Cengiz Hortoğlu

Sevgiyi bir öğrenseler... Bir umut işte benimkisi... Anlatır mısın bana? Bir insan bir sokak hayvanını neden tekmeler? Bir kadına tacizi, saldırıyı neden onaylar? Sevgilim, hoyratçaydı tepkileri, çok sertti bakışları, kin ve nefret sarmıştı dört yanlarını... Anlattığını değil, anlamak istediklerini anlıyorlardı. Anlamaya çalışıyordum ama boşunaydı... Biz düşünceleri tartışırdık ya şimdi her şey değişti. Ne söylediğinin önemi kalmadı. Bizden mi? karşıdan mı? "Sen kimsin? diye başlayan konuşmalar... "Ben bir Hiçim" desem sakinleşirler mi? bilmem. Kızgın, mutsuz, saldırgan ve kabalardı. Aşk yoktu hayatlarında sevgi de... Bir çocuğun saçını okşamış olsalardı keşke, bir menekşe yetiştirselerdi, ama artık çok geç... Sevdikleri biri olsaydı şu koca dünyada... İyilikten, kalp kırmaktan vazgeçtim, mesela kötülük düşünmeselerdi bir gün için... Hayal işte benimkisi...

Bir ağacın dalı kırıldığında üzülürdük ya, ya da bir çocuk ağladığında, şimdi anlatamam bunları, çünkü gülerler bana...

Sevgilim, bıraktığın gibi değil hiçbir şey... Hani gözlerimiz dolardı ya; Adile Naşit'in, Tarık Akan'ın Münir Özkul'un filmlerini izlerken... Edebiyattan, aşktan, müzikten konuşur, mum ışığında yemek yerdik ya... Vapurda güvertede sabah çayı içerdik gün doğmadan... Şiir günleri olurdu arkadaşlarla... Hani piknik yapardık çimlerde ekose örtü üzerinde termosta çay... Sahilde el ele dolaşırdık ya... Nezaket, incelik, centilmenlik... Tanımasak da birinin kalbini kırdığımızda uyuyamazdık ya geceleri... Hani sevgililerin ortak bir şarkısı olurdu ya duyduklarında göz göze geldikleri...

Kimsenin zamanı yok artık sevgilim, mesajlaşıyoruz gün boyu... Birçok insan "İşim düşünceye kadar bekle. İşim düşünce ararım." demese de anlıyorsun öyle düşündüğünü...

Dün, yıllardır görüşemediğim bir kadın arkadaşım aradı. "İçinden çıkamadığım bazı sorunlarım var." dedi. Hem dikkatle dinledim hem de ne yapması gerektiği ile ilgili düşüncelerimi paylaştım. Vedalaşırken, birdenbire hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Şaşırdım elbette... "Kimi arasam ya zamanı yoktu ya da anlattıklarımı önemsemeden dinledi. Bana bu kadar zaman ayırdığın için minnettarım." dedi.

Sevgili okurum, dünyanın en zor şeyi bir sorununuz olduğunda size kimsenin zaman ayıramamasıdır. Çağımızda ne yazık ki çok sayıda insanın yaşadığı en büyük sorun; işte bu nedenle yaşadığı yalnızlık duygusudur.

Lütfen! Bir gün gelir o dinlemediğiniz arkadaşınız da sizi dinlemeyebilir.

Çok hasar aldı duygularım da düşüncelerim de... Nabzım atsa da yaşama sevincim yaralandı, yüreğim hasarlı... Boğulur gibi oluyorum bazen... Sevgi bitmişti yüreklerinde sevgilim artık iyileşemez onlar. Zevk alıyorlar saldırırken... Ölüm karşısında bile susmuyorlar, hatta keyifleniyorlar. Öldürülen bir kadın, cinsel saldırıya uğrayan bir genç kız, eşini kaybeden acılı bir anne, öksüz kalan bebeler... Bunlar bile yüreklerinde yaprak kıpırdatmıyor sevgilim. Saldırmak, hakaret etmek, zevkleri haline gelmiş. Nasıl uyuyorlar geceleri bilmiyorum sevgilim. İçim acıyor gördüklerimden...

Ben halen anlayamıyorum başkalarının acısından neden zevk alır bir insan. "Herkes değişebilir." demiştin. ya bunlar değişmez sevgilim.

(Hiçbir başarı rastlantı değildir.)
Değerli okurlarım, başarıları alkışlamaya devam ediyoruz. Bu köşede başarı öykülerini paylaştığım değerli insanların ortak özellikleri başarılarının yanında aynı zamanda mütevazi ve samimi olmalarıdır. Bugün sizinle tanımış olmaktan gurur duyduğum değerli dost Sayın Sinem Eminoğlu Balta'nın başarı öyküsünü paylaşacağım.

Sinem Hanım öncelikle kendinizi tanıtır mısınız?

