KORUYUCU AİLELİK PARA İÇİN Mİ YAPILIR?

Balıkesir’in “Yunus”ları Sıla ve Ali’nin hikâyesini okuyan çok sayıda “koruyucu aile” aradı, “Biz bakıcı değil; anneyiz, babayız” diye haykırdı. Devletten para almak için koruyucu aile olmak isteyenleri de onlardan öğrendim. İşte benim lafa geldi mi “yetim hakkı” edebiyatı yapan güzel ülkem!
Dün bu soruyu (Sıla ve Ali’yi para için mi istiyorsunuz?) suçlanan koruyucu baba Murat Demir’e sordum. İşte yanıtı:
“Para falan istemiyorum. Çocuklarımı versinler, gönüllü koruyucu aile (devlet para vermiyor) olayım. Bu çocukları alırım veya almam ama bilsinler ki; iki daireleri var çocuklarımın. 18 yaşına geldiklerinde de daireler onların.”

Çocuklara gelince
Mart’ın 12’sinde Sıla, 18’inde de Ali Bursa’daki yeni okullarına kaydoldular. Ayın 22’sinde ise ayrı yurtlarda olmalarına rağmen 4’er gün raporlu olduklarına ilişkin devamsızlık bilgileri geldi. Bunları biliyorum çünkü; aileye çocukları görmeyi yasaklayan devlet,“e-okul” sisteminde yıllardır onların velisi olarak göründüklerini unuttu. O nedenle de çocuklarla ilgili her detay sistemde kayıtlı Demir’lerin cep telefonlarına düşüyor. Yarın ne olur bilemem.
Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’ndan ise henüz resmi bir cevap gelmedi. Sadece Balıkesir Asliye Ceza Mahkemesi’nde baba hakkında müstehcen yayın bulundurmak iddiasıyla açılan dava hatırlatılarak, “Çocuğun yüksek yararı açısından dosya top secret (çok gizli)” demekle yetinildi.
Dün, iddianameyi de inceledim. Murat Demir hakkında, 15 Mayıs 2012 tarihinde yapılan ihbarda yer alan “çocuk istismarına” yönelik bir suçlama yok. (Bu konuda polis raporu da var). Zaten bu doğru çıksaydı “Neden o çocukları 15 Şubat 2013 tarihine kadar, o evde tuttunuz” diye sormak gerekmez miydi?
Daha önce de vurguladığım gibi suç ve suçlu varsa cezalandırılsın. Ama çocuklar değil.
Bir de merak ettiğim bir şey var. Baba aklanırsa Sıla ve Ali’ye ne diyecekler?
Gelişmeler şimdilik böyle. Gelelim mesajlara;

‘Parayla sevilmez’
- Dört çocuğum vardı. En küçük kızım üniversiteyi kazanıp gittikten sonra boşluğa düştüm. Koruyucu aile oldum. Şimdi dört çocuğum daha oldu. İlki iki yıllık işletme okudu işe girmek için bekliyor. Devlet parayı kesti ama iş yok. Bu çocuğun evi olmasa ne olacak? Fatma Şenel Benlier - Gaziantep Koruyucu Aileler Derneği Başkanı
- 15 yıl önce 8 yaşında olan kızımın bakımını üstlendim. Kızım şimdi 23 yaşında, üniversiteyi bitirdi. Kendisi gibi biyolojik ailesinin yanında olamayan çocukları, koruyucu ailelerin yanına yerleştirilmesi için görev yapıyor. Şimdi 7 ve 9 yaşında iki kız kardeşin daha koruyucu ailesi olduk. Küçük kızım bunları yazarken dizimde uyuyor. O kadar masum ve huzurlu ki. Dilerim hiçbir çocuk ailesinden ayrı kalmak zorunda kalmaz. Ayfer Doğan
- Öz kızım, oğlum torunlarım var. 20 yıldır da koruyucu anneyim. Doğurmadık ama onların da annesiyiz. Hastalıklarında, okullarında biz varız. Bizim canlarımız onlar. Rukiye Urgancı - İzmir Koruyucu Aileler Derneği Başkanı

‘Eşim de yuva çocuğu’
- Eşim yuvadan bir ailenin yanına evlatlık gitmiş. İkisi evli üç kızımız, torunlarımız var.
Yedi aydır da koruyucu aile talebiyle çocuk istiyoruz. Geçmişte de 2 kardeş 4 yıl bende kaldı.
Devletten para almamak için ‘Gönüllü aile’ evrağı yaptırdım. Zengin değiliz ama çocuklarımıza bakacak kadar paramız var. Aysel Büyükbaş - Kayseri Koruyucu Aileler Derneği Başkanı
- 20 yaşında eski bir madde bağımlısıyım, hayatımı kurtardım okuyorum. Kendimle beraber okuttuğum madde bağımlısı kardeşlerimizle gerekirse sürünerek Ankara’ya gideriz. Aç uyuruz, açıkta kalırız. Kardeşlerimiz ailesine teslim edilene kadar ayrılmayız. Nimet Ataş-Umut ve Gönül
Elçileri Derneği Başkanı
- Yurtlarda 22 yıl kalmış bir dernek başkanı olarak bir eşya gibi bir aileden alınıp diğer aileye ya da başka bir yere gönderilmenin bıraktığı izi anlatamam. Kendinizi “Bir eşyadan daha değersiz görülen, yurt hayatı boyunca öğretmenleri baba, çalışan kadınları anne sanan” bizlerin yerine koyun. Mürsel Gökcen - Konya Yetiştirme Yurtlarından Ayrılanlar Derneği