Abbas Güçlü

Günlerdir üniversite tercih- leriyle yatıyor, onlarla kalkıyoruz.
Hangi üniversite, hangi meslek, hangi kent daha iyi sorularına cevap verdik. Ama arada bir de olsa, ille de üniversite gerekli mi, bu kadar paraya ve zamana değer mi diyenler de çıkmadı değil.
Çok daha önemlisi, ülkemizde de, dünyada da en zenginlerin çoğu üniversite mezunu değil. Kaldı ki, son istatistiklere göre, her üç üniversite mezunundan birisi işsiz, böyle bir durumda niye ille de üniversiteye gidin diye yazıyorsunuz diye eleştirenler de oldu...
Söylediklerinin hepsi doğru. Zenginlerin çoğu, üniversite mezunu değil ama onların döneminde eğitim olanakları bu kadar yaygın değildi. Ama onların hepsi ille de okuyun diyorlar.
Yine aynı şekilde her üç üniversite mezunun işsiz olduğu tespitine de itiraz eden yok. Ancak, acaba üniversite mezunu oldukları için mi işsiz kaldılar sorusunu da biz sormadan edemeyeceğiz.
En azından üniversite mezunu olarak iş bulma şansları çok daha yüksek!..

Türkiye’de özel üniversite kurulamıyor. Çünkü Anayasamız, kâr amacı gütmeyen vakıf üniversitelerinin dışındaki yükseköğrenim kurumlarına izin vermiyor. Yabancı üniversiteler de bu yüzden açılamıyor. Oysa Özal’dan bugüne, gelen her iktidar, bu engelin kaldırılacağı sözünü verdi ama hiçbiri yerine getiremedi ya da getirmek istemedi...
Peki, açılsalar ne olurdu? Bilimde, teknolojide çağ atlar, Nobel ödülü mü alırdık? Kesinlikle hayır. Yararı olmaz mıydı? Elbette olurdu ama abartılacak boyutlarda değil!..
Yabancı futbolcular geldi Dünya Kupası’nda finallere mi kaldık, yabancı bankalar geldi ekonomide harikalar mı yarattık ya da yabancı şeflerle mutfağımız daha mı renklendi?..
Devlet ya da vakıf üniversitelerimizin bugünkü halleriyle gelecek vaat ettiklerini söylemek de yeterince inandırıcı olmaz...
Vakıf üniversitelerine yönelik olarak birkaç gündür sürdürdüğümüz yolculuğa bugün de devam etmek istiyoruz...
Cemaate yakın olanlar
Cemaate yakın 10 civarında üniversite bulunuyor. Bu sayı kimilerine göre artabilir, kimilerine göre azalabilir. Çünkü bugünlerde kimse göze batmak istemiyor...

Kim niye üniversite kuruyor, hangi üniversitenin arkasında kimler var?
Tam da tercihlerin yapıldığı şu günlerde en çok merak edilen konulardan biri de bu.
Koç ve Sabancı gibi bilindik üniversitelerin yanında adı ilk kez duyulan ve kimin olduğu sır gibi saklanan üniversiteler de var. Hele bir de görünürdeki isimlerin arkasında başka patronlar var ki, onlar da ayrı bir tartışma konusu. Cemaat üniversiteleri vardı, şimdi bir de devlet kesesinden, iktidara yakın vakıf üniversiteleri kurulmaya başlandı. Yani üniversite deyip geçmeyin, geleceğinizi ya da çocuğunuzu, kim ya kimlere teslim ediyorsunuz, enine boyuna araştırmalısınız...
YÖK’ün sitesinde kurucu vakıflar var ama oradan bir fikir elde edinmeniz mümkün değil. Yine aynı şekilde, üniversitelerin kendi internet sitelerinde de yeterince aydınlatıcı bilgi yok. Keşke daha şeffaf olsalar. Sonuçta, ayıplı bir iş değil, onur duyulacak bir sürecin mimarlığını yapıyorlar.
Onca yıldır işin içinde olmamıza rağmen bazı üniversiteleri biz bile yakından tanıyamıyoruz. Çünkü görünen ve yöneten isimler birbirinden çok farklı.
Tercih öncesinde kafaları karıştırmamak için, sadece konuya dikkat çekeceğiz, ayrıntıları ise ileride

Anayasal bir zorunluluk olduğu için ülkemizde özel üniversiteler açılamıyor. Bu yüzden vakıf üniversiteleri kuruluyor. Sayıları da 70’i aştı...
Bir kısmı gerçek anlamda vakıf üniversitesi, bir kısmı da patronajlı aile üniversiteleri...
Zenginlerin üniversite kurması, sadece bizde değil, dünyanın her yerinde yaygın.
Dışarıdan bakıldığında amaç para kazanmak gibi görünse de, para için bu işi yapanlar olsa da, asıl amaç, isimlerini yaşatmak. Çünkü hiçbir yatırım böylesine prestijli ve uzun ömürlü değil...
AK Parti’yle birlikte, sadece her ile bir üniversite açmakla kalınmadı, vakıf üniversiteleri sayısında da patlama oldu ve üniversite sayısı neredeyse üçe katlandı.
Peki, aşırı teşvikler verildiği için mi bu noktaya gelindi? Hayır.
Devlet üniversiteleri, kentlerdeki ekonomik canlılığı artırmak ve sosyal yapıyı daha homojen hale getirmek için tasarlandı, vakıfların kimi ticaret için ama çoğu sosyal sorumluluk çerçevesinde bu işe soyundu...

