Evet... Kan nasıl durur? Bu birçok bilinmeyenli denklemdir.
Bilinmeyenleri tek tek eksilterek çözüme gidilir.
Önce ve en önemlisinden başlanmalı.
“PKK terörünü bütün iç siyaset kaygıları, hesapları önüne almak” çözümün “olmazsa olmazıdır.”
Açıkçası siyasi partiler ve liderler muhalefet partisiyse oy kaybını, iktidarsa çoğunluğu yitirerek hükümetten düşmeyi göze almalıdır.
Bugün ve yarını düşünen “siyasetçi” çapından ülkeyi ve ulusunu düşünen “devlet adamı” çapına geçebilmekten söz ediyorum.
Devletin egemenliğini bu yurdun her santimetre karesinde korumanın yanı sıra o her santimetre karede insan hakları, güven, şefkat, demokrasi, eşitlik ve adalet hissini yaşatabilmelidir.
“Şunu yaparsam oy kaybederim, parti genel başkanlığından düşürülürüm” kaygısı ya da “bunu yaparsam iktidarı yitiririm, geleceğe dair daha üst hedefime ulaşamam” hesabı olmamalı.
Zaten bu ikincisi samimiyetle ve kolektif akılla uygulanırsa, birincisi, yani “silahlı mücadele gereği” inişe geçer.
Sivrisineklerle mücadelenin stratejisi onlara ilaç sıkmanın ötesinde, onları üretecek zemin olan bataklığı kurutmaktır.
OY SAFARİSİ
Bunlar “hoş” ve “boş” söylemler gibi algılanmasın.
Çözüm için atılan her demokratik adım başka partilerin oy alma safarisine dönüşüyor.
Örneğin AK Parti’nin “Kürt açılımı...”
Dağdan inen PKK grubunun Habur’da karşılanışı tam bir skandaldı.
Yönetim beceriksizdi, BDP meydanı AKP’ye kaptırmamak telaşıyla şov yaptı. PKK grubu da havalara girdi.
“Açılım” çarşafa dolaştı. Bizim medya mahallesi dahil muhalefet bayrakları açtı.
Sonuç...
Kürt açılımı iki kez isim değiştirdi.
Sonunda...
Dağdan indirilen, mobil yargı desteğiyle anında serbest bırakılan PKK grubundan bir kısmı yargılanıp hapse atıldı, bir kısmı da yeniden dağa çıktı.
İç politikanın oy hesapları demokratik çözümün tarihi ilk adımına çelme takmıştı.
Oysa...
O başlangıç tolere edilseydi, “Kürt açılımı” Habur kapısı çukuruna gömülecek yerde sürecin büyük önemi yanında nasıl da küçük kalacağı görülebilseydi, çok mesafe alınmış olacaktı.
Burada iktidarın yanlışı “Habur’dan girişle başlayacak Kürt açılımı” için muhalefetin desteğine başvurmayı ıskalamış olmasıdır.
Hiç değilse CHP’nin omuz vermesini sağlasaydı, toplumun örgütlenmiş yüzde 80’e yakın oyunun rüzgarını yakalardı.
Muhalefetin ve özellikle CHP’nin yanlışı da Kürt açılımını Habur görüntüleriyle örtüştürme kampanyasıdır.
“Kürt açılımının” ölü doğmasında negatif katkısı vardır.
GELECEĞİ KAZANMAK
Geçmişin, geleceğe deneyim ışığını görebilenler için yaşananlar gene de -acılarla yüklü olsa bile- kazanım olabilir.
Siyaset mahallesi o ışığı yakalamalı.
Yeni bir başlangıç için yol haritası o ışıkla aydınlanabilir.
Bu nedenle CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun “terörün bitirilmesi, kanın durması için CHP bütün girişimlere destek vermeye hazırdır. Siyasi kariyerimi bitirecek olsa bile bu sözümün arkasındayım” sözünü önemsiyorum.
Beyaz sayfa açarak yeni bir başlangıç için iktidara yüzde 80 çoğunluğa hatta çok daha fazlasına açılan anahtarın sunumudur bu.
PKK cinayetlerine, çok daha fazla ses getirmeyi hedeflediği, Türkiye’ye Arap baharı yangınını sıçratmayı amaçladığı kanlı ve barbar eylemlerine devam edecekse de siyasetin ortak akılda buluşması tarihi yürüyüşü başlatabilir.
Toplum psikolojisi de buna uygundur.
Çözümün çok bilinmeyenli denklemleri arasında iç siyaset en önemlisidir.
Diğer bilinmeyenler, örneğin, İran ve Suriye tezgahları, bazı dış güçlerin gizli servis kanlı oyunları karşısında “caydırıcı” olmak mümkündür.
Başbakan Erdoğan’ın Kılıçdaroğlu tarafından uzatılan eli sıkması, o ellerin birbirine sımsıkı sarılması umut ışığı olabilir.
