Abbas Güçlü

Bin yılda bir yaşanan en büyük küresel krizlerden birini yaşıyoruz.

Etkilenen sadece sağlığımız değil, tüm sektörler ve dünya düzeni!

Yaşam hakkından sonra gelen en büyük hak, eğitim hakkı.

Bu yüzdendir ki ebeveynler eğitim konusunda çok hassas ve biraz da tedirginler.

Zor bir süreçten geçiyoruz ve istisnasız hepimize düşen görevler var.

Peki, kişi ya da kurumlardan ne kadarı üzerine düşen görev ve sorumlulukları yeterince yerine getiriyor?

Sağlık Bakanlığı ve başta Bakan Koca olmak üzere Sağlık Ordumuz aylardır gece gündüz demeden çalışarak, herkesin takdirini kazandı.

Peki ya diğer Bakanlıklar ve diğer kurumlar?

Bir okuyucumuz milyonlarca öğrenci ve veli adına şu soruyu soruyor:

“Yaklaşık 18 milyon öğrencimiz haftalardır evde oturuyor. Özellikle ulusal düzeyde yayın yapan televizyon ve radyolar bu zor günlerde üzerine düşen görevi yapıyorlar mı? Çocuklarımızın yarınlara hazırlanması için eğitim içerikli programlara yer veriyorlar mı? Bu konuda TV radyo kanallarının üzerine düşeni yapmadığını düşünüyorum. Lütfen bu konuyu gündeme getirir misiniz?”

Evet, RTÜK bu konuda ne diyor?

Yasaya göre, televizyonlar yayınlarının belli bir oranını eğitim ve çocuklara yönelik olarak yapmak zorunda.

Konuşmaya bayılıyoruz.

Hem de bilip, bilmediğimiz her konuda.

Televizyonlara çıkan tiplere bakın, savaş oluyor onlar konuşuyor, salgın oluyor onlar konuşuyor, futbol, ekonomi, hukuk, deprem, küresel ısınma söz konusu oluyor yine onlar konuşuyor.

Onlara kızıyoruz ama hiçbirimiz de onlardan farklı değiliz!

Bir Alman’a yol ya da bir soru sorarsanız, bilmiyorsa, bilmiyorum der.

Çıkın sokağa bizden birine, herhangi bir şey sorun, bilmiyorum, diyeni zor bulursunuz!

Peki ama neden?

Kişiden kişiye değişir. Kimi ukala ve çok bilmiştir kimi de yardım etmek için çırpınanlardandır.

Devlet koronavirüs konusunda fikri olanlara destek yağdıracakmış! Ne güzel.

Benzer açıklamalar daha önce farklı konularda da defalarca yapıldı. Peki, arkası geliyor mu?

Evet demek o kadar zor ki...

Dijital ortamda çoklu görüşme sağlayan Zoom’un takipçi sayısı son birkaç ay içerisinde 10 milyondan 300 milyona çıkmış.

Aynı uygulama 10 yıl önce Bizim Mucitler’de finale kalmıştı, destek çıkan olmadı. Çok daha büyük bir pazar olan dijital oyun yazılımı da sahipsiz kaldı.

Benzeri yüzlerce örnek var!..

“Türk gibi başla, Alman gibi bitir” diye bir deyim var.

Proje üretme ve başlama konusunda gerçekten de çok yetenekliyiz ama iş takibe ve bitirmeye gelince, yerlerde sürünüyoruz.

Korona salgını, hemen her şeyi çok değiştirdi. Değiştirmeye de devam edecek. Hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağı da kesin! Turizm ve seyahat alışkanlıklarımız da onlardan biri...

Uçak fiyatları uçacak çünkü yan koltuk boş kalacak.

Yemek fiyatları şişecek çünkü dört kişilik masaya en fazla iki kişi oturacak.

Plaj fiyatları cep yakacak çünkü üç şezlongluk yere ancak bir tane konulabilecek.

Oda fiyatları artacak çünkü hijyen ve sağlık masrafları katlanacak...

Fiyat artışı için daha onlarca neden sayılabilir ve hemen hepsi de moral bozmanın ötesinde bir işe yaramaz!

Bu noktadan sonra, asıl düşünülmesi gereken, sokağa çıkmaktan bile imtina edenlerin, tatile hazır hale nasıl getirileceği olmalıdır. Yoksa ne yaparsanız yapın, boşa kürek çekmenin ötesine geçemeyiz...

Zor karar!

Dünyanın neresine giderseniz gidin, eğitimin en temel amaçlarından biri iyi yurttaş, iyi bir insan yetiştirmekse, bir diğeri hayata hazırlamaktır.

Sınavlara öğrenci yetiştirmek, kazandırılması gereken davranış ya da hedefler içerisinde ilk 5’e bile girmez.

Peki bizdeki durum ne?

Sınav odaklı bir eğitim söz konusu. İlk sırada o var ve her şey ona göre dizayn edilmiş.

Sınavlarda alacağınız puanın dışında, derslerin kazandırması gereken davranışlar kimsenin umurunda bile değil!

Bugüne kadar aldığımız dersleri tek tek alt alta yazalım ve şu soruyu kendimize soralım:

Hangi ders, bana hangi kazanımları sağladı?

Öncelik, en çok aldığımız derslerde olsun.

23 Nisan coşkusu bu yıl çok özeldi. Gelecek yıllarda hep bu yılki güzellikleri arayacağız.

Atatürk aşkının ve yaratıcılığın sınır tanımadığı bir bayram yaşadık. Akşamki, tek yürekten İstiklal Marşı ise muhteşemdi.

Mini minnacık öğrencilerden gelen kutlama videoları öylesine samimi, yaratıcı ve etkileyiciydi ki ayakta alkışladık.

Evlere kapanmak onları köreltmedi, tam aksine, kendilerini bulmalarını sağladı.

Ezber ve sınav odaklı dayatmacı eğitimden kurtulup, çocukluklarını yaşamaya başladılar ve üreterek, farkındalık yaratarak, bundan da büyük keyif aldılar!

Atatürk’ün yolunda!

Atatürk, ülkesini olduğu gibi çocukları da gençleri de çok seviyordu.

Ülkenin geleceğini onlara emanet etmesi de bu yüzdendi.

Çağlar, eskisi gibi binlerce, yüzlerce yılda bir değil, bazen on yılda, bazen de bir günde değişiyor.

Dijital Çağ ile birlikte, bu oluşum daha da hızlandı.

Ne kadar sürer bilen yok ama Korona Çağı da yarattığı değişimle en az önceki çağlar kadar akılda kalıcı olacak!..

Korona Çağı, yaşattığı ve yaşatmaya devam ettiği dehşet kadar, pek çok olumlu değişime de vesile oldu. Örneğin, doğa dengesini bulmaya başladı, sistemler sorgulandı, yeni açılımlar denendi, en önemlisi de insanoğlu ciddi bir sabır testinden geçiyor...

Korona Çağı, eğitimde yapılması gereken değişimler için bulunmaz bir fırsattı.

Peki, en iyi şekilde değerlendirebildik mi?

Evet demek çok zor!

Günü kurtarmaktan, geleceğe odaklanmadık...