Karadenizli Mucitler izlenme rekoru kırdı

Bizim Mucitler’in Karadeniz elemelerini Samsun’da gerçekleştirdik. Çok çarpıcı projeler vardı. İlk kez iki birinci seçildi. Çünkü, hangisi birinci olsa diğerine haksızlık olacaktı. Projelerden ilki hiç harç gerektirmeyen duvar malzemesiydi. Tıpkı lego şeklindeki tuğla ya da briketler birbirine geçiyor ve çok sağlam yapıların inşa edilmesine olanak sağlıyordu. İkincisi ise yeni doğan bebeklerin topuğundan alınan kanla yapılan zekâ ölçümünün çok basite indirgenmesiydi. ODTÜ Rektörü Ural Akbulut, ATO Başkanı Sinan Aygün ve Türkiye Zekâ Vakfı Başkanı Emrehan Halıcı’nın jüri üyeliği, 19 Mayıs Üniversitesi’nin de ev sahipliğini yaptığı Bizim Mucitler, gece saat 01.14’te yayına girmesine rağmen, kendi yayın kuşağında birinci olmakla kalmayıp çok daha erken saatlerde yayımlanan pek çok dizi, yarışma ve spor programını da geride bıraktı.

Türk halkı ciddi yayınlar izlemez diyenler için Bizim Mucitler çok çarpıcı bir örnek. Herkesin ayakta olduğu bir saatte yayımlansa, belki çok daha farklı rekorlar kıracak ama bu öğrenmeye yönelik açlık nedense bir türlü görülmek istenmiyor. Peki bunu kim görmüyor? Televizyon sahipleri mi, kanalların yöneticileri mi, yoksa bizler mi? Hemen herkes Bizim Mucitler’in erkene çekilmesinden yana ama öylesine çılgınca bir yarış var ki, tüm kanallar kendi yaptıklarından çok, diğer kanallara bakıyorlar. Biri ne yapıyorsa, diğeri de onu yapıyor. En önemlisi de reyting ölçümlerini gerçekleştirenlerin elma ile armudu aynı gören yanlış değerlendirmeleri ve onu baz alan reklam dağılımı.
100 kiloluk bir boksör ile tüy sıklet aynı ringe çıkarılır mı? Ya da 19.00 ile 23.00 arasında yayımlan bir program ile gece yarısı 01.00’den sonra yayına giren programlar aynı sıralamaya sokulur mu? El insaf! Türkiye’nin bu dizi ve yarışma çılgınlığından kurtulması için AGB’nin yeni ölçümler gerçekleştirmesi ya da saatlere göre yeni düzenlemeler yapması gerekir. Böylesi bir ölçme değerlendirme sistemi, eğer eğitimde uygulanıyor olsaydı, lise son sınıf öğrencileri ile birinci sınıf öğrencileri aynı yarışa sokulur ve lise 1 öğrencileri niye bu kadar geride kalıyor diye bir de eleştiri getirilirdi.
Türkiye televizyonla yatıp televizyonla kalkan bir ülke. Televizyon programlarının çocuklar üzerindeki etkisinin, okulda verilen eğitimden çok daha fazla olduğu bilinen bir gerçek. İşte bu yüzden, pedagojik bazı dengelerin korunup kollanması gerekiyor. Hiç hak etmeyenlere, hak etmedikleri payelerin verilmemesi dönemi de geldi de geçiyor. Birde çok merak ediyorum: Bu en çok izlendiği iddia edilen diziler, yarışmalar, ertesi günü, iş günü olan gecenin bir saatinde yayına girse acaba ne kadar izlenir?..

Mucitlere talep çok
Geçen yıl olduğu gibi bu yıl da Bizim Mucitler’de yayımlanan projelere müthiş ilgi var. Daha yayın sürerken başlayıp ertesi günlerde de devam eden aramalarda, hep, yarışmacılara nasıl ulaşılacağı, patent haklarını satıp satmayacakları ve bilimsel altyapısının olup olmadığı soruluyor. Pek çoğu da mutlu sona ulaşıyor. Örneğin geçen yılki mucitlerden pek çoğu şu anda işlerini ve araştırmalarını önemli ölçüde büyütmüş durumda.
Bu yarışmalar sırasında benim en çok dikkatimi çeken nokta, bilgisayar yazılımı ve animasyon konularında müthiş mesafe kaydetmemiz. Hemen her yarışmacı, projelerini önce bilgisayar üzerinde anlatıyor. Öylesine ayrıntılı çizimler, canlandırmalar ve farklı yazılımlar var ki, gurur duyuyoruz. Bu konuda özellikle ODTÜ’nün diğer üniversitelerden bir adım önde olduğunu hatırlatmada ve hakkını vermekte yarar var.
19 Mayıs Üniversitesi öğrencileri de önceki gece müthişti. Sabaha karşı 04.00’e kadar süren yayında, salonu tıklım tıklım dolduran öğrencilerden neredeyse hiçbiri salondan ayrılmadı, Yarışmayı sonuna kadar ilgiyle izledi. Tam Genç Bakış’lık bir üniversiteydi.
İşte finale kalan yarışmacılar ve projeleri:
Ercüment İlgüner (Harçsız Duvar), Bahtiyar Sarıboğa (Fenilketonürinin Biyosensörle Tanısı), Kamil Çınar (Radyötörlü Kızılötesi Isıtma), Murat Sarıyıldız (Sırla Kiremit Kaplama), Sabri Özkaraman (Lejyonella ile Mücadele)
Özetin özeti: Gençlerin bu üretkenliği olduğu sürece, geleceğe güvenle bakabiliriz...