Doğan Heper

Bunu, AKP hükümetine de, Cemaate de söylüyorum.
* * *
Türkiye, bu görüntüyü hak etmedi.
Ne görüntüsü?
Toz duman görüntüsü... Çökme görüntüsü...
Bir yanda ne diyoruz, öbür yanda neler yapıyoruz?
Çok samimi söylüyorum, ben Başbakan Tayyip Erdoğan’ın böyle “beceriksiz” olduğunu tahmin bile edemezdim.

Yıl 2014. Yani, benim Milliyet’te 50. yılım.
Artık “Milliyet benim hayatım” cümlesini tartışmasız bir şekilde kullanabilirim.
Çünkü, 50 yıl bir ömür eder.
Hem bu 50 yıl yalnız Milliyet’te ve gece gündüz, tatil, izin demeden çalışarak geçtiyse.
Bu, benim için iftihar vesilesidir. Ve bu bir rekordur.
Bütün emeğimi, enerjimi, bilgimi sevdiğim bir yere, tek yere, yalnız Milliyet’e, yarım asır harcamak bana nasip oldu, bunun için gururluyum.
Bu sürenin aşağı yukarı 22 yılında da ismimin, Milliyet’in künyesinde yer alması başka bir iftihar vesilesi sayılmaz mı?

Ne demiştik? Sivil darbe... Evet, biz hayatımız boyunca askeri darbe ve darbe teşebbüslerine şahit olduk. Ama şimdi sivil darbe de gördük.
Bunu ben söylemiyorum, Başbakan ve AKP Genel Başkanı Tayyip Erdoğan söylüyor.
10 yıldır askeri vesayet sona ermişti, demokrasi yerleştirilmişti. Artık Türkiye istikbalini sandığa bağlamıştı. Sivil idare kurulmuştu.
Hani nerede?
Hükümet 10 yıldır uyuyor ki, bazıları devlet içindeki önemli köşeleri tuttu.
Evet, askerlerin ayaklanması artık imkansız, hepsi Silivri’de ama dışarıda başkaları var.
Bunların içinde AKP’ye karşı olanlar var.

Dünyamız siyaset. Günlük hayatımızı yakından ilgilendiren olayları, arada bir de olsa baş köşeye oturtan yok.
Belki de bunu, küçüklük sayıyor, o yüzden ele almıyoruz.
Oysa, olaylar hayatımıza yön veriyor. Her gün bunlarla yaşıyoruz.
Mesela, İstanbul’da 125 bini aşkın riskli bina olduğu aylar önce saptanıyor, ama bununla uğraşan, bu konuyu kalemine dolayan yok.
Oysa ani bir depremde on binlerce İstanbul’lu ölecek veya sakat kalacak..
Ama bunlar bir yana, her gün siyaset siyaset...
Her gün siyasi kavga.

Türkiye, çok iyi bir dış politika izledi! Ve dostlarının çoğunu kaybetti.
Bakın, Amerika’ya; onunla ilişkiler bir başka alem.
Suriye, Mısır, Libya, İran yakın geçmişte bizim dostumuz olan ülkelerdi.
Avrupa Birliği ile ilişkilerimiz zaman zaman fren yapsa da fena sayılmazdı. Uzun vadede ilişkilerde gelişmelerden söz ediliyordu.
Rusya ile aramız fena değildi.
Yunanistan’la ilişkiler durgun da olsa düşmanca sayılmazdı.
Afrika ve Asya’da komşumuz olmayan küçük, büyük ülkelerle bile münasebetimiz iyi gidiyordu.

AKP iktidarı koalisyondur. Yıllarca, bu söylendi.
AKP ve Cemaat koalisyonu
Ve bu koalisyon, şimdi ikinci kez ve çok şiddetli bir şekilde sarsıldı.
Dershaneler söz konusu olunca, koalisyonu meydana getiren gruplar, birbirine düştü.
Bakın, “Cemaat gazeteleri”nin manşetlerinde, köşe yazılarında ve Camaatçilerin demeçlerinde, bunu açıkça göreceksiniz.
Son günlerimiz, bu gayri resmi koalisyon çatlağını izlemekle geçti, geçiyor.
Olaylara tek yanlı bakma alışkanlığımız olduğu için de, çoğumuz objektif karar veremiyoruz. Yani, herkes meşrebine göre yazıyor, çiziyor, konuşuyor.

Camimiz çok. Yenileri de yapılıyor.
Büyük bir kısmının yapım parasını, halk veriyor.
Anadolu’ya çıkın bakın çeşit çeşit cami görürsünüz, güzel ve göze hoş gelmeyen gecekondu benzeri yapılar yan yana.
Oysa, bu cami binaları mimari bakımdan göze hoş görünse de görünmese de masrafları aşağı yukarı aynı.
***
Öyleyse, cami yapacaklara, planları mimarlar verse.
Mesela, Diyanet İşleri’nin içinde bir mimari büro olsa ve cami yapacaklar planları oradan bedava alsalar ve onların istekleri orada incelense olmaz mı?

İşte “Büyük Kürdistan” içinde güneydoğumuz da var.

‘Kürdistan’ Diyarbakır’a geldi.
Sanki bayram!..
Gazetelere ve TV’lere bakarsanız, “sanki bayram” değil, bayağı bayram.
Barzani, şunu söyleseydi, doğruydu, bayramdı.