-Ticaretle uğraşan Rizeli bir ailenin ikinci kızıyım. Eşim Zafer ve oğlumuz Levent ile Dublin’de yaşıyoruz. Pek kısa olamayacağı hatırlatmasıyla beni size anlatayım; Rize’de büyüdüm. Marmara Üniversitesi İletişim Fakültesi'ni kazanınca ailece İstanbul'a taşındık. Hürriyet Gazetesi'nde haberciliğe başladım. Politika muhabiri Ayda Kayar’ın stajyeri olmanın büyük şans olduğunu düşünürüm. Akşam Gazetesi'nde muhabirlik, editörlük ve eklerde köşe yazarlığı yaptım. Aynı grupta yer alan şimdiki adı 360 olan SkyTürk'te sağlık programı hazırlamak benim için unutulmaz deneyimdir. Gazetecilik geçmişimin büyük avantajı ile halkla ilişkiler sektörüne geçtiğimde alanında yenilikçi bir isim olan Gonca Karakaş ile yollarımızın kesişmesi mesleki deformasyona uğramadan insani ilişkileri üst

Yeni bir yıl yeni bir başlangıç demektir. Bu nedenle de yeni bir yıl, geçmişin ağır yüklerinden kurtulup yeni kararlarla zihinsel ve bedensel olarak yenilenme fırsatıdır.

İşte daha mutlu birliktelikler için öneriler:

1)Evinizi olabildiği kadar sadeleştirin. Masada sandalyede atılmış giysiler, tıklım tıklım gardıroplar, üzerinize üzerinize gelen mobilyalar ne varsa ayıklayın.

Ne kadar fazlalık varsa (Giysi, ayakkabı, mobilya ve her türlü eşya…) onları ayırın ve ihtiyacı olanlara verin. Bunu yaptıktan sonra nasıl hafiflediğinize şaşıracaksınız.

2)Evinizin bakıma ihtiyacı var mı? Bir etrafa bakının. Belki duvar boyaları yıpranmıştır. Duvarları ve tavanı kendi zevkinize göre yeniden boyayabilir veya boyatabilirsiniz.

Belki de salon için sevdiğiniz bir çiçek alır doğanın güzelliğini ve pozitif enerjisini evinize taşırsınız.

3)Evinizdeki her şeyin sizin mutlu veya mutsuz olmanıza katkı sağlayacağını bilin. Duvardaki bir resim veya yetiştirdiğiniz bitkileriniz birer semboldür. Bu nedenle ev dekoru çok önemlidir. Gözden geçirin.

4)Eşinize, ona olan sevgi ve minnet duygunuzu ifade eden bir mektup yazın ve yeni yıl hediyenizle birlikte verin. Yaptığınız bir davranışla onu kı

"Hayal gücü rakip tanımaz bir keşfetme yetisidir. Etrafımızdaki görünmeyen dünyalara, bilim dünyasına nüfuz eder." Ada Lovelace

10 Aralık 1815 tarihinde Londra'da Ünlü Şair Lord Byron'ın kızı olarak dünyaya geldi. Henüz 8 yaşındayken babasını kaybetti. Çok küçük yaşlardan itibaren hastalıklarla savaştı. Baş ağrıları hayatını zorlaştırıyor görmesini dahi engelliyordu. 14 yaşında kızamık geçirdi, arkasından felç oldu. Aylarca yataktan çıkamayacak kadar zor günler yaşadı. Ancak hastalıklar onun çalışmalarını engelleyemedi. Yaşadığı dönemde henüz üniversitelere kadınlar alınmıyordu. Bu durum onun çok önemli isimlerden ders almasını engelleyemedi. Cinsiyeti belli olmasın diye makalelerinde isminin baş harflerini kullanıyordu. Matematiğe tutkuluydu. Charles Babbage ile tanışması hayallerini gerçekleştirmesinin yolunu açtı. Bilime şiirsel yaklaşımı onu farklı kılıyordu.

Ada Lovelace dünyanın ilk bilgisayar programcısıdır. Ada Lovelace henüz 36 yaşındayken 27 Kasım 1952 de rahim kanserinden hayatını kaybetti.

"Beynim bir ölümlünün çok ilerisinde, zamanla anlayacaksınız" Ada Lovelace

“Ben hep, her şeyi sonuna dek, sevgiyle yaşamayı seçtim. Ölüm benim için ürkütücü bir şey değil. Ben ancak, şarkı söyleyemediğim zaman ölürüm." Edith Piaf... O büyük sanatçının hayatı hep inişli çıkışlı geçti. Ama zorluklara karşı asla pes etmedi, şikâyet etmedi. Her düşüşünde daha da güçlü bir şekilde ayağa kalktı. Acılarını sanata dönüştürdü.

1915 Yılında 15 Aralık'ta Paris'te bir kız çocuğu dünyaya geldi. Annesi sokaklarda şarkı söyler babası cambazlık yapardı. Küçük yaşlarda gözlerinin mikrop kapması sonucu kör olma tehlikesi geçirdi. Tedavi sonunda sağlığına kavuştu. 14 yaşında babasının yanında şarkı söylemeye başladı. Harika bir sese sahipti. Küçük yaşta aşık oldu ve aşkıyla birlikte yaşamaya başladı. Ancak yoksulluk mutlu bir yaşam kurmasının önünde engeldi. Küçük yaşta anne oldu ancak kızını daha iki yaşındayken menenjitten kaybetti. Bu olay onu çok etkiledi, kendini tamamen alkole verdi, artık dibe vurmuştu. Yaşamı sokaklarda alkol şişelerinin arasında geçiyordu. 21 yaşında şansı döndü. 1935 Yılında büyük bir kabare sahibi, o sokakta şarkı söylerken onu dinledi ve çok beğendi. Genç kadının yaşamı bir günde değişti. Kabarede şarkı söylemeye başladı. O sahne