Abbas Güçlü

Dershanelerin kapatılması eğitim sistemini rahatlatır mı? Kesinlikle hayır.
Peki kapatılmaları gerekir mi?
Kesinlikle evet.
Ve çok önemli bir soru daha:
Dershaneler kapanırsa, üniversiteyi ya da fen ve Anadolu liselerini kazananlar değişir mi?
Yüzde 10’luk bir değişim olsa da kazananlar kesinlikle aynı olur.
Soru sormaya devam edelim:

Görünen o ki, daha uzunca bir süre dershanelerle yatıp, dershanelerle kalkacağız.
Peki bu konuda kim haklı, kim haksız?
Daha da önemlisi, tüm bu tartışmaların eğitime ve çocuklarımıza sağlayacağı katkı ya da dezavantajlar neler?
Şuana kadarki tartışmalara bakıldığında ne eğitim düşünülüyor ne de öğrenciler.
Peki bu süreçte doğrular ve yanlışlar neler?
İşte bazı satır başları:
- Dershaneler oldu bittiye getirilerek kapatılıyor gibi olsa da bu konu kırk yıldır konuşuluyor. Bu konuda ne hükümetler ne de dershaneler yapıcı öneriler getirebildi. Kapanmaları 5 yıl sonraya ertelense de değişen bir şey olmayacak...

Perşembe ve cuma günü 1. Türkiye Çocuk ve Medya Kongresi vardı.
İstanbul’da düzenlendi.
Bir oturumun moderatörlüğünü de ben yaptım...
Ama o kadar çok oturum vardı ki, kim hangisine yetişti ve o bilgi bombardımanında kimin aklında ne kaldı çok merak ediyorum.
Sanki bir şeyler yapılmak için yapılmış ve belki de, bir ayda ancak gerçekleştirilebilecek oturumlar, iki güne sıkıştırılmıştı.
Bizim oturumda çok değerli iki profesör vardı. Prof. Dr. Nevzat Tarhan ve Prof. Dr. Kemal Sayar. Anlattıkları çok önemliydi ve her ikisi de çok iyi hazırlanmıştı. Ama izleyici soruları da dahil toplam süre 50 dakikaydı. Bizden sonra başka oturumlar olduğu için görsel sunumlar, hızlandırılmış film gibi geçiştirildi, anlatılacakların da yarısı anlatılamadı. Çünkü zaman yoktu...
Kongre afişlerinin tepesindeki slogan ise “seyirci kalmayın“ şeklindeydi. Yani izleyicilere, olan bitenlere seyirci kalmayın, sorun sorgulayın, tartışmalara siz de katılın mesajı veriliyordu. Ama hangi zaman diliminde, nasıl olacağı hiç düşünülmemiş! Tıpkı benzeri başka toplantılarda olduğu gibi...

Dershaneler, son 40 yıldır Türkiye’nin gündeminden hiç düşmedi. 12 Eylül döneminde de kapatılmak istendiler 28 şubat sürecinde de. Sol iktidarlar da istedi sağ iktidarlar da. Kimi siyaseten sorguladı kimi pedagojik. Ama maalesef hiçbirisi, dershaneleri doğuran ve besleyen faktörleri araştırmadı. Daha da önemlisi, öğrenci niye okulu değil de dershaneyi tercihi ediyor sorusunun cevabını aramadı!.. Eğer bütün bunlar yapılmış olsaydı, dershaneler bugün yeniden Türkiye’nin en önemli gündem maddesi haline gelmezdi. Olayın siyasi boyutunu siyasetçiler yeterince tartışıyor ama asıl önemli olan pedagojik yönü.
Ve ne yazık ki, neredeyse hiç kimse öğrenciye, öğretmene, veliye mikrofon uzatmıyor. Oysa, en çok etkilenen onlar!..
Dersaneler kapanır mı? Kapanacaklarını hiç sanmıyoruz, bunu defalarca dile getirdik. Çünkü dershanelerin varoluş nedenleri ortadan kalkmadığı gibi daha da bağımlı hale gelmeleri için her şey yapılıyor. Yapanların en başında da MEB ve YÖK geliyor. Çünkü, sınavları ortadan kaldıracaklarına sürekli olarak yenilerini getiriyorlar...
Peki, dershaneler kapatılmalı mı?

