Mehmet Tezkan

2010 yazıydı.. Anayasa referandumu öncesi en çok kullanılan kelime ‘Juristokrasi’ydi..
Türkiye’de hâkimler devleti vardı..
Hâkimler yönetimi, hâkimler hükümeti, hâkimler hegemonyası bu kırılmalıydı..
Yıkılmalıydı..
Çünkü ‘Juristokrasi’nin olduğu yerde demokrasi olmazdı.. Olsa bile göstermelik olurdu..
Anayasa değişikliğinin asıl nedeni bu dendi..
Kampanya bu minval üzerine kuruldu:

Mesele karmaşık gibi duruyor ama değil.. Basit..
Belki de Ankara Baro Başkanı Prof. Dr. Metin Fevzioğlu ‘hocalık’ deneyimiyle tane tane anlattığı için kolayca anladım..
Size de kısaca aktarayım..
Fevzioğlu’na göre, Anayasa’nın 145. maddesi devletin zirvesinin başına bela olmaya aday..
Kimlerin mi?
Cumhurbaşkanı’nın, Başbakan’ın, Meclis Başkanı’nın, Anayasa Mahkemesi Başkanı’nın; Yargıtay, Danıştay, Sayıştay başkanlarının, Genelkurmay Başkanı’nın, kuvvet komutanlarının.. Liste uzun hepsini saymayayım.. Anayasa’nın 148. maddesinde adı geçen kim varsa onların..
Niye mi?

Hukukçular ikiye bölündü.. Siyasetçiler karşı cephelere düştü.. Kamuoyu şaşkın.. Yazarlar, çizerler kararsız.. Kimi öyle diyor, kimi böyle diyor..
Sorun şu..
Eski Genelkurmay Başkanı emekli Orgeneral Başbuğ Yüce Divan’da mı yargılanmalı, Özel Yetkili Mahkeme’de mi?
Belli, herkesin bi fikri var.. Olmalı zaten de bunun fiili durum açısından bi önemi yok..
Yüce Divan mı?
Özel Yetkili mi?
Diye referanduma gidemeyeceğimize göre son noktayı bi merci koyacak?

Gündem öyle hızla değişiyor ki; bi o yana bi bu yana savruluyoruz..
Herhangi bi meseleyi ıcığına cıcığına kadar konuşamıyoruz.. Bir hafta boyunca enine boyuna tartışamıyoruz..
Bırakın bir haftayı, iki gün bile konuşamıyoruz..
Bazen bir gün bile..
Konu kim vurduya gidiveriyor..
* * *
Cumhurbaşkanı seçimlerini düzenleyen tasarı da böyle olmaya namzet.. Gerçi daha önünde çok aşama var, bir yerinden yakalanır diyeceğim ama..

Yine yavaş futbol, yine ağır aksak futbol.. Yine rakibi kollayan, rakibin üzerine gitmeyen, rakipten çekinen futbol..
Dünkü maçın ilk yarısına bakın..
Bu sezon benzerini en az on kez seyretmişsinizdir.. Beşiktaş çıkmıyor, çıksa bile o kadar ağır hareketlerle çıkıyor ki, rakip yürüyerek geriye dönüyor, defansa oturuyor..
Beşiktaş başlıyor kıvranmaya, bir sağa bir sola olmuyor..
Gedik bulamıyor..
Bulamayınca ha babam de babam yan pas.. Al gülüm ver gülüm..
Oynuyormuş gibi yapıyor..

Yasa öyle bir yasa ki; herkes bi sabah terörist olarak uyanabilir demiştim..
Maalesef haklı çıktım..
Bir gece yarısı duyduk ki, eski Genelkurmay Başkanı’na da ‘terörist’ denmiş.. Silahlı terör örgütü kurmakla suçlanmış..
Komutan dışarıdayken, komutan elini kolunu sallayarak dolaşırken, komutana soru bile sorulmazken ‘karargâhtaki adamları’nın hapiste olması anlaşılır bi durum değildi..
Ama ‘terörist denmesi de’ anlaşılır bi durum değil..
Terör örgütü mensubu olmakla suçlanmak bu kadar kolay olmamalı..
İnternet sitesi aracılığıyla hükümeti yıpratmak faaliyetiyle suçlanabilirler.. Darbe ortamı hazırlamakla suçlanabilirler..

Sadece AKP’nin değil, AKP’ye destek verenlerin de işi artık daha zor..
Nedenine gelince..
Düne kadar.. Yani AKP eşittir devlet olmadan önce.. AKP’nin devletle, devletin bazı kurumlarıyla kavga ettiği dönemlerde..
Sevaplar AKP’ye..
Günahlar başkalarına yazılırdı..
AKP günahların faturasını başkasına kestiği gibi hesap da sorardı..
Kimden mi?

Dün biraz bahsettim.. Uludere’deki bombardıman bir başka gerçeği ortaya çıkardı..
Karşımızda artık yeni bir AKP var..
İsimler aynı.. AKP’yi de hükümeti de yöneten kişilerde bi değişiklik yok..
Sadece politika değişti o kadar..
Peki eskisi neydi, yenisi ne?
AKP, dokuz yıldır hem iktidardaydı hem muhalefette.. Yeri geldiğinde iktidarmış gibi davranıyor, yeri geldiğinde kabına sığmayan muhalefet rolünü üstleniyordu..
Çok sık elbise değiştiriyordu..