Melih Aşık

Malumunuz, İstanbul Valiliği, “Savaşa Hayır” içerikli her türlü etkinliği yasakladığını açıkladı. Aradan iki gün geçti, Moskova’dan “Ateşkes” diye özetleyebileceğimiz anlaşma geldi. Ateşin kesilmesi esas itibarıyla savaşın tamamen ya da belirli bir süre için sonlandırılması demek. Dolayısıyla, hemen hepimizin sevinçle karşıladığı “Ateşkes” mutabakatı “Savaşa hayır” sloganından hareket ederek imzalanıyor.

Özetle: “Savaşa hayır” demek yasak ama mutabakat yapmak serbest...

Savaşa hayır yasağı uygulandı mı peki? Mümkün mü? Geçenlerde gözümüze çarpan karikatürü aktaralım: Karede önlük giymiş iki insan yer alıyordu. Birinin önlüğünde “Savaşa şey” yazıyordu, diğerininkinde “Şeye hayır.”

***

Ateşkes mutabakatı olumlu bir adımdır. Ama sorunları çözmez...

HTŞ ve benzeri guruplar bugüne dek rahat durmadı, bundan sonra duracak mı? Eli silahlı bu grupların geleceği ne olacak? Bunlar nasıl eritilecek?

İkinci ve daha büyük sorun... Türkiye’ye sığınmış mülteciler ne olacak? Son rakamlara göre: “Türkiye’deki mülteci sayısı 3 milyon 585 bin kişi. Bunların 1 milyon 660 bini 0 - 18 yaş arasında. 10 yaş altı çocuk sayısı 1 milyon 372...”

Bunların bakımı, sağlığı, eğitiminin altından nasıl kalkacağız?

Cumhurbaşkanı Erdoğan geçen yıl 13 Kasım’da yaptığı ABD gezisinden dönüşte uçaktaki gazetecilere açıklamıştı.

Başkan Trump, Suriyeliler için kendisine “Bunları vatandaş olarak alamaz mısınız?” teklifinde bulunmuş.

Aynı Başkan Trump, iki gün önce Yunanistan Başbakanı Kiryakos Miçotakis ile yaptığı görüşmede: “Yunanistan’ın sınırlarında güvenlik sağlama çabalarını desteklediğini” belirtti...
Göçmenler sorununun kesin çözümü, bu insanların bir önce kendi topraklarına geri dönmeleridir. Bunun çareleri konuşulmalıdır. Başkan Trump bunun yerine neden Suriyelileri Türkiye’ye yerleştirmeye çalışıyor.

Bir hükümet yetkilisine Suriye’den ne zaman, hangi koşulda çekileceğimiz soruluyor.

Cevabı özetle şöyle:

- Viyana Konferansı sonuca ulaşır, yeni bir anayasa yapılır, bu anayasaya uygun seçimler düzenlenir, yeni bir yönetim demokratik şekilde işbaşına gelir, o zaman çekiliriz.

Bu beklentilerin gerçekleşmesi için çok uzun yıllar gerekir.

Böylece Türkiye uzun yıllar Suriye’de savaşın içinde kalacak demektir.

Savaş en vahşi kumardır. Kazanan daha çok kazanmak, kaybeden zararlarını telafi etmek için masadan kalkmak istemez. O yüzden savaşı başlatmak kolay, bitirmek zordur.

Cumhurbaşkanı Erdoğan bu hafta Putin ile hayati bir görüşme yapacak. Rusya ve Şam özellikle HTŞ terör örgütünden şikâyetçidir. Masada bu konu öncelikli olacak.

Son çatışmalar sonrasında İran’la da ilişkilerimiz gerildi. İpler biraz daha gerilir, Rusya ve İran’la ticaret kapıları kapanırsa nelerin olabileceğini anlatmaya gerek yok. Batımızda Yunanistan, Akdeniz’de İsrail, Mısır, Güney Kıbrıs, Mısır ittifakı... Tehlikeli bir kuşatmanın diğer dama taşlarıdır...

Aslan gibi 33 Mehmetçiğimiz şehit oldu, bir o kadarı yaralandı, milletin yüreği acıyla, hüzünle kavruldu. Toplum kederler içine düştü.

Burada farklı bir konuya değineceğiz.

Önceki akşam ekranlarda şehit haberlerini biz büyük üzüntüyle izlerken... Ekran başında bizden çok daha endişeli aileler vardı. İdlib’de cephedeki askerlerimizin yakınları, anaları, babaları, kardeşleri, eşleri, çocukları elbet tarif edilmez kaygı ve endişeyle izliyordu haberleri. Acaba yakınları şehit mi oldu, yaralandı mı, hastaneye mi kaldırıldı? Ekranlarda isim yoktu, sadece sayı vardı. Oysa... Fikrimizce... Şehitlerin adları açıklanmalıydı. Evet, ailelerinde şok yaratmaması için şehit isimleri anında açıklanmıyor. Ama açıklanmayınca tüm asker yakınları endişeye kapılıyor. Ayrıca yaralıların isimleri verilmeli, hangi hastanelerde yattığı bildirilmeliydi. Aileler elbet bu haberler üzerine harekete geçerlerdi. Yaralısı olan Hatay’a doğru yola çıkabilirdi. Veya oradaki bir yakınını harekete geçirebilirdi. Diğer asker yakınlarının içi ferahlardı. Bir başka yöntem... Bir özel hat kurulabilir, asker yakınları bu özel hattan bölgedeki karargâhı arayarak ölen ve yaralananların isimlerini öğrenebilirdi. Ne yazık ki bunlar olamadı. Asker yakınları bütün geceyi endişeler içinde geçirdi. Ama bundan sonrası için düşünülmeli bu yöntem.

