Cemal Ersen

Galatasaray’ın şampiyonluk iddiasını sürdürmesi, Trabzonspor’un haftalardır süren beraberlik serisini bozup en yakın rakibini yakalama hedefi, doksan dakikanın önemini artıran faktörlerdi kuşkusuz.
Beraberlik kime yarayacaktı? Elbette Beşiktaş ve Fenerbahçe’ye. Nitekim öyle de oldu.
Bakın, Trabzonspor’un artık teşhis konması ve mutlak tedavisi gereken bir hastalığı var. Skoru koruyamıyor, son bölümlerde panik yapıyor, rakibin oyununu kabul etmek zorunda kalıyor ve acı çekiyor. Geçen hafta Hatayspor dün akşam da Galatasaray karşısında uzatma dakikalarında tek puana razı olmak, kader olmamalı. Ya zihin, ya fizik olarak yetersiz kalıyor bu takım.
Abdullah hocam, bu sezon kötü deneyimler yaşadınız. Şu son haftaları şanssızlık olarak değerlendiremez kimse.
Trabzonspor her koşulda dirençli ve doksan dakika aynı motivasyonla oynamalı. Kabul, yoğun maç trafiğinde kolay değil bunu sağlamak. Ama ne çok can yaktı son dakika golleri? Yazık değil mi onca emeğe?
Bordo-mavili ekip uzun zamandır hasret kaldığı ideale yakın bir kadro ve güçlü yedek kulübesi ile

Bakın; bu ligde yüzlerce maç ve onlarca penaltı izledik. Çizgiyi terk eden kaleciler, atış sırasında takım halinde ceza alanına giren oyuncular ve sayısız ihlaller gördük. Dün tereyağından kıl çeker gibi son dakika penaltısının iptal edilmesini VAR protolüne bağlamak kolay.
Ya vicdanlar? Diouf beyaz noktaya gelirken, Kamil Ahmet hamle yapıp dönen topu kurtardı. Kitabı açar bakarsanız, tekrar harfiyen doğru. İyi de, madem bu kadar titiz, hassas, objektif ve hak yemezsiniz, bu sezon ağlara giden en az 15 penaltı da iptal edilmeli idi, değil mi? Kötü örnekler, emsal gösterilmez elbette.
Lakin tüm hakemlere ve VAR’da görev yapanlara sesleniyorum. Ortada bir kural varsa her takıma eşit uygulayın. Gücünüzün yettiğine değil, herkese adalet dağıtın. Lafım Zorbay Küçük ile Alper Ulusoy’a değil. Kimin doğru, kimin yanlış yaptığını tartışmak yerine, kimin kafasında hangi tilkiler dolaşıyor, onu bulup çıkarmak gerek ki, o standardı yakalasın Türk hakemliği. Yoksa bu kaosun içinden asla çıkılamaz.
Maça gelince. Skoru, hakem ve

Galatasaray Kulübü Başkanı Mustafa Cengiz son günlerde kılıcını çekmiş, önüne geleni kesip atıyor.
Cengiz’in hedefinde, federasyon, MHK ve hakemlerin yanı sıra, kendi futbolcuları ile teknik direktörü Fatih Terim de vardı. Aralarının epeydir limoni olduğunu bilmeyen yok.
Futbolcuların “seks partileri” kulübün iç meselesi. Bilindiği halde bugüne dek göz yumulması da hakeza öyle. O zaman niye şimdi?
Lakin başkanın Terim’e yönelik “yetersiz antrenman” ve “mesai saatleriyle” ilgili göndermesi, beni yıllar öncesine taşıdı.
Hoca Milan’ın başında iken, İtalyan futbolunun efsanelerinden Andrea Pirlo öğrencisi idi. Pirlo, Fatih hocanın Milan macerasındaki gözlemlerini de dile getirdiği kitabında ağır eleştirileri ile dikkat çekmişti. Anılarında Terim’i unutmaması ilginçti!
“Teknik, taktik, antrenman, oyuncularla iletişim” gibi pek çok başlıkta Terim’i yetersizlikle suçlayan Pirlo, hocanın Türkiye’deki hayranlarının bile kafasını karıştırmıştı.
Milan, İtalyan futbolunun burjuvasıdır.

Trabzonspor alternatifli bir kadroya sahip değil. Sakat ve cezalı varsa, onların yerine kimin oynayacağı belli.
Önemli olan kulübe. Maç içinde oradan katkı var mı, yok mu ona bakmak gerek. Maalesef en büyük eksik, geriden gelenlerin katkısı. Trabzonspor’un en büyük eksiği bu. Sonuca etki edecek kimse yok.
Abdullah Avcı her takımın yaşadığı şanssızlıklara tanıklık ediyor. Bu kez de iki önemli kanat oyuncusu Nwakaeme ve Ekuban yoktu. Ne yapacaktı, karalar mı bağlayacaktı? Elindeki imkanlar dahilinde makul bir kadro sürdü sahaya. Onlar da bu takımın bir parçası ise değerlendireceklerdi verilen şansı. Olmadı, üzerine kafa yorulması gereken bir sorun. Bu işin gelecek sezonu da var ise Trabzonspor Başkanı, Abdullah hocaya kulak vermeli.
Genel bir değerlendirme şart. Trabzonspor bu maça kadar son beş sınavında kaç puan topladı? Ligde zirve hedefleyen bir takım için endişe verici bir istatistik. Daha fazlası olur mu idi, elbette.
Sorgulanacak konu bu zaten. Maç kaybeybetmemek üzerine bir oyun planınız varsa puan toplarsınız.
Peki kazanmak adına neler yaptınız? Abdullah hocam;,

