Abbas Güçlü

Sami Abi (Kohen) Milliyet’in çınarlarından biriydi.

Kurulduğu ilk günden bugüne Milliyet’te dış politika yazıyordu. 90’ını çoktan devirmişti ama hâlâ ilk günlerin heyecanı içerisindeydi!

O da bize veda etti. Diğer pek çok abimiz gibi onu da özlemle anacağız.

Ondaki gazetecilik heyecanı, ondaki zarafet, ondaki objektif bakış açısı, ondaki muhalif ruh, ondaki titizlik, ondaki çalışkanlık, ondaki dik duruş, ondaki kurumsal aidiyet, ondaki dostluk, ondaki Milliyet sevdası hepimize örnekti.

Geleneksel gazete içi değerlendirme toplantılarında en muhalifimiz hep oydu. “Sen konuşmazsan, ben konuşmazsam, kim konuşacak?” der, hep moral verirdi. Değerlerimize sahip çıkma konusunda bayrağı bizlere devretmişti ama hep yanımızdaydı.

Pandemi nedeniyle çok sık olmasa da arada bir eski günleri yâd ederdik. Kendisini çok arayacağız.

Ruhu şad olsun...

Bodrum sadece ülke genelinde değil, dünyada marka değeri en yüksek kentlerimizden biri. Eskiden İstanbul için söylenirdi, şimdi Bodrum o boşluğu doldurmaya çalışıyor.

Kim ne ararsa onu buluyor.

Tüm Anadolu toprakları gibi binlerce yıllık tarihi, öylesine büyük zenginliklerle dolu ki, ne ararsanız var. Turizm, en yeni olanı.

Her ne kadar başkasına ait ya da bir uyarlama olduğu söylense de, Halikarnas Balıkçısı Cevat Şakir’e atfedilen ve Bodrum girişinde, gelip giden herkesin mutlaka gördüğü şu dörtlük, Bodrum’un gizemini çok iyi anlatıyor.

“Yokuş başına geldiğinde Bodrum’u göreceksin,

Sanma ki geldiğin gibi gideceksin, Senden öncekiler de böyleydiler, akıllarını Bodrum’da bırakıp gittiler...”

Peki, Bodrum’u farklı kılan ne?

Bu konuda öylesine bir derinlik var ki, bir değil, bin kitaba sığmaz.

Açık öğretim, zamanında okuma şansını kaçırmış yetişkinler için bir alternatif olarak doğdu ama pek çok konuda olduğu gibi bu işin de suyunu çıkarttık.

Önce üniversite adayları, şimdi de artan bir şekilde lise adayları ve lise öğrencileri açık öğretime kayıyor. Sayıları inanılmaz boyutlara geldi. Dünyanın hiçbir yerinde böylesi oranlarla karşılaşmanız mümkün değil.

Devlet, zorunlu eğitim çağındaki ortaokul mezunlarını seçeneksiz bırakıp açık liseye yönlendirirken, dershaneler de “Gelin biz sizi üniversiteye daha iyi hazırlarız” diyerek en iyi liselerdeki öğrencileri bile açık liseye yönlendiriyor!

Uzaktan eğitimde ise durum daha da vahim!

Pandemi koşulları nedeniyle denendi ve sanki kalıcı hale geldi. Gideceği de yok gibi. Kimileri kolayına geldiği için kimi de ekonomik olduğu için koşullar elverişli olmasına rağmen artan bir oranda uzaktan eğitime yöneliyor. Nerede durur belli değil.

Uzaktan eğitim, bir ihtiyaç olduğunda elbette yapılacak ama yüz yüze eğitimin pabucunu dama atacak boyutlara

Öğretim yılı başladı ama kimi felaketlerden kimi de güncel sorunlardan kaynaklanan bir dizi sorunla karşı karşıyayız.

Örneğin yurt sorunu. Öylesine ciddi boyutlardaki, pek çok öğrenci barınacak yer bulamadığı için evine dönmek zorunda kalıyor.

Bunun böyle olacağı belli değil miydi? Belliydi. Yılda yüz binlerce konut üreten bir ülke olarak karar verilseydi yüzlerce yurt yeni öğretim yılına yetiştirilirdi.

Peki, YURTKUR bu konuda üzerine düşeni yeterince yerine getiremedi de, konunun asıl muhatabı YÖK, ÖSYM, üniversiteler ve rektörler neredeydi?

Kaydettikleri her öğrencinin barınma sorununu düşünmeyeceklerse, neyi düşünecekler?

