KORONA NOTLARI 44 / 58 yıllık emektar Cavit Bey diyor ki

Ekonomilerin bel kemiği “esnaf”, tüm dünya için çok değerli. Sadece yaptıkları iş ile değil, mahalleye kattığı sosyal renkle öne çıkan; bakkalı, berberi, lokantası, kasabı, terzisi, kahvecisi gerçekten çok önemli.

Türkiye çok krizler gördü.

Kimini ağır, kimini hafif tahribatla atlattı. Ama hiçbir zaman pes etmedi, hep ayağa kalkmasını bildi.

Çalışma azmi, dayanışma kültürü ve aza kanaat etme geleneği, kriz günlerinde hep ülkemizin en güçlü yanları oldu.

Koronavirüs salgını da buna benzer. Elbette yeni, farklı bir kriz türü. Unutmayalım sadece bizi değil dünyayı kasıp kavuruyor. Tahribat hesabı daha yapılamıyor. Ama inanın ülkemiz bu krizi de aşmayı başaracak. Yeter ki, yaşadıklarımızdan ders almayı bilelim.

Esnaf denilince, berberler özel bir yere sahip. Mesele sadece saç traşı değil; kimi zaman dertleşmek, eşi dostu görmek, şakalaşmak için gidenimiz çoktur. O 45 dakikada; siyaseti, futbolu, sosyal yaşamı, bahse konu olur.

Dün, İstanbul’da mesleğin emektar berberlerden Yedikule İstasyon Berberi Cavit Durukan (73) ile telefonda görüştüm. Yaşadıklarını dinledim. Bu krizin geçmiştekilerden farklı olduğunu bir kez daha anlama imkânı buldum.

Sıkıyönetimde bile!..

Meslekte 58 yılı doldurdum. Baba mesleği berberlik. Çanakkale’de küçük yaşta başladım, babamın yanında öğrendim bu işi. Tam 48 yıl önce, İstanbul’a geldik, burada işe devam ettik. Yedikule İstasyon Berberi diye bilinirim, tam istasyonun karşısındadır yerim. 1972’den bu yana aralıksız mesleğe devam ediyorum. Benim hayatımdır, berberlik.

Kapalı olduğumuz zaman zarfı 45 günü geçti. Evde çok sıkılıyorum, zaman geçmiyor. Alışmışım gün boyu çalışmaya. İnanın ilk defa böyle bir şeyle karşı karşıyayız. Bir zaman Sıkıyönetim olmuştu, o dönem dahi, üç, beş gün bilemedin bir hafta kapalı kalmışızdır; böyle uzun süre hiç dükkan kapatmadık. Hatta şunu söylemeliyim size; Rahmetli babam 1911 doğumluydu; uzun yıllar bu mesleği sürdürdü; savaşlar gördü; o bile böyle bir şeyden bahsetmedi.

Gerçekten durum zor

Gelen müşteri benim ekmeğim; benim nimetim. Hep müşterilerimi düşünüyorum. Kesinlikle tedirgin olacaklardır. Ben de tedirgin çalışacağım. Acaba biri hastalanır mı, aman bir şey olmasın, diye düşüneceğim. Huzur içinde çalışamayacağız. Ne yapacağız, nasıl düzelebilir onu bilemiyorum. 1.5 aydan beri kapalıyız. Daha ne kadar kapalı kalırız onu da bilemiyorum.

Benim yerim küçük, kiram da yok. Ama çoğu arkadaşımızın durumu pek böyle değil. 1.5 aydır kasalarına 1 kuruş para girmiyor. Kirasıydı, çalışandı, vergiydi aşırı giderleri var, hepsine Allah kolaylık versin. Gerçekten zor.

Cavit Bey’in sesi olduğu esnaf camiası, korona sonrası önünü görebilmek için devletten destek ve yönlendirme bekliyor.