Güneri Cıvaoğlu

      Türkiye'nin, ABD ile ilişkilerini düzenlemek üzere, bir lobi şirketi var.
      Avrupa Birliği ile ilişkilerini, "Bürüksel'de bürosu da olan İKB" ve bir uluslararası lobi firması yürütüyor.
       Peki...
       Şu paylaştığımız ve paylaşacağımız coğrafyada, Arap ülkeleriyle ilişkilerimiz için lobi firmamız ve kurumlarımız neden yok?
       Günlerdir, Arap medyasında, Türkiye, gündemin birinci maddesi.
       Televizyon haberlerinde ilk haber...
       Gazetelerde manşet.

       Geçen yaz, Türkiye'den "özel görevle", Yeşil'in Suriye'ye gönderildiği, kamuoyunda uzun uzun tartışılacak
       Daha önce de, benzeri girişimlerin olduğu dikkate alınırsa, artık son çareye doğru bir yöneliş var.
       Bütün göstergeler, Türkiye'nin ciddi olduğunu ortaya koyuyor.
       Artık...
       Geri sayma başlamış.
      Suriye, ancak tatmin edici bir açıklama ve bunu kanıtlayan bir uygulama ile Türkiye'nin silahlı bir müdahalesini durdurabilir.
       Buna da ihtimal verilmiyor.

      İbrahim Tatlıses'in kasetleri, Suriye'de milyonlarca satılıyor.
      Sibel Can'ın yüzbinlerce...
      Suriye'de, milyonlarca Galatasaray taraftarı var.
      Türk televizyonlarındaki diziler, Suriyeli kadınlar tarafından, bizim Brezilya dizilerini izlediğimiz gibi ilgi odağı.
      Suriyeli çocuklar, TV sayesinde Türkçe öğrendiler.
      Türkiye'deki demokrasi, Suriye halkının içten içe özlemi.
       Bir gün, kendi ülkelerinde de böyle bir yönetimin umudundalar.

      Türkiye, birden uluslararası ilgi odağı haline geldi.
       Önce...
      Mısır Devlet Başkanı Hüsnü Mübarek, Ankara'da...
       Ardından, Yunanistan Başbakanı Simitis geliyor.
       Olası bir Türkiye - Suriye çatışmasında, Yunanistan'ın, Suriye'nin yanında yer alacağı sanılırken, Simitis'in bu ziyareti, önemlidir.
       Gerçi, program yeni değil.
      Güneydoğu Avrupa Ülkeleri Zirvesi, geçen yaz Girit'te yapılmıştı.

      İsrail Cumhurbaşkanı Ezer Weizman'ın, Tel Aviv'e 45 dakika uzaklıktaki, Caesarea sayfiyesindeki evinin bahçesinde konuğuyuz.
      "Suriye'nin, yukarıdan Türkiye, aşağıdan İsrail tarafından, aramızda sıkışacağından kuşku duyuyor.
       Tıpkı, sandviç gibi...
       Türkiye, bu yörenin büyük parçası...
       İsrail küçüktür...
       Ama, dini ve dili ayrı olsa bile, Ortadoğu tarihinin ve bugünkü coğrafyasının bir parçasıdır.
       Türkiye ve İsrail Askeri Anlaşması'nı da, bu ortak dilin bir ifadesi olarak görmek lazım."

      Türkiye, Suriye'ye, "aba altından sopa gösteriyor"       Bu deyim, Milli Savunma Bakanı İsmet Sezgin'e ait...
       Neden şimdi?
       Neden bunca zaman beklenildi?
       Sorunun yanıtı, üst üste oluşan yakın ve sıcak tehditlerdir.
       Örneğin...
      "Kuzey Irak'ta Barzani ve Talabani'nin federe bir Kürt devleti için anlaşmış olmaları... İtalyan Parlamento binasında, sözde bir - sürgünde Kürt Parlamentosu'nun - toplanması... Sözümona yemin törenine, Rusya, Ermenistan, Yunanistan ve Güney Kıbrıs'tan - bazı - milletvekillerinin katılmış bulunmaları... Suriye'nin, teröre karşı mücadele anlaşmasının gereklerini, hala yerine getirmeyişi ve PKK'ya desteğini fütürsuzca sürdürmesi...       Ve nihayet, Mesut Yılmaz ile İsrail Başbakanı Netenyahu'nun, baş başa 1,5 saat süren - içeriği belki de Suriye olabilecek - kapalı görüşmeleri, Türkiye'nin, ABD'ye rağmen, Bağdat'a büyükelçi gönderme kararı...

      Roma'da toplanan ve sürgünde Kürt Parlamentosu iddiasını taşıyan siyasi eylem, bir kilometre taşıdır.
       Düşündürücüdür...
       En duyarsız, en sığ iktidarlar üzerinde bile, alarm etkisi yapacak bir olaydır.
       Şöyle bir mesaj verilmek isteniyor:
      "Barış için, Türkiye'nin muhatabı olacak adres, işte bu sürgündeki parlamentodur.
       Orayla görüşünüz."
       Kuru kuruya bir mesajla, yetinilmiyor.

      Sosyal Demokrat Parti Genel Başkanı Gerhard Schröder ile ilgili bir anı...
      Schröder, CNN'deki söyleşisinde anlatıyor...
       Bundan 8 yıl önce bir gece, çakırkeyif olarak, başkent Bonn'daki Başbakanlık binasının bahçedeki demir parmaklıklarını, elleriyle kavrar...
       Şiddetle, adeta koparmak istercesine sarsar...
       Ve şöyle bağırır:
      "Bir gün, bu binaya geleceğim.
       Şansölye olacağım.