NOT: Hatay Valiliği dün öğle saatlerinde şehit ve yaralı aileleri için şu telefon hattını açtı: (0326 214 02 63). Geç ama olumlu bir adım...

Önemli cephe

Atatürk düşmanla mücadelede üç kuvvetin tayin edici olduğunu söyler: 1. Milletin kendisi, 2. Meclis 3. Silahlı Kuvvetler. Bu üç kuvvet iki cephede savaşır: 1. İç cephe 2. Dış cephe.

Gerisini Nutuk’tan okuyoruz:

Yarın, 28 Şubat, edebiyatın büyük ustasının, Yaşar Kemal’in 5’inci veda yıl dönümü.

Memleketi Adana’da ve İstanbul’da Sarıyer Belediyesi’nde anma etkinlikleri düzenleniyor. Daha da renkli gösterilere vesile olabilir bu anma günü.

Örneğin, Yaşar Kemal’in eserinden bestelenen “Teneke” operası en azından Ankara’da sahneye konulabilirdi. İtalyan besteci Fabio Vacchi’nin bu bestesi ünlü La Scala Operası’nda 2007 yılında sahnelendi. Büyük beğeni topladı. Türkiye’de adı bile anılmıyor. En azından bu operanın kimi parçalarından oluşan bir konser düzenlenebilirdi. Demek akıl edilemedi.

Mersin’de geçen aralık ayında bir gecede 1511 kızılçam ağacını elektrikli testereyle kesen Mehmet Şenol adlı ağaç düşmanı tutuklanmıştı. İfadesinde içkili olduğunu, ne yaptığını hatırlamadığını söyleyen sanık, 6 hafta sonra, geçenlerde serbest bırakıldı. Bir kişinin tek başına bir gecede 1511 ağacı kesip kesemeyeceği, suç ortaklarının kimler olduğu, amaçlarının ne olduğu pek araştırılmadı. Olay neredeyse kapandı...

Geçenlerde Atatürk’ün özel kalem müdürü Hasan Rıza Soyak’ın anılarını okurken aşağıdaki öyküye rast geldik. Atatürk’ün Yalova’da asırlık çınarın uzayan dalını kesmemek için yazlık köşkü yürüttüğünü biliyorduk ama bu öyküyü duymamıştık. Okuyalım:

“Orman çiftliğinin imar arazisi içinde Balgat köyünün altında Söğütözü denilen bir yer vardır. Onun deyişiyle bir Koliba (kulübe)yaptırmak istedi. “Ya paşam, istediğin bir kulübe olsun, yaparız şuraya” demişler. Paşa sorar:

- Buradaki ağaçlar ne olacak peki?

- Paşam buradakiler söğüt ağacı; arsız ağaçtır. Söker başka yere dikeriz, mutlaka tutar, demişler.

Atatürk bir an durur:

- Bir tek şartla teklifinizi kabul ederim. Buraya yetecek kadar söğüt ağacını kendi ellerimle sökeceğim, kendi ellerimle dikeceğim. Önce tuttuklarını göreceğim, sonra kulübe yapımına izin vereceğim...”

Nereden nereye geldik...

Her ülkenin farklı diplomasi silahları var...

Rusya’nın diplomasi silahlarından biri de domates...

İdlib’de durum sertleşince domatese sınırı kapattılar.

Hatay Milletvekili Mehmet Güzelmansur dün dedi ki:

“Domates yüklü TIR’lar kotanın dolduğu gerekçesiyle sınırda bekletiliyor. Bu konuda önceden uyarı yapılmadı. İlişkilerin iyi olduğu dönemde ek kota alınırdı. İdlib nedeniyle ilişkiler gerginleşince ek kota alınamıyor.”

Uçak krizinde yaşadık. Domates boykotunu turist boykotu izlemişti. Bunalım uzasaydı doğal gaz vanası da kapanır mıydı? Neyse ki özür dileyerek iş oraya varmadan ilişkileri yoluna koymuştuk.

xxx

İdlib kırsalına yaptığımız silah yığınağı Suriye’ye

Bu köşe dün 38 yaşına bastı...

Açık Pencere yaşamına 19 Şubat 1982 tarihinde Güneş gazetesinde başlamıştı. O zamanki adımız Arka Pencere, genel yayın yönetmenimiz Güneri Cıvaoğlu idi... 1986 yılında Milliyet gazetesine geçtik, adımız Açık Pencere oldu. 38 yıldır okurumuzun karşısına imzamızla çıkıyoruz. Basın tarihinde kısa ama köşelerin tarihinde pek de kısa olmayan bir süre sayılır bunca zaman. En büyük mutluluğumuz bu süreçte görev olarak insanımızın derdine çare aramış, onları elimizden geldiğince bilgilendirmiş, hoşça vakit geçirtmiş olmamızdır.

İlkelerimizi anlatmaya gerek var mı?

Dürüst ve tarafsız olmalı. Okuru aptal yerine koymamalı. Çıkar çevrelerinin aleti olmamalı, ezilenin sesi olmalı.