Abbas Güçlü

Zor bir dönemden geçiyoruz. Bu yüzden, yarına yatırımdan çok, günü kurtarmaya çalışıyoruz.

Peki, günü kurtarmak geleceğe emin adımlarla yürümeye yeter mi?

Evet demek mümkün değil.

İşte bu yüzden, yaşadıklarımızdan dersler alarak, yeni bir yol haritasıyla “Biz de varız” demeliyiz.

Kime mi? Önce kendimize, sonra da bütün âleme.

Farkındalık yaratmadan, yaptığımız işin önemine inanmadan ve inandırmadan, üretmeden ve en önemlisi de geleceği her yönüyle yakalamadan, sürdürülebilir huzuru yakalayamayız.

Tüketen değil üreten, kapanan değil değişen, bakan değil gören olmadan da kazanan tarafta olmamız mümkün değil.

Ve bunun yolu kesinlikle ve kesinlikle, doğru bir eğitimden geçiyor!..

Sınavlardan etkilenmeyen çok az kişi çıkar.

Hayatının bir bölümünde ya da uzunca bir süre, sınavla yatıp, sınavla kalkan çok olmuştur.

MEB ve ÖSYM’nin yaptığı 100’ü aşkın sınav var ve hemen hepsi de o dönemde hepimiz için “Hayat memat meselesi” oldu.

Kazanamadığımızda dünyanın sonunun geleceğine inandık. Düştükçe ayağa kalkıp, mücadeleye kaldığımız yerden devam ettik.

Kazanamayanlar gibi kazananların çoğu da mutsuz oldu. Çünkü hayalindeki okula, mesleğe ya da işe değil, bulabildiklerine razı oldular.

Verilen mücadeleye, dökülen alın terine, harcanan paraya, çekilen sıkıntılara bakıldığında, sınav kazananların, özellikle de sınav şampiyonlarının, hayatlarının sonraki aşamalarında başarılı, mutlu, varlıklı ve en önemlisi de huzurlu olmaları gerekir. Oysa, gelinen nokta bunun çok ötesinde. Mutsuzlar, çünkü emeklerinin ve yaptıkları fedakârlığın karşılığını aldıklarına inanmıyorlar.

Sınavlar önemsiz mi? Elbette çok önemli ama her şey değil. Eğer öyle olsaydı, hemen

Tarihi ne kadar doğru okursak, geleceği o kadar güçlü inşa ederiz.

Özellikle de yakın tarihimizi kafalarımıza ve gönüllerimize kazımalıyız ki bir daha o durumlara düşmeyelim.

İşte bu yüzden Tarih derslerini sıradanlaştırmak yerine daha da güçlendirmek gerekir.

Tarihe şaşı bakış, her şeyden önce kendini inkâr etmektir ve biz bunu maalesef sık sık yapıyoruz.

19 Mayıs 1919 Türkiye Cumhuriyeti’nin doğum tarihidir.

1919’u doğru okursak, Mustafa Kemal’i, Milli Mücadele’yi, Meclis’i, Cumhuriyet’i, demokrasiyi ve en önemlisi de gençleri çok daha iyi anlarız!..

Atatürk’ü hâlâ anlamak istemeyenlere önerimiz, bir de Mustafa Kemal’siz ve 19 Mayıs’sız bir senaryoyu ve o günleri göz önüne getirmeleri.

Bunu yaptıklarında hem kendilerine hem de ülkemize en büyük iyiliği yapmış olurlar.

17 Mayıs Pazartesi, önemli bir gün.

Uzunca bir kapanmanın ardından yeni bir dönem başlıyor.

Pandemiyle mücadelede yeni bir milat!

Her şey dünden çok farklı mı olacak yoksa hayata kaldığımız yerden devam mı edeceğiz?

Dibe vuran vaka sayıları daha da azalacak mı yoksa yeniden tırmanışa mı geçecek?

En önemlisi de durumun ciddiyetini anladık mı?

Başta deprem olmak üzere daha önceki felaketleri yeterince ciddiye almadık. Ateş düştüğü yeri yakar misali, acıyı yaşayanlar yaşadı, uzaktakiler bir nebze üzülmenin ötesine geçemedi.

Virüs öyle değil!

MEB yine gece yarısı yaptığı bir açıklamayla 17 Mayıs’tan itibaren uzaktan eğitime devam edileceğini duyurdu. Peki ya sonra? Ona da 17 Mayıs’ta karar verilecekmiş. Gel de çık işin içinden.

