Cemal Ersen

Demokratik ülkelerde sivil toplum kuruluşları ve meslek örgütleri çok önemlidir. Dayanışma ve hak arama adına ciddi ağırlıkları vardır.
Futbolda da öyle. Örneğin Türkiye. Aklıma ilk gelenleri sayayım; Kulüpler Birliği Vakfı, Futbol Antrenörleri Derneği, Faal Futbol Hakemleri ve Gözlemcileri Derneği, Profesyonel Futbolcular Derneği...
Peki gerçek anlamda işlevlerini yerine getirebiliyor mu bu kuruluşlar?
Herhangi bir yaptırım güçleri var mı? Masaya yumruk vurduklarında ses getirebiliyorlar mı?
Üyelerini maddi- manevi koruyup, haklarını savunabiliyorlar mı?
Sistemin sağlıklı işlemesi adına proje üretip sektörün gelişimine katkı verebiliyorlar mı?
Kimse kusura bakmasın. Yukarıda adını saydığım birlik ve dernekler yıllardır havanda su dövüyor. Kendi alanlarında iyi niyetle çaba gösterenler elbette vardır ama, gerçek bir dayanışma sergileyebildiklerini düşünmüyorum.

Çok geriye gitmeyin. 2020 Avrupa Şampiyonası grup elemelerinde Cüneyt Çakır’ın yönettiği bir Slovenya- Avusturya maçı vardı.
Çakır o maçtaki performansı ile büyük tepki toplamış ve eleştiri almıştı. Eğriye eğri, FİFA kokartlı hakemimiz belki de kariyerinin en düşük kalibreli düdüklerini çalmıştı.
İşin kötüsü Slovenyalı UEFA Başkanı Aleksander Caferin’i de çileden çıkarmıştı. Kulislerde Caferin’in deneyimli hakemimizin üzerine çizik attığı bile konuşulmuştu.
Peki dünyanın en iyi beşi arasında gösterilen bir hakem tek kalemde silinebilir mi?
Adınız UEFA başkanı da olsa hayır!
Sonra ne oldu? Çakır, şampiyonlar ve Avrupa liginde kapasitesinin çok altındaki maçlara gönderilerek adeta cezalandırıldı.

Öncelikle şunu belirteyim; Fenerbahçe kongresine 24 saat kala futbol gündemine damgasını vuran Aziz Yıldırım, her ne kadar “bir daha aday olmayacağım” dese de üç yıl önceki yenilginin rövanşını mutlaka almak isteyecektir.
Basın toplantısında kullandığı dil ve üslup camiayı ikiye böldü. Yıldırım’ı eleştirenler de oldu, Ali Koç’un başarısızlığı üzerinden yaptığı eleştirileri destekleyenler de...
Eski başkan doğaçlama konuştuğu bölümlerde niyetini de belli etti aslında. Hani derler ya “baklayı ağızından çıkardı” diye. Evet çıkardı. Zaman zaman tehditkar sözlerle, bazen de açık biçimde Ali Koç’a olan öfkesini ve kızgınlığını dile getirdi.
“Ayağını denk al, buradayım ve Demokles’in kılıcı gibi başının üzerinde duracağım” mesajını verdi.
Daha açıkçası; “üzerime gelmeyin, sizi o yönetimden indiririm” dedi.
Peki neden üç yıl susup kongre arefesinde patladı Aziz Yıldırım? Koç ve yöneticilerinin onun dönemine dair suçlamaları

Geçen yıl bu dönemlerde dolar kuru 6.75, euro ise 7.80 TL idi.
Bugün Amerikan para birimi 8.6, Avrupa 10.5 lira. Ortalama yüzde 25 civarında bir artış söz konusu.
Futbol cephesinden bakarsak, yabancı oyuncu cenneti Türkiye’de kulüpler için tam bir facia bu değişim.
Örneğin, geçen yıl 1 milyon euro karşılığı 8.6 milyon lira ödediğiniz bir oyuncuya bu sezon 10.5 milyon lira vermek zorundasınız. Söylemesi 2 milyonluk bir fark.
Genel tabloya baktığımızda, sadece kurdaki artış nedeniyle kulüplerimizin gelir kaybı yüz milyonlarca lira.
Pandemi nedeniyle tribün ve maç gelirleri sıfırlandı. Yayıncı kuruluş sürekli mızıkçılık yapıp, indirim istiyor. Lisanslı ürün satışlarında düşüş var.
Peki nereden gelecek bu değirmenin suyu? Nasıl dönecek çarklar?

