Çocuklarda parmak emme alışkanlığı neden olur?
05.12.2024 - 15:29 | Son Güncellenme:
Çocuklarda parmak emme alışkanlığı sıklıkla görülür. Genellikle doğal bir şekilde oluşan bu refleks, ebeveynleri meraklandıran bir durumdur. Oldukça doğal görünen bu durum hakkında psikologlar, duygusal ve ilişkisel sorunlara neden olabileceği ihtimalinden söz ediyor. Bu durumu önlemek için çocukların neden parmak emdiğini fark etmeniz gerekiyor. İşte bazı ipuçları.
"Çocuklar neden parmak emer?" sorusunu klasik psikiyatriyle ele aldığımızda "Ağız, bebeklik döneminde temel bir haz kaynağıdır" açıklamasını duyarız. Bu nedenle bebek doğal olarak bu hazza yönelir. İlk başta doğru mantıkta düşünülen bu açıklama, her zaman yeterli gelmeyebilir. Peki, çocuklar neden özellikle parmağını emer?
W. R. D. Fairbairn’e göre çocukların parmak emmesinin nedeni, ortada yöneleceği bir anne memesi olmamasıdır. Bu nedenle anne memesinden yoksun kaldığında, bu boşluğu başka bir nesneyle doldurmaya çalışır. Eğer ihtiyaçlarını karşılayacak gerçek bir nesne mevcut değilse yerini yapay nesneler alır.
Fairbairn’e göre, parmak emme davranışının temel nedeni, çocuğun gerçek, sağlıklı ve şefkat dolu bir ilişki kurma konusunda yaşadığı zorluklardır. Bu ihtiyaçlarını başka bir nesneye, yani parmağına, yönelterek gidermeye çalışır.
Bebekler için "meme" dediğimiz şey, dünyaya geldiklerinde kurdukları ilk bağ anlamına gelir. Bu bağ, bebeğe hem fiziksel hem de duygusal bir doyum sağlar. Ancak bazen annenin sütü gelmez, bazen bebek memeyi istemez, bazen de sağlık sorunları buna engel olabilir. Aslında önemli olan, sadece bebeğe süt vermek değil, onunla güçlü bir bağ kurmak ve onu sevgiyle kucaklamak.
Büyümüş çocukların da zaman zaman parmak emdiğini görebiliriz. Parmak emmenin, hem rahatlama hem de duygusal bir ihtiyaçla ilgili olduğunu söylemek mümkün. Çocuklar stres, korku, kaygı ya da yalnızlık gibi duygularla baş edemediğinde fiziksel alışkanlıklar edinebilir.
Parmak emme durumunu kontrol almak isteyen ebeveynler, çocukları engellemek isteyebilir. Ancak kızdıkları zaman, kısa vadede işe yarayan yöntemlere başvurduklarını fark ederler. Bu yöntemler semptomu gideren yöntemler olabilir. Ancak buradaki asıl amaç, çocuğun kaygılarının ne ile ilişkili olduğunu kavramaktır.
Ebeveynler, çocukları ile bağlanma sistemini güçlendirdiğinde ve duyguları tekrar konumlandırdığında bu alışkanlıkların azalmaya başladığını fark edebilir. İhmal etmediğinizi hisseden çocuk, ihtiyaçlarının karşılandığını fark edecektir.