Açıklama şöyle:

“17 Mayıs 2021 Pazartesi günü resmi ve özel, örgün ve yaygın tüm eğitim ve öğretim kurumlarında uzaktan eğitim yapılacaktır.

Resmî ve özel, örgün ve yaygın tüm eğitim ve öğretim kurumlarında yüz yüze eğitimin devamıyla ilgili karar, 17 Mayıs 2021 tarihinde yapılacak durum değerlendirmesinin ardından kamuoyu ile paylaşılacaktır. Kamuoyunun bilgisine saygıyla sunulur.”

Her zamanki gibi yine muallak bir karar. Yüz yüze eğitime geçilecek mi, geçilmeyecek mi belli değil.

Ve, söz konusu açıklama niye bugün ya da yarın değil de pazartesi günü?..

Evde bayram!

Pandemide sona geldik mi? Henüz belli değil.

Ülkemizin bugün için en önemli sorununun “güven bunalımı” olduğunu defalarca yazdım, görünen o ki yılmadan yazmaya devam etmek gerekiyor. Yoksa yüz yüze olduğumuz bu derin sorunları aşmamız mümkün değil!..

Kimse kimseye güvenmiyor.

Kamplaşma ve bölünmüşlük hemen her alanda zirve yaptı.

En doğru bildiklerimizi bile, eğer karşı taraf söylüyorsa, doğru değildir noktasına geldik. Ortak değerlerimizi bir bir yok ettik. Oysa, pandemiden ekonomiye, terörden işsizliğe, estetik yozlaşmadan diğer tüm krizlerle baş etmenin yolu tek yürek olmaktan geçiyor.

Farklılıklarımız olmayacak mı? Elbette olacak. Ama eğer, söz konusu ülkemiz, çocuklarımız ve geleceğimiz ise diğer tüm sorunlar teferruat olmalıdır.

İşte bu yüzden, en azından içinde bulunduğumuz bu zor dönemde, tüm enerjimizi, didişmeye harcamak yerine, sorunlardan arınmak ve güçlenmek için harcamalıyız.

Bunu isterken, sorunları halının altına süpürelim ya da buzdolabına kaldıralım demiyoruz.

Sadece önceliklerimizi ve ortak değerlerimizi doğru bel

Bugünlerde hemen herkes birbirine şu soruları soruyor:

Okullar 17 Mayıs’ta açılır mı?

19 Mayıs’ı da içine alan yeni bir kapanma gelir mi?

Vaka sayısı düşmezse ne olacak?

Yaz aylarında turistler kadar ilgi ve itibar görecek miyiz?..

Neredeyse günübirlik kararlar alındığı için bu konuda ne söylense boş. Bu yüzden, beyin jimnastiği yapmanın ötesine geçemiyoruz!

Çocukların yaşadığı bilişsel, duygusal ve fiziksel kayıpların telafisi olmayan seviyeye ulaştığını belirten Türk Tabipleri Birliği (TTB) önlemler alınarak okulların açılması gerektiğine dikkat çekiyor, “Türkiye, OECD ülkeleri arasında ilkokulları en uzun süre kapatan ülke olmuştur. Daha fazla kaybı engellemek için Ramazan Bayramı sonrasında diğer yerler açılmadan önce ilk olarak okul öncesi eğitim kurumları, ilkokullar, köy ve belde okulları ve özel eğitim merkezleri açılmalıdır” diyor ama MEB’den tık yok!

Ortaya konulan veri ve öngörüler ise vahim ötesi:

Yükseköğretimde okullaşma oranında OECD ülkeleri arasında ilk sıradayız.

Fena mı oldu?

Olaya nereden baktığınıza göre durum değişir. Esnaf memnun, gençler mutsuz! Çünkü üniversite mezunu işsizler sıralamasında da şampiyonluğu kimseye bırakmıyoruz!..

Yeni tartışma konusu ise yeni üniversite ve fakültelerin açılıp, açılmaması yönünde.

Peki, yeni yükseköğretim kurumları açılmasın mı?

Elbette açılmalı.

Neden? Çünkü yapılan tüm araştırmalar önümüzdeki 20 yıl içerisinde bugünkü mesleklerin yüzde 70’inin yok olacağı ve yerine yeni mesleklerin öne çıkacağı yönünde!

Peki, yeni meslek erbabını kim yetiştirecek? Tabii ki üniversiteler.