Vaka sayıları

Bir önceki öğretim yılı okulları açmamak için direnmiştik, şimdi de kapatmamak için direniyoruz.

Görünen o ki her iki durum için de haklı gerekçeler vardı. Umarız bundan sonrası çok daha kolay geçer. En doğru olan yapılır.

Yarın bugünden çok farklı olacak. Tıpkı bugünün dünden çok farklı olduğu gibi.

Eskiden yüzlerce yılda bir çağ değişirmiş, şimdi 10 yıl bile değil.

Teknolojide son 30 yıldaki değişim binlerce yıldan daha ileride.

İşte bu yüzden, bu hızlı değişime ayak uyduracak, modüler bir eğitim modeli ortaya koymalıyız.

Tüm araştırmalar, önümüzde 20-25 yıl içerisinde, bugünkü mesleklerden yüzde 70’inin yok olacağını, yerine yeni mesleklerin geleceğini öngörüyor.

Peki, böylesi bir ortamda biz ne yapıyoruz?

Üniversitelerde 250 bin kontenjan boş kalıyor, kimsenin umurunda bile değil.

Ülkemiz eğitim verilen alanlarda diplomalı elemana artık doydu. Kalitede sorun olduğu için de dünyaya yeterince eğitilmiş insan gücü ihracatı yapamıyoruz. 8 milyonu aşkın diplomalı işsiz şişkinliği bu yüzden.

Okullar açıldı açılmasına da “Gidişat nasıl?” diye merak edeniniz var mı?

Örneğin ders saatleri ve okulda kalma süresi konusunda herhangi bir araştırma yapıldı mı?

Öğretmenler, öğrenciler ve özellikle de veliler bu konuda ne düşünüyor, ne öneriyor?

Okulların her koşulda açık tutulacağı ve yüz yüze eğitime kesinlikle ara verilmeyeceği defalarca dile getirildi.

Doğru olan da bu.

Bu konuda yeni düzenlemelere gidildi mi, gerekli önlemler alındı mı?

Önceki gün, bırakın hijyen koşulları, okulda kalma süresini ve verimliliği sadece ve sadece ders süresi kaç dakika olmalı diye Twitter’da bir anket yaptık, mesaj yağdı.

Katılım çok yüksekti ve ders süresi yüzde 79’la, 30 dakika olsun yönünde bir sonuç çıktı.

Yükseköğretim kurumlarında yüz yüze eğitim başlasa da toplu açılış töreni pandemi koşulları çerçevesinde uzaktan oldu.

Ankara’da gerçekleşen toplu açılışta Cumhurbaşkanı Erdoğan rektörlere, öğrencilere seslendi, önemli mesajlar verdi:

“Bir yanda üniversite sınavı peşinde vakit kaybeden gençleri, diğer yandan üniversitelerimizde atıl kapasitenin bulunduğu mevcut tabloyu süratle değiştirmemiz şarttır. Üniversite kampüslerini toplumdan ve ekonomiden kopuk alanlar olmaktan çıkartıp hayatın içinde yerler haline dönüştürmeliyiz...”

MEB, YÖK, ÖSYM ve üniversiteler Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın verdiği bu önemli mesajı umarız bir an önce hayata geçirir.

250’ye dayandı!

Koronadan yaşamını yitirenlerin sayısı yaz ortalarında 20’nin altına indi diye sevinirken, önceki gün 248’e yükseldi. Daha da artar mı? Umarız artmaz ama artma ihtimalinin yüksek olduğunu dile getirenlerin sayısı da bir hayli fazla. Her ne kadar aksini iddia edenler olsa da...

Peki, ne yapacağız?

Tekrar i&ccedi

Bütçede en büyük payı ayırmamıza rağmen ciddi bir kaynak sıkıntısı yaşıyoruz.

İhtiyaçlar en üst düzeyde olmasına rağmen ne yeterince okul yapabiliyoruz ne de yurt ve spor salonları.

Hizmetli kadroları yok gibi, kış geldi mi yakıt sıkıntısı yaşamayan okul çok az.

Zorunlu veli bağışları da olmasa okulların günlük cari harcamalarını karşılayacak para ara ki bulasınız.

İşte böyle bir ortamda, yüz binlerce üniversite kontenjanı boş ve Ankara sadece seyrediyor!

Yazık hem de çok yazık.

Bu kıt kaynaklar çok daha iyi değerlendirilebilir ve ihtiyaçlar doğrultusunda kullanılabilir.

Eğitime ayırılan bütçeyi hovardaca harcamaya hiç ama hiç kimsenin hakkı olmamalı.