Şu günlerde, üniversiteye girmeye hazırlanan hemen her genç bu sorunun cevabını arıyor. Ama biz çalışanlar için de durum farklı değil. Çünkü pek çoğumuz yaptığımız işten keyif almıyoruz ve fırsatını bulduğumuzda, anında değiştirmek istiyoruz. Çünkü mutsuzlar!..
Tercih aşamasındaki gençler, hangi mesleği seçerse, kolayca iş bulur, iyi bir kariyer yapar ve bol para kazanır. Tabii en önemlisi de mutlu ve başarılı olur...
Durum, onlar için böyle de, hâlâ bir işte çalışanlar için farklı mı?
Öğrencilerden çok daha vahim durumda olanlar çoğunlukta. Çünkü pek çoğu aradığını bulamayıp, heyecanını çoktan yitirmiş durumda...

İşin püf noktası?
Peki, hangi meslekler gençlere her yönüyle dört dörtlük bir gelecek sunuyor?

İhsanoğlu, ilk kez basının karşısına çıktı. Önce birileri görüntülerle onu anlattı, sonra ara ara, videodan temel konulardaki görüşlerini paylaştı. Yarım saatlik bu dijital sunumdan sonra, bu kez kürsüde, canlı olarak kendisini dinledik. Daha sonra da soru cevaplara geçildi.
Her şeyden önce, kibar ve donanımlı birisi. Ama heyecanı yok. Enerji vermiyor. Zaten bu konuda özel bir çaba da harcamıyor...
Kendi doğruları ne ise onları anlatıyor. Birilerine şirin görünme gibi bir gayretin içerisinde değil. Anlayacağınız alışıla gelmiş siyasetçilerin çok ötesinde.
Tayyip Bey’in karşısında şansı ne olur?
Bugünkü performansıyla işi zor. Kendisini aday gösteren partilerde de ne heyecan var, ne de destek...
Herkese yakın görünme çabası içerisinde. Aday olduğu makam da onu gerektiriyor. Ama yine de farklı söylemler üretmesi ve heyecan yaratması gerekiyor.
Ömrü bilimle iç içe geçtiği için eğitime, bilime, ileri teknolojiye, gençlere çok vurgu yaptı. Bulunduğumuz noktayı yeterli görmediğini, ikinci ligde olduğumuzu ve çok daha fazla gayret göstermemiz gerektiğini vurguladı.

Yüz binlerce gencin geleceği, şu günlerde yapacağı tercihe bağlı.
Hangi üniversiteye, hangi mesleğe yönelirse, oraya girecek, bitirdikten sonra da, eğer şansı yaver giderse iş bulup, o yolda ilerleyecek.
İyi bir gelecek için, iyi bir eğitim olmazsa, olmazların başında geldiği için hemen herkesin hedefi, olabilecek en iyi üniversiteye girmek ve hem kendisine yakın hem de geleceği olan en iyi mesleği seçmek.
Peki bugünkü ortamda bu mümkün mü?
Evet demek çok zor. Çünkü, bırakın üniversiteyi kazanamayanları, kazanların yarıdan fazlası mutsuz...
Üniversiteye girişte 30 tercih hakkı var. İlk 10 tercihten sonrasına girenler, ya gelecek yıl bir kez daha sınava giriyor ya da mutsuzlar kervanına katılıyorlar. Ve bunların oranı da, tahminlerin çok üzerinde...
Şişirilmiş kontenjanlar

Siz siz olun bu soruyu hiç kimseye sormayın, yoksa saatlerce dinlemek zorunda kalırsınız.
İyi gidiyor diyen de var, felakete sürükleniyoruz diyenler de.
Hemen herkesin ortak noktası ise akıl ve somut verilerden daha çok, duygusallık.
İktidara sempatiyle bakıyorlarsa pembe gözlük takıyorlar, hoşlanmıyorlarsa gözlüklerin en karasını tercih ediyorlar...
Konun ne olduğu hiç önemli değil, hangi soruyu sorarsanız sorun, gelinen son nokta, iktidarca ya da muhalefetçe bir bakış açısı oluyor.
Aynı konuda,eğer iktidar olumlu görüş bildiriyorsa o iyidir, iktidarın hoşuna gitmeyen bir durum söz konusuysa, onu, onlara anlatmanız mümkün değildir.
Karşı taraf için de durum hiç farklı değil.