Cemal Ersen

Ülke olarak sıkıntılı günler geçiriyoruz. Gülmeye, sevinmeye, coşku duymaya hasret kalmışız.
Tam da böyle bir dönemde, yüzümüzü Kadın Voleybol Milli Takımımız güldürdü.
Tokyo Olimpiyat Oyunları vizesi aldıkları organizasyonda oynadıkları her maçı soluksuz, heyecan içinde izledik. Vurdukları her smaç sayı olsun istedik. Ve elde ettikleri tarihi sonuçla gurur duyduk. Helâl olsun Cumhuriyet kadınlarına.
Japonya’da da dilerim tuttuğunuz altın olur.
Gelelim Milli Takımımızın başarısını hazmedemeyen cahil ve hastalıklı beyinlere.
Yıllardır sosyal medya ile aram hoş olmadı. Hâlâ da barışık değilim. Ama bugün görüyorum ki, iyi ki varmış!
Küfürbaz tayfasını dikkate almadan söylüyorum, bilinçli kullanıcılar hassas konularda müthiş bir dayanışma sergiliyor. Dokundukları yerden ses geliyor.

Parlak futbol kariyerini “güç zehirlenmesi” ve “hazımsızlık” nedeniyle bitirme noktasına getiren Arda Turan’a üzülüyorum desem yalan olur.
Oysa Barcelona’ya transfer olduğu günlerde, “Arda ile ilgili haberleri ve o tarihi imza törenini izleyip, tüyleri diken diken olan milyonlarca yurttaştan biriyim. Messi, Neymar, Alves, Iniesta, Suarez ve Mascherano’lu Barca kadrosu sayılırken, Arda Turan’ı dünya yıldızlarıyla aynı sahada görmek, çok özel bir duygu olacak. Teşekkürler Arda” cümlesini kuran da ben idim.
Umutluydum, gurur duymuştum.
Sonrasında öyle yanlışlar yaptı, o kadar çok kalp kırdı ki...
O da hepsinin farkında. Akıl dışı, kabul edilemez eylemlerdi. Gençliğine verelim desem, olgunluk dönemine denk geldi hepsi.
Lakin A Milli Takımı bıraktığını açıkladığı o basın toplantısında söylediklerini unutamam.
Yıllardır aynı gazetede omuz omuza çalıştığım Bilal Meşe’ye uçaktaki saldırısının ardından şu açıklamayı yapmıştı Arda Turan; “Pişman mıyım? Değilim. Kuş gibi hafif hissediyorum. Hata

Koca bir hafta Trabzonspor’da yaşanan şok gelişmeler konuşuldu.
Ünal Karaman görevden mi alındı, istifa mı etti?
Akıl almaz sessizlik, türlü senaryoların üretilmesine yol açtı. Oysa her şey yolunda gidiyordu. Takım son 9 sezonun en iyi performansını göstermiş, devreyi üçüncü sırada tamamlamıştı.
Futbolcunun teknik direktör ile, hocanın da takımla sorunu yoktu. Başkan ve Karaman arasında da, dedikodular dışında bir uyumsuzluk söz konusu değildi. Beraber yola çıkmış ve kader birliği yapmışlardı.
İyi de, neyin nesi idi bu operasyon?
Aslına bakarsanız, kafalarda deli sorular var? Var da, yanıt vermesi gerekenler susuyor. Konuşanların söyledikleri ise tatmin edici değil.
Sessiz kalmak erdemdir derler, ama bu sükunet garip geliyor bana.

Kayserispor, Türk futbolunda kulüplerin defalarca yaşadığı trajedilerin son örneği olmayacak kuşkusuz. İş bilmez, sahip olmadığı parayı çarçur eden yönetici, transfer hovardası teknik adam ve ilk fırsatta gemiyi terk eden futbolcu üçgeni kurulunca, ortaya hazin tablolar çıkıyor.
İleride birilerine ders olur mu? Hiç sanmam!
Yaratan, böylesi zor bir süreçte elini taşın altına koyma cesareti gösteren Süper Lig’in ilk kadın kulüp başkanı Berna Gözbaşı’nın yardımcısı olsun. Gencecik yaşta sorumluluk alan çocuklarımızın da yolunu açık etsin.
Sezon sonunda hikaye nasıl biterse bitsin, Kayserispor camiası onları minnetle anımsayacak, bu grubun yarattığı sempati herkesin takdirini kazanacaktır. Tıpkı yıllar öncesinin Şekerspor’u gibi...
***
Trabzonspor’dan beklentim; skoru garantiye alıp, ilerleyen dakikalarda yedek kulübesinde görev bekleyen isimleri sahaya sürmesiydi.
Bordo-mavililer bu senaryoyu rahatlıkla hayata geçirebilir ve ilk bölümde maçı rölantiye alabilirdi. Sayısız fırsattan yararlanamadı.

