Deniz Sipahi

15 Nisan’da turizm sezonu açılıyor. Turizm Bakanı Ertuğrul Günay, kalabalık bir heyetle o gün Çeşme’ye gelecek ve sembolik törenle bu yılın startını verecek.
Peki, Çeşmeli turizmciler rahat mı, sezona hazır mı?
Acaba Turizm Bakanı Günay, geçen sezon verdiği sözleri hatırlıyor mu, bunları gerçekleştirmek için bir çaba gösterdi mi?
Aynı şekilde Maliye Bakanı Kemal Unakıtan ve Milli Savunma Bakanı Vecdi Gönül, sözlerinin takipçisi oldu mu?
Öyle anlaşılıyor ki, bakanlarımız sözlerini tutamamış.
Çeşme çok sıkıntılı bir şekilde yeni sezona giriyor.
Ecrimisil konusu çözülemediği gibi maliye müfettişlerinin haciz ve yıkım kararları da peş peşe geliyor.

BAŞBAKAN Tayyip Erdoğan’ın, Çırağan Sarayı’nda yapılan “Medeniyetler İttifakı İkinci Forumu” ndaki yaptığı konuşmayı çok beğendim.
Erdoğan, birçok konuya değindi.
Ama konuşmasının en önemli ve ağırlıklı bölümü dünyanın hoşgörüye ne kadar ihtiyacı olduğuydu.
Erdoğan’ı dinlerken şöyle düşündüm.
Acaba aynı iklim Türkiye için de geçerli değil mi?
Başbakan şöyle dedi.
“Kutuplaşmanın adeta sembolü haline gelen ‘biz” ve ‘onlar’ anlayışını ortadan kaldırabilecek adımlar üzerinde düşünmeliyiz. ‘Ben’ in egemen olduğu bir anlayışta herkes diğeridir, başkasıdır, yabancıdır. Bugün insanlığın temel meselesi ‘ben’ i, ‘biz’ e dönüştürebilmek, menfaat çatışmasını ve ayrışmasını değil, menfaat birliğini, ortak çıkarları, ortak değerleri, ön plana çıkarmaktır. Tahammülsüzlük çatışmayı, çatışma ayrışmayı doğurur. Bunun için atmamız gereken ilk adım, hoşgörüyü, tahammülü,

DENİZ Baykal, İzmir’deydi; önce gazetecilerle kahvaltı yaptı, ardından da Cumhuriyet Meydanı’na giderek “İzmir’e olan teşekkürünü” ifade etmek için çelenk bıraktı.
Tabii Cumhuriyet Meydanı’ndaki sembolik tören adeta bir mitinge dönüştü.
Baykal ve CHP için 29 Mart önemli bir seçimdi.
Başbakan Erdoğan hemen hemen her konuşmasında İzmir’i hedef göstermiş ve arsenikli suyla başlayan tartışma sürecine bakanlar da katılmıştı.  “Oy varsa, hizmet var” anlamına gelen ifadeler; İzmirlileri çok kızdırdı.
Sağlık, Çevre ve Maliye Bakanları’ın bazı açıklamaları, ortak basın toplantıları ters bir etki yarattı. Başbakan’ın İzmir’e gelişlerinde özellikle “hayat tarzını değiştirmeyecekleri”ne dönük sözleri; endişeleri azaltmak yerine korkuları daha da artırdı.
Kabul edelim ki...
Baykal‘ın Aziz Bey ile de ilgili tereddütleri vardı.

SİYASETE girmesinden mutlu olduğum insanlardan biri de Tunç Soyer...
Soyer, İzmir’in EXPO adaylığı sürecinde çok önemli bir görev üstlendi.
Ancak hükümetin bu projeyi kendine mal etmek istemesi ve organizasyonu buna göre kurmasıyla arada kaldı.
Arada kalmak zordur.
Bir yandan Dışişleri, bir yandan büyükşehir, bir yandan sivil toplum örgütleri, bir yandan bürokrasi çekiştirdikçe EXPO kadrosunun işi daha da zorlaştı.
Sevgili Tunç Soyer’i uzun yıllardır tanırım.
İlişkilerini, entelektüel zekasını, uluslararası deneyimini iyi bilirim.

29 MART seçimleri sürecinde sevindiğim, üzüldüğüm; alkışladığım, eleştirdiğim çok konu oldu.
Baştan söyleyelim.
Gazetecilerin partisi olmaz.
Medya körü körüne bir partiye destek vermez.
Vermemeli...
Doğrusu demokrasinin güçlenmesidir; Türkiye’nin güçlenmesidir.
İstikrarın devam etmesidir.

“CHP İzmir’de 30’da 30 yapar...” dediğinde bazıları “Abartıyor...” dediler.
Hatırlayın...
AKP İl Yönetimi, Kemal Karataş‘ı bombardımana tuttu.
“Hayal görüyorlar...” dedi.
Biz gazeteciler CHP İl binasına gittiğimizde ise hep o afişlerle karşılaştık.
“30’da 30...”
Karataş ile konuştuğumuzda “Çıtayı yüksek tutmak lazım” cevabını aldık.

AZİZ Kocaoğlu, seçildikten sonra ilk röportajını Milliyet’e verdi.
Aslında Aziz Bey’le bir ufuk turu yaptık, daldan dala konduk, kafasındaki İzmir’in beş yıl sonraki fotoğrafını anlamaya çalıştık.
Kocaoğlu, büyük bir fark ve oy oranıyla başkan seçildi.
“Meclisin değil, halkın seçtiği belediye başkanı” olduğunu cümle aleme gösterdi.
Bu benim kullandığım bir cümle değil... Bizzat Aziz Kocaoğlu’nun tanımı... Yüzde 55 bir rekor...
Ve daha da önemlisi ilk döneminden çok daha güçlü bir belediye başkanı var karşımızda...
Büyükşehir Meclisi’nde de, İl Genel Meclisi’nde de kendi kadrolarıyla, partilileriyle çalışacak.

2002’de bu yana yazıyorum.
AKP merkeze oturmak zorunda...
Oturamazsa...
Türkiye yalpalar, demokrasi zarar görür, toplumsal uzlaşma zemininden uzaklaşılır, ülke kutuplaşmaya gider.
Olmadı mı?
Hepsi oldu...
Başbakan kürsüden anlatıyor.