Abbas Güçlü

Kırklareli ismi size neler çağrıştırıyor bilmiyorum ama benim ilk aklıma gelen, eğitimde Türkiye’nin en başarılı illerinden birisi olması.
Gaziantep’in sonuncu olduğu üniversite giriş sınavlarında 5 yıldır şampiyonluğu kimselere bırakmıyor. Kırklareli’nin bu başarısı sadece üniversite sınavları ile sınırlı değil. Fen ve anadolu liseleri giriş sınavı SBS’de de hemen her yıl ilk 10’a, bazen de ilk 5’e giriyor.
Peki bu başarının sırrı ne?
İşte bu sorunun cevabını aramak için dün gün boyu Kırklareli’ndeydim...

Devlet okulları
Kırklareli’nin eğitimdeki bu başarısının en önemli etkenlerinden birisi, hatta en önemlisi, annelerin ve kız öğrencilerin olağanüstü çabası.

Kim ne derse desin, şu an için Türkiye’nin en önemli sorunu, kesinlikle işsizlik.
Nereye giderseniz gidin, terör de dahil tüm seçenekleri peş peşe sıralayın ve “sizin için en önemli sorun hangisi?” diye sorun.
Eminim ki ilk sırada hep işsizlik çıkacaktır.
Genç Bakış için her hafta farklı bir ilde ve farklı bir üniversiteye gidiyoruz.
Program başlamadan önce, hemen her yerde, memnuniyet ve en önemli sorun nedir anketi yapıyoruz.
Ayrıca, kamera elde, sokaklarda, “bu gazeteyi siz yapıyor olsaydınız, manşetiniz ne olurdu?” diye röportajlar yapıyoruz.
Cevaplar hep aynı işsizlik ve hayat pahalılığı...

Siyasetin en sivri ve en renkli isimlerinden MHP Grup Başkan Vekili Oktay Vural, önceki gece, Amasya Üniversitesi’nde Genç Bakış‘ın konuğuydu.
Vural, yine sert muhalefet yaptı ama iktidarın ulaştırma ve bankacılıktaki bazı icraatlarını başarılı bulduğunu da özellikle açıkladı.
Hem öğrencilerin hem de ekran başındakilerin yoğun ilgi gösterdiği programdan işte bazı satır başları:

Terör bitmişti ama!
- 2002’de bitmiş bir terör, bugün nasıl Türkiye Cumhuriyeti’ne bir yol haritası sunacak kadar cesaretlendi ve güçlendi. 2002’de darmaduman olmuş bir terör vardı. Bunu ben değil 1998 tarihinde, bugünkü Cumhurbaşkanımız söylüyor: “Terör örgütü darmadağın oldu. Eğer eski haline gelmesini istemiyorsak, bunu bir siyasi lider konumuna dönüştürmememiz gerekiyor” diye. Şimdi soruyorum İmralı’yı muhatap kabul eden, Habur’da teröristleri karşılayan, Oslo’da müzakere masası kuran kim?
- Görüşme tutanakları açıklandı. Ama hepsi açıklanmadı. Birisi yayınladı ama hiç içeriği tartışılıyor mu?

Eğitimin, çocuklarımızın yüzlerce sorunu var. Ama bir kesim var ki onların bu sorunları, üçe, beşe katlanıyor.
Engelli ya da özürlü olmak her yerde çok zor ama ülkemizde daha da zor.
Çünkü hâlâ onları kabullenebilmiş değiliz.
Tıpkı iç göçle gelen çocuklar ve üstün zekâlılar gibi.
Gerekçe hep aynı:
Biz normallerle ilgilenemiyoruz, onlara yetişemiyoruz, diğerlerine nasıl yetişelim...
Oysa onlar da en az diğerleri kadar hatta daha fazla özel eğitime muhtaçlar.

Milli Eğitim’de yapılacak çok iş var ve hemen her kafadan bir ses çıkıyor.
Kadrolarda yeni bir düzenlemeye gidilecek mi hâlâ belli değil. Ama gündem yüklü mü, yüklü.
Sınavların kaldırılmasından dershanelere, serbest kıyafetten 4+4+4’e kadar acil çözüm bekleyen konular var. Ve işte bu süreçte konuya kafa yoranlardan çok önemli tespit ve değerlendirmeler:

İş işten geçmeden!
* Sayın Bakanın iletişim konusunda özenli davranıyor olması çok güzel. Ne var ki iletişim olayın ilk adımı ve sonrasındaki detaylar belirleyici. Milli Eğitim camiasında “öteki” algısı mutlaka ortadan kaldırılmalıdır. Ortaya konulacak vizyon önemlidir. Alışılagelmiş siyaset yapma tekniğinin ötesinde ilke ve prensipleri olan, adalet ve liyakat olgularını hadisenin merkezinde tutan bir yaklaşım benimsenmelidir.

Türkiye eğer bir bilim toplumu olacaksa, şapkamızı önümüze koyup düşünme zamanı, geldi de geçiyor.
Bilim insanlarını onore etmeden de bu mümkün değil.
Yıllardır akademisyenlerin maaşını yazıyoruz. Yazmaya da devam edeceğiz.
Onlardan da mail yağıyor.
Ve hemen hepsi de dert küpü.
Haksızlar mı? Kesinlikle hayır.
Ama artık çözüm istiyorlar.

Marka kentler sıralamasında ilk 5 sayılsa, kesin Gaziantep de girer. Ekonomide de durum farklı değil. Mutfakta ise kesin ilk 3’ü, hatta liderliği zorlar. İnsanları için de durum farlı değil. Tanıyıp da sevmeyenleri yok. Ama işi dönüp dolaşıp eğitime gelince, ne onların söyleyecek bir çift sözü var ne de bizim. Çünkü kendilerine hiç yakışmayacak bir şekilde lime lime dökülüyorlar.
Fen ve anadolu liseleri gibi üniversite giriş sınavlarında da, son sıralardalar. Hatta bazı puan türlerinde, en son sıradalar...
Bunları daha önce de dile getirmiştim. Hop oturup hop kalktılar. Başkaları olsa niye yazdın diye kızardı ama onlar bırakın kızmayı teşekkür ettiler. Hatta bakanından, ticaret odasına, hemşeri derneklerinde, vatandaşına kadar tek tek arayıp, akıllarını başlarına toplamalarına vesile olduğum için ayrıca memnuniyetlerine dile getirdiler...
Aradan aylar geçti, her şey yine unutuldu gitti. Ne zamana kadar, ta ki yeni sınav sonuçları açıklanıncaya kadar. Peki bu yıl için değişen bir şey olur mu? Hiç sanmıyoruz. Çünkü hala eğitimi ciddiye alabilmiş değiller...
Eğer biraz ciddiye alınabilmiş olsaydı, sözü edilen toplantılar, alınması gereken kararlar ve yaptırımlar şimdiye

Yeni bir çağın içindeyiz. Kimileri buna Bilişim Çağı diyor, kimileri de 3. Sanayi Devrimi.
Eğitimden sosyal yaşama, alışverişten haberleşmeye kadar her şey dijitalleşti.
Bir an için bilgisayarın, internetin hayatımızdan çıktığını düşünün!
Düşünmesi bile abes diyenler çok olacaktır.
Özellikle de gençler...
Yaşını başını almışlar için belki bir süre daha internetsiz yaşam düşünebilir ama yirmili yaşlar ve altındakiler için siz siz olun böyle bir öneride bulunmayın çünkü kafayı yemiş muamelesi görebilirsiniz...
Hele hele oyunlarına hiç karışmayın.