Niye tercih ediliyorlar?
İstense de kapatılamadıkları defalarca görüldü. Yine öyle olacak.

Genç Bakış’ın bu haftaki konuğu CHP Genel Başkan Yardımcısı Şafak Pavey’di. Renkli kişiliği ile öğrencileri büyüledi. Son dönemlerde hiçbir siyasetçinin görmediği ilgiyi gördü... Klasik bir politikacı olmanın çok ötesindeydi. Hareketleri, tavrı ve söylemleriyle fazlasıyla yadırgandı. Ama bir o kadar da alkışlandı.
Hizipçi değil uzlaşmacıydı. Öfkeli değil sakin ve güler yüzlüydü. Her şeyi bilirim diyenlerden hiç değildi, sık sık, bu konuda hiç bilgim yok ya da bu benim ilgi alanım değil, bilmiyorum dedi.
Ve canını en çok acıtan konularda bile polemikten kaçındı...
İşte programdan satır başları:

Ziyaret istismar edildi
* Sayın Başbakan kazadan sonra zarafet örneği gösterip beni hastanede ziyaret etmişti. Tekrar teşekkür ediyorum bunun için. Ama insani ilişkilerin siyasi rekabete malzeme yapılıp medet umulmasını anlamış değilim. Bir hasta ziyareti karşılığında dünya görüşümü değiştirmem mi gerekiyor? Bunu anlamış değilim. Başbakan’ın şimdi de aynı zarafet örneğini gösterip Berkin Elvan’ı da hastanede ziyaret etmesini umut ediyorum.

Gelişmeyle ilgili rakamlar müthiş. Sürekli büyüyoruz. 2023’te dünyanın en büyük 10 ekonomisinden biri haline gelirsek hiç şaşırtıcı olmaz.
Niye? Çünkü gelinen nokta bunu gösteriyor.
5, 6 yıl önceydi, bir Genç Bakış programında, bakanlardan biri 50 milyar Dolar’lık ihracattan bahsedince, salon ayağa kalkmış ve bakanı kendilerini kandırmakla suçlamışlardı. Şimdi 150 milyar Dolar’dan söz ediliyor.
Kişi başına düşen gelir neredeyse 3 katına çıktı, çıkacak.
THY’nin taşıdığı yolcu sayısı 10 milyonlardan 40 milyona ulaşmış.
Araba, telefon, tatile giden sayısı ve benzeri kriterlere bakıldığında da eskiyle kıyaslanmayacak derecede yol kat ettik.
Peki, işsizlik konusunda da aynı olumlu gelişmeler oldu mu?

YÖK Başkanı Gökhan Çetinsaya, bulunduğu koltuğa, Kayseri kontenjanından paraşütle geldi.
Genç ve tecrübesizdi, adeta ateşe atıldı.
Üç, beş yıl sonra bu görev için çok daha hazır olabilirdi ama Çankaya böyle istedi...
Bu göreve, iktidarın değil de, Çankaya’nın iradesiyle geldiği için hükümetle arası hiç iyi olmadı. YÖK genel kuruluna da hakim noktaya gelemedi.
Örneğin bir yıldan fazla zaman harcadığı YÖK yasa taslağı çöpe atıldı. Yine aynı şekilde, alışılmadık bir şekilde yayınladığı özgürlük bildirgesinden sonra, üniversitelerde adeta sıkı yönetim ilan edildi...
Dün, Radikal’de, Deniz Zeyrek’in kendisiyle çok ilginç bir söyleşisi vardı. İsterseniz gelin önce ona bir göz atalım:

Milli Eğitim Bakanlığı ile dershaneler “papaz” durumundalar. Yani hiç araları yok. MEB onları kapatmaya çalışıyor, onlar da direnebildikleri kadar direniyorlar. Yakında bu kervana özel okullar da katılırsa, hiç şaşırmamak gerekir.

Abbas Güçlü'nün LGS KAMPI yazısının devamı Milliyet Gazetesi'nde...