Cemal Ersen

Alanyaspor, Ankaragücü ve dün akşam Antalyaspor beraberlikleri Trabzonspor’un şampiyonluk şansını bitirdi. Sen elindeki avantajı bu kadar hoyratça harcar isen yapacak bir şey kalmıyor.
Trabzonspor şampiyonluğu ne kadar istese de, gördük ki stres yönetiminde son derece başarısız. Kolay maçları zora sokmak, böyle bir psikoloji. Üstesinden gelemiyorsanız, bedelini de ödeyeceksiniz. Demek ki Trabzonspor böyle bir yarışın parçası olacak motivasyona sahip değilmiş.
Takım olarak hem savunmada, hem hücumda en kötü oyunlarından birini sergiledi bordo-mavili ekip. Sadece mücadele etmek yetmiyor. Üretecek, rakibi zorlayacak ve ilk bölgede de önlemlerini alacaksın. Çoğunu yapamadılar. Yediği iki golde de inanılmaz savunma hataları vardı. Neden? Çünkü her maçta değişen savunma kurgusu, yılın kalecisi seçilecek Uğurcan’ın bile bonservis ücretinin düşmesine yol açtı.
Şu iyi oynadı, öteki hiç mücadele etmedi demek yersiz. Trabzonspor takımı, Başakşehirspor’a şampiyonluğu altın tepside sundu. Yitirilen

Öyle bir doksan dakika düşünün ki; skor tabelasına yazılacak bir beraberlik, ligin bitimine dört hafta kala iki takımın da hayallerini gelecek sezona ertelenmesine yol açacaktı. Özellikle Trabzonspor açısından “olmak veya olmamak” maçı idi. Başakşehirspor’u takipte kalabilmek için mutlaka kazanmak zorundaydı.
Dolayısıyla bu psikolojideki takımlardan ne beklersiniz? Sezonun özeti anlamına gelecek karşılaşmayı final gibi oynamak ve varını yoğunu ortaya koymak. En önemlisi sinirlerine hakim olmak ve sorumlu davranmak. Lakin bunu yapamayanlar vardı sahada. Örneğin Feghouli. Kardeşim faulü almış, rakibin bir savunmacısına sarı göstertmişsin. O tekme neyin hırsı? Zaten kadro kurmakta güçlük çeken bir hocan var. Terim’e ve zaten forvetsiz oynayan takımına ihanet değil mi o aptalca hareket? Disiplin kurulu ne ceza veriyorsa, yönetim bir o kadar daha yazmalı hanesine. Hatta yarın biletini kesmeli.
Oysa Trabzonspor’un fazla oyuncu ile önde pres yapıp top kapma planı çok riskli idi. Nitekim ilk yarıda en az üç kez eksik yakalandı

Türk futbolu, tüm dünyada olduğu gibi olağanüstü günlerden geçiyor.
Covid-19’un saldığı korku bir yana, 3 aylık aradan sonra bıraktığınız yerden devam etmenin mümkün olmadığını gördü herkes.
Kulüplerin en büyük sıkıntısı sakatlıklar. Sağlıklı bir hazırlık dönemi geçiremeden, gerekli yüklemeler yapılmadan “yeni normale” dönmeye çalışmanın bedeli ağır oldu. Şimdiden onlarca oyuncu takımlarını yalnız bıraktı. Çoğu ağır hasarlı. Buna bir de ikili mücadelelerde güçsüzlüğün neden olduğu kural dışı hareketleri ekleyin. Alışılmışın dışında sarı ve kırmızı kartlar çıkınca oyunun ritmi iyice bozuldu. Bu gerçek her takım için geçerli, ayrım yok!

Komplo teorileri
Trabzonspor ve Sivasspor’un beklenmedik puanlar kaybettiği, kadro kurmakta zorlanan Galatasaray’ın lider Başakşehir’i frenlediği geçen haftadan sonra, zirvedeki sis bulutları şampiyonluk öyküsüne gizem katmaya devam etti.
Aylar önce bir öngörü olarak yazmıştım. “Ligin kaderi 30. haftada

Geçen haftaki Alanyaspor beraberliğinden sonra “yeni normale” dönüşün kolay olmayacağı belli idi. Final için geri sayım devam ederken yaşanacak başka bir iş kazası, Trabzonspor’u şampiyonluk yarışının dışına itebilir ve vuslat başka bahara kalabilirdi. Dolayısıyla rakip lig sonuncusu Ankaragücü de olsa, maçı kayıpsız atlatmak gerekiyordu. Olmadı, yapamadı Trabzonspor.
Her türlü olumsuzluğu bir kenara koyuyorum. Yarışın içinde kalacaksanız, bu tip maçları ne pahasına olursa olsun kazacaksınız. Bunu beceremezseniz tıpkı 2010-11 sezonunda kendi sahanızda yitirdiğiniz puanların bedeli gibi, geçmişinize bakıp ağıt yakarsınız.
Kendi göbeğini kesemeyen takım devre dışı kalır. Trabzonspor çok büyük bir avantajı elinin tersi ile itti. Kimse maça dair bahane üretmesin. Rakip kümede kalma savaşı veriyor ve elinden gelen her şeyi yapacak. Üstelik uzatmalar dahil son 17 dakikayı on kişi oynamışken. Yenemiyor iseniz, aynaya bakacaksınız!
Hakem mi? Böylesi zor bir maçı en az hata ile yönetti. Kimse Ankaragücü’nün

