Ercan Güven

Sonu nasıl biterse bitsin, Beşiktaş Başkanı Yıldırım Demirören’in sezon başındaki Schuster tercihi doğruydu.
Evet, doğru...
Nereden mi çıkardım?
Gitme şeklinden.
Schuster için istediğiniz kadar sevimsiz deyin, istediğiniz kadar züppe yakıştırması yapın, şu istifası yeter açıkçası!..
Çaktı istifayı gitti.
Bugüne kadar hangi yabancı hoca avanta tazminat için pişkinlik yapmadı ki... Hangisi kulağının üzerine yatıp “Paramı verin kovun” durumu yaratmadı?

Hiçbir Fenerbahçeli Galatasaray derbisine “çantada keklik” muamelesi yapmasın. Aslanı bırakın; köşeye sıkışmış kedinin bile can havli ile son bir saldırı yapacağı unutulmasın.
Daha bir hafta var ve köprünün altından çok su akar.
Mesela “Arda var / Emre yok” derbide. Belki ayrıntı gibi bir mesele, ama terazinin bir kefesinden alıyorsunuz, öbür kefesine koyuyorsunuz. Yani “ayrıntıyı” ikiyle çarpıyorsunuz, sonucu etkileyecek önemli bir unsur haline geliyor.
Sonra Hagi’nin geleneksel Fenerbahçe maçları hırsı... Ve ensesindeki Daum’un baskısı.
Bu bir motivasyon maçı.
Motivasyon konusunda Başkan Aziz Yıldırım yardımcı olmasa Aykut Kocaman’ın çelimsiz olduğunu herkes biliyor. Hırs küpü Hagi ise muhtemel bir yenilgiyle Türkiye’ye turist olarak bile gelmesinin tehlikeye gireceğinin farkında.
Ve en önemlisi, yapılışından açılışına kadar problemli Arena’nın “arınması” mümkün bir Fenerbahçe galibiyetiyle. Yuva olarak kabul edilmesi, soğukluğun unutulması, sevilmesi, benimsenmesi mümkün. Müthiş bir fırsat açıkçası.

Futbol Federasyonu’nun “ağzı olup da konuşan kulüpleri” uyarmak için yaptığı açıklamanın altına imzamı atarım. Ben yazacaktım, benden önce davrandılar.
Hele “yaratılan kaos, en sonunda yaratanlara zarar veriyor” tespitine...
Otur “şaibeli” ilan et ligi... Taraftarına “Bizi masada yendiler” mesajı ver ve “beceriksiz” olmaktan kurtul...
Peki, seneye sen şampiyon olduğunda?..
Aynı hakemlerle, aynı federasyonla şampiyon olduğunda?
Sıra onlarda... Bu sefer onlar “şaibeli” ilan edecekler ve “beceriksiz” olmaktan kurtulacaklar.
Böyle mi gidecek bu iş?

Beşiktaş maçında tribüne gönderilip arbedeye karışan Şenol Güneş’in kamuoyundan özür dilerken “Bana yakışmadı” cümlesi, çok önemlidir elbet...
Herkes hata yapabilir. Hatasını kabul edip özür dileyen nadiren.
Hata hatadır, özür erdem.
Buraya kadar tamam.
Fakat bir adım geri çekilip bakınca tablo tamamen değişiyor. Şenol Güneş’in “kriz yönetmek” bir yana “krizlerde payı olduğu” anlaşılıyor.
* * *
İnsan her şeyden önce şu sorunun cevabını arıyor:

Ve Galatasaray krizi atlattı!.. Sorunlar bitti. Şampiyon bile olabilir icabında! Çünkü Adnan Sezgin istifa etti. Daha doğrusu altıncı istifası kabul edildi Başkan tarafından.
Hurraaa... Galatasaray attı cini sırtından.
Mesaj bu.
Yerseniz artık.
* * *
Aslında ne Adnan Polat’ın “kelle” vererek iktidarını uzatmaya çalışması bağlar beni, ne de Adnan Sezgin’in “istifa” denilen tek taraflı eylemi bugüne kadar beş kere dejenere ettiği...
Beni ilgilendiren Galatasaray Başkanı’nın “duruşu”dur.

Galatasaray o hale geldi ki, artık acıklı "durum tespitlerinin" zamanı geçti... Kavga, kaos, fitne, fesat, "haber" olmaktan çıktı. Skandal gündelik, hezimet haftalık vaka sanki.
Bugün, bu aşamada söylenecek tek şey kaldı:
"Çözüm yolu bilen varsa ayağa kalksın lütfen"!..
"Parmağını kaldırsın".
"Hapşırsın".
En azından "ateşe odun atmasın".
Ne gezer...

Tevazu yok... Açıkça söyleyeyim, köşe yazmak her gün taşın altına bedenini koymaktır.
Hatta, çoluğunu çocuğunu aileni.
Gündemin suyuna tirit, ait olduğu kulübe mürit insanların bırakın bir kenara... Gerçekten fikrini söyleyenler, tahminde bulunanlar, olasılıkları işaret edip muhtemele pencere açanların işi hiç kolay değildir.
En büyük terbiyesizliklere onlar katlanırlar.
Şimdi...
Ben de...
Affınıza sığınarak şikayet hakkımı kullanıyor ve size belgeleri sunuyorum. Bir buçuk ay önce yapılan saldırıları sizin adaletinize bırakıyorum.

İbrahim Üzülmez, ama biz üzülürüz!.. Çünkü, “en olgun”dan “en ham” hareketler, hem şaşırtır hem üzer bizi.
Kavga gerer.
Yumruk, sadece yiyeni değil, bizi de yaralar.
Dudağımız kanamaz, gözümüz morarmaz, ama ruhumuz nakavt olur, futbolumuzun pespaye yüzü korkutur, takımdaşlığımız yerlerde sürünür, sevgi ve birlik adına söylenmiş her cümle, hem komik hem kâbusumuz olur.
* * *
Aynı hedefe yürüyenler birbirlerini yiyince özgüvenimiz erir, biter bizim.
Bizi de bitirir.