceğiz.

Unvan sahibi olmak sorumluluk gerektirir. Sürdürmek ise emek ve çalışmak...
Lider Trabzonspor maçı kazanırsa büyük avantaj elde edecekti. Dolayısıyla bu tarz oyunlar zordur. Beşiktaş’ın hafta içinde Avrupa’da yediği ağır darbe, ibreyi Karadeniz ekibini gösterse de, ligimizde maçın hikayesine etkisi farklı oluyor.
Trabzonspor her maçı farklı oynamak zorunda. Yeri geldiğinde takım savunmasını iyi yapacak, kimi zaman da kalene duvar örecek, fırsatları değerlendireceksin. Son nefesine dek pes etmeyeceksin. Şampiyon olacaksan, maçın her anınında var olacaksın. Trabzonspor bir isyanın ve devrimin eşiğinde. Görünen o ki, herkes gerçeğin farkında.
Dün gece nefes kesen mücadelede bunu gördük. Varsa bir cezası, ödeyecek yürekli oyuncular olması, hikayesinin seyrini değiştirir. Başta da kaptan Uğurcan gelir. Sadece eldivenleri değil, yüreği ile gösterdi takımına nasıl sahip çıktığını!
İlk yarıya bakıyorum; Beşiktaş’ın istekli ve üretken tavrına karşın, Trabzonspor’un oyunu kendi alanında kabul edip risk aldığı bölümler