Futbol Federasyonu’nun yargı organları beni “şaşırtmamaya” devam ediyor!
Özellikle de Disiplin ve Tahkim kurulları. Talimatlarla diledikleri gibi oynamayı pek seviyorlar.
Eyleme yorum katıyor, suçun niteliğini değiştiriyor, kulübüne ve adamına göre gerekçe üretip, ceza indirimi yapabiliyorlar.
Son çarpıcı örnek, G.Saraylı Adem Büyük’ün kırmızı kart olayı.
Biliyorsunuz; Çaykur Rizespor maçında çift sarı kartla oyundan atıldıktan sonra hakem Yaşar Kemal Uğurlu’ya “O.... çocuğusun” diye küfür etmiş ve bu sözleri raporlara geçmişti.
Peki ne oldu? Hukuk Müşavirliği, talimatın “kişilik haklarına saldırı, hakaret ve tehdit” başlıklı 41. maddesine göre Adem’i disiplin kuruluna sevk etti.
Ya sonra? Talimat 3 ile 7 maç ceza öngörürken, PFDK takdir hakkını alt sınırdan kullandı ve hakeme edilebilecek en ağır hakaretlerden biri olan bu söyleme masumiyet kazandırdı.

Şampiyonluk yarışında son viraja girilirken sadece işine odaklanacaksın. Bu aşamada rakiplerinin ne yaptığı değil, senin yapacakların önemli olmalı. Dedikodulara kulağı tıkayacak, polemikler motivasyonunu bozmayacak, kendi senaryonu yazacak ve gündemini oluşturacaksın.
Alanyaspor maçı öncesi yaratılan hava, Trabzonspor için büyük tehlike idi. Bu olumsuzluğa Sosa’dan sonra Nwakaeme’nin de sakatlığı eklenince, Karadeniz ekibinin zorlu deplasmanda nasıl bir performans göstereceğini merak ediyordum doğrusu.
Çok ilginç bir maç oldu. Trabzonspor her iki yarının uzatma dakikalarında yediği gollerle yıkıldı. Tabii konsantrasyon eksikliğinin büyük rolü vardı puan kayıbında. Her şey bitti derken, faturası çok ağır oldu. Ve şimdilik liderlik gitti!
Aslında maç bordo-mavili takımın istediği gibi başladı. Henüz 7. dakikada Sörloth rakip savunmanın hatasını değerlendirip Abdülkadir Ömür’ü golle buluştururken, işinin sadece rakip ağları havalandırmak olmadığını kanıtladı. Lakin sıkı markaj altında oynamak kolay değil. Norveçli sürekli alan

Lige havlu atan ve prestijini kurtarmak için tek umudu olan kupadan da elenerek taraftarını yasa boğan Fenerbahçe’de, uzunca bir süre daha gerçek gündemin futbol olmayacağı kesinleşti.
Federasyon Başkanı Nihat Özdemir ile sarı-lacivertli kulüp arasındaki söz düellosu, Ali Koç’un FB TV’deki açıklamalarıyla konuyu bambaşka bir boyuta taşıdı. Fenerbahçe gibi kurumsal bir kulübün “iç sorunlarını” medya üzerinden hesaplaşmaya çevirmesi, camiaya verilmek istenen mesajların kişiselleşmesine yol açtı. Bu da, tarihte ender görülen gerilimlerden biri haline dönüştü.
Geçen hafta “kayıkçı kavgası” olarak değerlendirdiğim, sayın Koç’un televizyondaki konuşmasında bir medya komplosu ile karşı karşıya kaldıklarını belirtip, aralarında benim de bulunduğum 4 Milliyet yazarının adını vererek yaşananları “potpuri” şeklinde nitelendirmesinin takdirini, elbette kendi camiası yapacaktır.
Ancak; saygın ve başarılı iş insanı kimliğinin yanında, kulüp başkanı olarak son 1.5 yıldır karşılaştığı

Trabzonspor Başkanı Ahmet Ağaoğlu ile pazartesi günü konuşurken, “2-1’lik skor avantaj değil. Rakibin tek hedefi olarak kupa kaldı. Çok zor bir maç olacak” demişti. Lakin o kadar zor olmadı. Trabzonspor ligden sonra kupada da uygun adım yürüyüşünü sürdürdü.
Aslında final vizesinin alınacağı böylesi önemli bir maçta futbol adına fazla beklentim yoktu ama, bu sezon tek hedefi kupa olan Fenerbahçe’nin bu kadar da kötü olmasını beklemiyordum. Trabzonspor’un tuzağına düştüler.
Uzun bir aradan sonra lige dönüşün sıkıntı yaratacağı belliydi. Görünen o ki, hem oyun kalitesinin düşmesi, hem sakatlık riski her takım için beklenmedik sürprizlere yol açmaya devam edecek kalan bölümde.
Trabzonspor maçın hemen başında golü bulunca refleks olarak vites düşürdü. Belki bir taktik anlayış değildi fakat, Fenerbahçe’yi kendi yarı alanında karşılayıp, fazla yorulmadan, turu garantiye alacak skoru düşünmekte haklıydı bordo-mavili futbolcular. Buna bir de ligin