Başlıktaki tamamen bilimsel bir saptamadır. Anlatayım.
Geçenlerde “Bize söylenen en büyük yalan Kabataş değil” başlıklı bir yazı yazmıştım.
Yazıda özel şirketlerin araştırmalarının ve TÜİK tarafından düzenli yapılan Yaşam Memnuniyeti Araştırması’nın sonuçlarına değinerek bu kadar acı dert tasa içinde nasıl giderek daha mutlu çıktığımızı sorgulamıştım.
İşsizler, düzenli şiddet gören ezilen kadınlar hep daha mutlu çıkıyor, nasıl olur diye sormuştum.
TÜİK Basın ve Halkla İlişkiler Müşavirliği’nden aldığım mektup benim sandığım kadar mutlu olmadığımızı ortaya koyuyor.
Mektup, yazıma bir düzeltme niteliğini taşıyor. Benim yazdığımın aksine TÜİK’in araştırmalarında toplumun giderek daha mutlu değil daha mutsuz çıktığı anlatılıyor. 2003-2011 arasında mutluluk değerlerinde azalmalar ve artışlar olurken 2011’den bu yana mutluluk değerlerinin giderek düştüğü belirtiliyor. Kullandığım veriler 2011’e ait olduğundan giderek daha mutlu olduğumuzu düşünmüşüm. Meğer daha mutsuzmuşuz ve bu durum 2014 verilerine bakıldığında ortaya çıkıyor.
Düzeltme ve bilgilendirme için TÜİK’e teşekkür ederim.
2011 toplumsal mutsuzluk tarihimizde önemli bir yıl, bir kırılma. 2011’den bu yana ne oldu da daha mutsuz olduk? Yanıtını kamuoyuna bırakayım.
Kusuruma bakmayın ama...
Eğer bir ülkede başbakanın bakanlar kurulunu başbakanlıkta toplaması birinci haber oluyorsa;
Bu haber basında “inadına başbakanlıkta topladı” diye verilebiliyorsa;
Başbakan yardımcısı “bu ülkenin bir hükümeti var” diye inanılmaz (!) bir saptamada bulunma gereği hissediyorsa;
Yani normal olarak kabul edilenler istisnai ve anormal olmaya başladıysa;
Cumhurbaşkanı, rahmetli Erol Büyükburç’un “ben saksı değilim” demesi misali konu mankeni olmadığını sertçe hatırlatıyorsa;
O ülkenin başbakanı meydanlarda ikide bir ülkesindeki siyasi istikrarla övünemez.
Ayrıca o ülkeye siyasi istikrar, anayasa değişikliği yapılsa dahi şıp diye kolayca gelemez.
Gelişmek böyle bir şey
Gelişmemiş: Mahalle.
Gelişmiş: Büyükağa my Mordor konutları.
Gelişmemiş: Arsa.
Gelişmiş: Yaşam alanı.
Gelişmemiş: Bakkal.
Gelişmiş: Alışveriş dünyası, marketcenter.
Gelişmemiş: Nalbur.
Gelişmiş: Yapı market.
Gelişmemiş: Bekçi.
Gelişmiş: Güvenlik görevlisi.
Gelişmemiş: Çarşı, pazar.
Gelişmiş: Alışveriş merkezi.
Gelişmemiş: Pastane,
Gelişmiş: Patisserie, hamur dünyası, börek evi, poğaça sarayı.
Gelişmemiş: Pideci.
Gelişmiş: Pidecci.
Gelişmemiş: Kebapçı, köfteci.
Gelişmiş: Steakhouse, görgüsüz-etçi, burgerhouse.
Gelişmemiş: Kahve.
Gelişmiş: The Babaanne evi Café (avizeli aynalı.)
Oralarda, buralarda...
*Oralarda seçime giren adaylar televizyonda kamuoyu önünde karşılıklı tartışıyor. Buralarda televizyonda her akşam Abdülkadir Selvi konuşuyor.
*Oralarda 10 bin avroluk hediye saat aldığı iddia edilen siyasetçi utanıp anında istifa ediyor.
Buralarda 240 bin avroluk saat hediye alan siyasetçi “ne var yani” havalarına giriyor.
*Oralarda kişiler gelip geçiyor, sistem devam ediyor.
Buralarda sistemler gelip geçiyor, kişiler ölüm bizi ayırıncaya dek devam ediyor.
*Oralarda yüzyıllar önce inşa edilmiş tarihi konser ve opera binalarına yenileri gururla ekleniyor.
Burada bir tane AKM’miz var, onun da çökmesi ve yerine otel/otopark yapılması bekleniyor.
*Orada polis bir vatandaşı incittiğinde siyasetin başı özür ve taziye dileklerini iletiyor. Burada polis bir vatandaşı incittiğinde siyasetin başı emri ben verdim diyor.
Veganlar ve vejetaryenler, vurun ama iki dakika dinleyin!
Geçenlerde bazı temaslarda bulunmak için Datça’ya gittim (böyle söyleyince çok havalı oluyor.) Dağ tepe dolaşırken yeni doğmuş iki oğlak kardeşimize rastladım. Aman tanrım o ne sevimlilik. İki günlük bu yavruları pek sevdim, kucağıma alıp bir de fotoğraf çektirdim. Bu fotoğrafa hemen şöyle bir yorum geldi: “Vejetaryen misiniz?” Yo değilim, ama bu kuzucukları sevemez miyim gene de?
Önce bu yorumu saldırganca buldum. Ama düşününce hak verdim. Vejetaryen olmayı düşünmüyorum ama artık yavrulardan uzak durmak istiyorum galiba. En azından bu kadarını yapabiliyorum şimdilik.