Trabzonspor transferin iddialı kulüplerinden biri. Aynı zamanda sezonun şampiyonluk adaylarından elbette.
Belli ki teknik direktör Abdullah Avcı dersini çok önceden çalışmaya başlamış. Onun istekleri ve belirlediği isimler önemli.
Şu ana kadar üç transfer netleşti. Marak Hamsik, Buruno Peres ve Gervinho imzaları attı. Bir forvet ve sol kanat oyuncusu daha istiyor Abdullah hoca.
Uğurcan’ın gitmesine kesin gözüyle bakıldığı için kale için de takviye düşünülüyor. Bence eldekiler yeterli. Erce, Arda ve Kağan hazır kıta bekliyorlar.
Sahi, Uğurcan nasıl geldi bu noktaya? En zor dönemde eldivenini giydi ve şimdi en az 20 milyon euro kazandırarak gidecek. O halde görev sırası bekleyenlere de şans tanıyın. Emin olun utandırmayacaklardır Trabzonspor’u.
Transferde bir deyim vardır; “nokta atışı” diye. Ahmet Ağaoğlu sütten ağzı yanıp yoğurdu üfleyerek yiyen bir yönetici. İki sezondur asgari yanılma payı ile transfer yapıyor. Boşa para harcamak bir yana, kulübe değer katacak oyuncuların peşinde.
Lakin üç transfere bakıyorum; son durakları

Hakemler ve Merkez Hakem Kurulu, kötü denemeyecek bir sezonu geride bıraktı.
Elbette konuşulacak, tartışılacak, bazı kulüplerin yaptığı gibi eleştirilecek yanları vardı.
Sonra sıra klasik haberlere geldi; “Hangi hakem kaç lira kazandı?” Rakamlar, kamuoyunun ilgisini çeker, polemiği teşvik eder.
Oysa futbolun paydaşları arasında, devede kulak kalır hakemin geliri. Bir kulübe bir puan karşılığı ödenen paranın yarısı bile değildir sezonluk kazançları.
“Para insanı bozar” diye bir laf vardır. Yanlış; parayla birlikte “şöhretin” ve “gücün” bozduğu insanlar vardır.
Futbolcusu, teknik direktörü, hatta hakemi de dahildir bu kategoriye.
Cepler dolmaya başlayınca önce arabalar değişir, evler değişir, giyim tarzı, gittiği restoranlar, ilişkileri değişir.

Futbol devasa bir sektör ise, payını almayı bileceksin.
Kazanmak için illa şampiyon olup cebini doldurmayı düşünmeyeceksin. Zaten şansın yirmide bir.
Portekiz’de Porto, Türkiye’de Trabzonspor gibi takımlar var.
Denizde doğal gaz ya da petrol aramanıza gerek yok.
Maden elinizin altında. Trabzon kenti havasından, suyundan, denizinden, yaylasından, hamsisinden veya pidesinden mi bilemem, adeta futbolcu fabrikası.
Alt yapılar bordo-mavili formayı giyme özlemiyle yanıp tutuşan yeteneklerle dolu. U-14’ünden U-19’una harikalar yaratıyor hepsi.
Trabzonspor her daim şampiyonluk adayıdır. Kurallarına göre oynamak ve rekabetin gereklerini yerine getirmek zorundadır.

Alt liglerdeki play-off mücadelesi dışında sezon kazasız belasız bitti.
Kaza- bela olsa, fatura kime çıkacaktı? Önce Merkez Hakem Kurulu, sonra hakemler ve elbette Futbol Federasyonu’na...
Şampiyonluğu kaçıranlardan ve küme düşenlerden yüksek tonda bir eleştiri gelmiyorsa, tek sebebi hakemlerin daha az tartışılır olması ve fahiş hatalardan uzak kalmasıdır.
Gerçekçi olalım; bugün Serdar Tatlı başkanlığındaki MHK, “acaba istifamız istenir mi?” kaygısı taşımıyorsa, sezon başındaki “gençlik aşısı” projesinden vazgeçip, son 15 haftada hem ligi hem kurulu kurtaran deneyimli hakemlere borçludur.
Kulakları çınlasın Aziz Yıldırım’ın “kaşar olmakla” suçladığı hakemler, şaibesiz bir ligin tamamlanmasında en önemli rolü üstlenmiştir. İyi hakem kolay yetişmiyor, kimsenin de onları kendi egolarına alet edip, itibarsızlaştırma hakkı yok.
Evet; genç ve yetenekli hakemler bulunmalı, zaman içinde futbola kazandırılmalı. Bu önemli bir hizmet. Lakin Tatlı MHK’sinin sezon başında Cüneyt Çakır, Fırat Aydınus, Halis