Portakal kokulu salata

İlk kitabım İtalyanca olarak çıktığında, Türkçeye çevirmesi için onunla irtibata geçmiş ve hafif aksan farklılığı içeren, mükemmele yakın İtalyancasına hayran kalmıştım. Cihangir'deki evine ilk ziyaretimi hâlâ heyecanla hatırlarım. Aramızda hemen bir sempati doğmuş, tüm geceyi birbirimize bir şeyler anlatarak geçirmiştik. Ben her zamanki gibi gürültülü ve karmakarışık haldeyken, o sakinliğinden kesinlikle ödün vermeden masmavi gözleriyle bana bakıyor, arada bir durdurulamaz ve dolu dolu kahkahalara boğuluyordu! O zamandan bu yana kim bilir kaç yıl geçti! Hâlâ arada sırada hayatımızdan ve işimizden vakit bulduğumuz ölçüde görüşüyor, sohbet ediyoruz.
Belki pek çok kişi bilmiyor ama Serra Yılmaz başarılı ve benim ülkemde çok sevilen bir oyuncu olmasının yanında eşine az rastlanır bir aşçı. Gizemli ve inanılmayacak kadar kalabalık mutfağı, dünyanın dört bir yanından ziyarete gelen arkadaşlarının buluşma noktası olma özelliğini de taşıyor.
Serra hiçbir şeyi atmaktan hoşlanmaz, yani neşeli bir karmaşa içinde annesinden kalmış "antika" mikser yanında en son model mutfak robotuna, anneannesinden kalma antika porselenden tabaklarla eşleşmiş basit seramikten fincanlara, değerli kristal bardakların yanında hangi pazardan bile aldığını hatırlamadığı büyük cam bardaklara rastlamak hiç de şaşırtıcı değil... Zeytinyağı şişeleri, her türlü baharat, kendisinin yaptığı koca kavanozda reçeller, mutfakla kesinlikle ilgisi olmayan bazı garip objeler, yıllanmış "yaşanmış" mutfak kitapları, arkadaşları tarafından yazılmış notlar, dizeler... Kokuların, hatıraların, heyecanların bir araya geldiği gökkuşağını andıran bir yer mutfağı! Mutfakta vakit geçirmeyi seviyor; misafirlerini mutfağına götürererek tahta bir tabureye oturtmaya, onların kendi "yarattıklarını" görerek heyecanını paylaşmalarına bayılıyor ve bu durum onu çok eğlendiriyor. "Hadi... Hadi, soy, kes... Ayıkla... Öyle elin kolun boş durma... Sen de konuşurken bir şeyler yap!"
Serra'nın eşsiz özelliklerinden biri de onunla her şeyden konuşulabilmesi tabii ki... Dikkatle dinlemeyi bilir, sana hep pratik ve her problemi dramatik olmaktan çıkaran bir çözüm önerir, bunu banalleşmiş eleştirilerden uzak ve olayın gerçekliğinden kopmadan yapmayı başarır! Onun objektifliğine ne kadar özeniyorum anlatamam!
O öğlen, merakla portakal kokulu salatayı nasıl hazırladığını izliyor ve çaktırmadan Ferzan Özpetek'in çekimlerini o zamanlar yeni tamamladığı son filmi "Karşı Pencere" ile ilgili bilgi edinmeye çalışıyordum...
İyilikle ve tatlı bir kurnazlıkla dikkatimi başka şeylere çekerek sorularımı duymazlıktan geliyordu... Sonunda sabırsızca patlayıverdim: "Aman Serra, beni delirtme! Bu filmle ilgili bana bir şeyler anlatacak mısın, yoksa anlatmayacak mısın?" O ise elindekileri kesmekle meşgul, bana o bayıldığım kurnaz ve sempatik bakışlarıyla bakıp, "Donata (bu arada, Serra eskilere dayanan ismimi tam olarak doğru söyleyen tek kişi) amma da meraklısın! Biliyorsun önce anlatmaktan hoşlanmıyorum! Ama sadece sana sus payı olsun diye söyleyebilirim ki, eşsiz bir sadelikle çekilmiş aşk, aile, yaşlılık ve ölüm gibi güncel kavramların evrenselliği üzerine çok ince ve zarif bir film... Özellikle umut duygusunu yüceltiyor ama o masallarda olanlar gibi büyük, gerçekleştirilemeyecek olanlar değil elbet... 'Bizim' umutlarımızla, her gün yaşanan hayata dair küçük gelişmelerle ilgili, anlıyor musun? Gerçekler, bizim gerçekleştirilebilir 'büyük' hayallerimiz!"
Haklıydı. Ferzan, bize bir kere daha olağanüstü bir hayat dersi hediye ettiğin için sana çok teşekkürler!

Malzemesi (4 kişilik): Karışık salata (roka, kıvırcık, göbek), ince rendelenmiş portakal kabuğu, ince dilimlenmiş yerelması, limon suyu, tuz, dövülmüş bir diş sarmısak, sızma zeytinyağı
Hazırlanışı: Yağ, limon, sarmısak, tuz ve portakal kabuğuyla salatanın sosunu hazırlayın. Uygun kıvama gelince sosun hepsini salatanın ve yerelmasının üzerine dökün. Özenle karıştırıp çeşitli peynirler ve iyi bir beyaz şarap eşliğinde servis yapın. Son derece hafif bir lezzet... Afiyet olsun!