Bazı insanların hayallerini süslese de, kimsenin şöyle bir dönemde Merkez Hakem Kurulu başkanı olmak isteyeceğini sanmam.
Aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık. Sorun bir değil, bin.
Öyle bir maç trafiği yaşanıyor ki, iş sadece etap yapmakla kalmıyor. Hastalığı var, formsuzu var, cezaya gireni var.
Süreci yönetmek için sihirbaz olmak gerek. Her gün yeni bir “pozitif” vaka çıkıyor. Haftada 10 maça saha içinde 40, VAR odasında en az 20 hakem lazım.
Hepsinden üç gün önce test isteniyor, yakalanan olursa yerine alternatif aranıyor. Kötü performans mı? MHK’nin bu kritere bakacak hali de kalmadı artık!
Bir de seyahatleri düşünün. Türkiye pandemi haritasının kıpkırmızı olduğu şu günlerde elinizde ne varsa tepe tepe kullanacaksınız. Hani imkan olsa, Serdar Tatlı ve Metin Tokat kendi adlarını yazabilirler listeye. Gülmeyin, orta sahadan aslan gibi maç yönetirler.
Dolayısıyla tüm liglerde aynı sıkıntının yaşandığını düşünürseniz, acırsınız MHK’ye...

Evet her türlü sürprize açık bir lig izliyoruz. Lakin esas olan kendi futbolunu oynamak ve sonuca gitmek. Trabzonspor açısından kazanmak, geçen haftanın kayıplarını telafi edip zirveye ortak olmak anlamına geliyordu. Son haftaya kadar bu hedefin peşinde koşmak için Kayserispor maçının mutlaka üç puanla geçilmesi gerekiyordu.Erken yediği gol şok etkisi yaratsa da oyunun kontrolünü kaybetmedi bordo-mavili ekip.

Muğdat’ın bitirici vuruşunda savunmanın zincirleme hatası dikkat çekiciydi.İyi takım, büyük takım olmak; kriz anlarında sakin kalıp inisiyatifi ele almak demek. Trabzonspor eksiklerine ve geriye düşmesine karşın oyun planına sadık kaldı. Bunu da rakibine kabul ettirerek ağırlığını koymaya başladı. Sivasspor maçında yumuşak karnı orta alanı idi. Dün akşam Baker ve Flavio mükemmel bir uyum içinde idi. Tabii takım savunması da çok önemli idi. 

Ekuban ve Nwakaeme gibi iki hücumcunun geriye gelerek arkadaşlarına destek vermesi, aynı enerji ile üçüncü bölgeye geri dönmesi dikkat çekici bir

Nisan ayında çok farklı bir lig izleyeceğiz. Belki de sezonun kaderi bu süreçte belirlenecek. Her türlü sürprize hazır olalım. Favoriler kağıt üzerinde, realite ise sahada. Sıkıştırılmış fikstürde her takım ekstra üçer maç oynayacak. Pandemi, sakatlar, cezalılar derken; ideal kadrosuyla mücadele edecek ekip kalmadı adeta. Dolayısıyla parola; “en iyi kazanç, en az kayıp” olacak.
Trabzonspor dün Sivasspor deplasmanında fazlasıyla zorlandı. Oyunun ilk 15 dakikası Eddie Newton’lu kriz günlerini anımsatttı bana. Baskı karşısında sinen, bırakın hücum etmeyi rakip yarı alana geçemeyen bir Trabzonspor vardı sahada.
Çeyrek saatten sonra bordo-mavililer önce dengeyi sağladı, sonra pozisyon aramaya başladı. Evet, Djaniny’in eksikliği önemliydi. Önde baskı yapan, arkadaşlarına boş alan yaratan ve rakiple savaşan en önemli silahı yoktu. Üçüncü bölgedeki yeni kurgu, alışık olmadığı işlere zorladı doğal olarak. Sağ kanat hiç işlemedi. Ekuban forvet pozisyonuna geçerken, Hüseyin ve Yusuf bu koridoru etkili

Milli maçlar bitti, ligimize döndük. Hem de nasıl döndük!
Program anormal sıkışık. Üç günde bir maç oynanacak. Sinirler gerilecek, tansiyon yükselecek.
Dolayısıyla futbolun tüm paydaşlarının özenli ve dikkatli olması gereken bir dönem başlıyor.
Gündem, MHK’nin bu haftaki hakem atamaları oldu. Daha maçlar oynanmadan “polemik” başladı.
Halil Umut Meler son derbinin hakemi idi. Maçtan sonra Beşiktaş teknik direktörü neden kazanamadığını sorgulamak yerine, “Meler’i artık maçlarımızda görmek istemiyoruz” diyerek topu MHK’ye attı. Onlar da göğsünde yumuşatarak, geldiği yere iade etti.
Şimdi ne yapacaksın hocam? Bak; Meler’i yarın yine karşında göreceksin!
Gelelim diğerlerine; Fenerbahçe’nin Cüneyt Çakır ile arası hep limoni idi. Son olarak Galatasaray’ın Kadıköy’de kazandığı maçı yöneten Çakır, yine aynı statta Denizlispor ile oynayacağı kritik karşılaşmada görev yapacak.