Geçen haftaya Fenerbahçe- Beşiktaş maçı damgasını vurmuştu. Skordan çok hakem kararları tartışıldı. Dolayısıyla kabak Cüneyt Çakır ve Video Yardımcı hakemi Mete Kalkavan’ın başına patladı.
Merkez Hakem Kurulu ise, her ikisine de maç vermeyerek Beşiktaş cephesinden gelen tepkileri azaltmaya çalıştı belli ki.
Aynı kurul, o maçta Çakır’ın yardımcılıklarını yapan Tarık Ongun ve Bahattin Duran’ı ise AVAR’da görevlendirdi.
Bu atamalar mesaj olarak da kabul edilebilir, yeni bir başlangıç olarak da.
MHK, ligin ikinci yarısından itibaren VAR ve AVAR kadrolarını şekillendirmiş olacak. AVAR’da ise büyük olasılıkla artık yardımcı hakemler olacak. Geç de olsa doğrunun bulunması adına önemli bir adım olarak görüyorum.
Eğitimlerini tamamladıktan sonra FİFA kokartlı eski 6 yardımcı hakem daha dahil olunca, kurulun eli bir hayli güçlenmiş olacak.
Açıkcası, Riva’daki o odada diğer iki gözün yardımcılardan seçilmesi zaten tavsiye edilen bir uygulama idi ki, ofsayt çizgisini yanlış çizen FİFA kokartlı

Sanki dejavu yaşadık. Geçen haftaki senaryonun benzeri geldi gözümün önüne. Zirve yarışında puan kaybeden rakiplerini geriden takip eden Trabzonspor, evinde Denizlispor’a yenilmiş ve büyük bir avantajı elinin tersi ile itmişti.
Şimdi de ilk yarının bitimine iki maç kala bordo-mavili takımın önüne bir fırsat daha gelmişti. Sivasspor, Galatasaray, Beşiktaş darbe yemiş, lige tutunmak adına Trabzonspor’un Konya deplasmanında kazanması şart olmuştu. Bu şansı kullanamaması, yarışın içinde kalmasını güçleştirebilirdi.
Bu defa zor olsa da fırsatı değerlendirdi Trabzonspor. İyi mi oynadı? Hayır. Konyaspor ligde sıkıntılı günler geçiren bir rakip idi ve Karadeniz temsilcisi zirveye tutunmayı bildi.
Gelelim maça. Kimse kusura bakmasın. Sörloth Trabzonspor’a gelmiş en iyi golcülerden biri. Bordo-mavili ekip hücum anlamında biraz daha kuvvetli bir takım olsa bu genç yaşında ligin kralı olabilir. Her pozisyonu sonlandıracak bir yetenek. Para ise para, kıyacak ve bunun gibi oyuncunun tapusunu alacaksın.
Ama dün gece de gördük ki, aldığı onca

Futbol Federasyonu’nun kulüplerin harcama limitini on puan artıran kararına büyük tepki almıştı.
Süper lig ekiplerinin büyük bölümü de talimat değişikliğine karşı çıkınca akla şu soru gelmişti:
“Federasyon daha önce ilan ettiği talimatları neden revize etme ihtiyacı duydu? Talep kulüplerden gelmedi veya birkaç kulübün isteği göz önüne alındı ise, böyle bir keyfiyet hakka- adalete uygun mudur?”
Bakıyorsunuz; Galatasaray karşı çıkıyor, Beşiktaş “böyle bir isteğimiz yok” diyor. Trabzonspor zaten en muzdarip olan kulüp. Anadolu temsilcilerinin çoğunun talimat değişikliğinden sonra haberi oluyor.
Eee, geriye sözü dinlenecek, hatırı kırılmayacak kim kalıyor? Fenerbahçe!
Onlar da geç de olsa dün konunun muhattabı olmadıklarını beyan etti.
İyi de kardeşim, kim istedi bu talimat değilikliğini?

Ligin ilk yarısını hedefe yakın yerlerde bitirmek için, Trabzonspor adına kaçırılmayacak bir fırsattı Denizlispor maçı.
Beşiktaş ve Fenerbahçe yenilmiş, Galatasaray sürpriz beraberlikle yıkılmıştı.
Bu ortamda ne yapmalıydı bordo-mavili takım?
Dün akşam Akyazı’da kazanıp, son hafta Konya deplasmanından üç puanla dönmeliydi. Devre arasına girerken, müthiş bir moral ve motivasyon demekti bu.
Denizlispor karşısında belki de ilk kez seçeneği bu kadar fazlaydı Karaman’ın. Ama oyuncuları bir gerçeği unuttu; rakip kim olursa olsun küçümsemeyeceksin. Aksi takdirde bedeli ağır olur. Hem de evlat kurşunlarıyla!
İki takımın kadrosuna baktığınız vakit, Trabzonspor’un kalite üstünlüğü vardı. Ama bunu rakibine hiç hissettiremedi. Öne geçme sayısı Oğuz’un şanssız bir dokunuşla kendi kalesine gönderdiği toptan geldi.
Açık söylemek gerek, Trabzonsporlu oyuncular işlerini ciddiye almadılar. Bu kadar ofansif bir kadro ile çıkmasına karşın, hücum organizasyonlarında daha üretken olmaları gerekiyordu. Sörloth,