Bu soru ilk başta sana anlamsız gelebilir anca SMA hastası çocuklarının ailelerinin her gün cevabını aradıkları soru bu. Çocuklarının hayatı sadece tedavi için gerekli paranın toplanmasına bağlı ve her biri için milyonlarca lira gerektiren tedavi masrafı toplanamadığında kucaklarındaki yavrularını toprağa teslim ediyorlar.
Böyle bir gerçekliğimiz varken hangi başarı, hangi zafer, hangi insanlık… Dünyada ordulara silaha ayrılan paranın bırakın tamamını bir bölümüyle bile dünya üzerindeki insanlık dramlarının neredeyse tamamı ortadan kalkabilir. Göçmen teknelerinde boğulan çocuklar, enkazdaki bebekler, hastanelerde umut bekleyen, adaletsiz dünyanın dayattığı yaşama tutunmak için kaybolanlar…
Lütfen biraz empati… Çocuğun kucağında, gözlerini bakıyorsun ve biliyorsun ki o para birkaç ay, hafta içinde toplanamazsa çocuğunu toprağa vereceksin. Bu süreçte de her an çocuğunu kaybedebilirsin. Hiçbir bahaneyi kabul etmiyorum. Ne devlet, ne ilaç firmaları, ne de başka bir merci veya sebep. Bu çocukların vebali hepimizin üzerinde. Belki SMA ile ilgili bir şey okuduğunda, gördüğünde şimdi durumu daha iyi anlayacaksın.
Uygar dünya, gelişmişlik, refah her biri her konuşma, her imza, her seçim safsata gerçeklik insanlık adına böyle yaşanırken. Birbirini öldürmek için silah üreten bir dünyanın kendisine uygar demesi gerçekten trajikomik değil mi?
Savaşlarda ölen gençlerin ezici çoğunluğu, tamamına yakını yoksul ailelerin, handikaplı yaşamların çocukları. Beyin yıkayan eğitim sistemlerinden geçip, iyi yaşamın kapılarını açmak yerine uğrunda ölünecek davalar yaratarak bu davaların haklılığı için ihtiyaç duyulan piyonlardan fazlası değil maalesef birileri için. Savaş çığırtkanlarının savaşmadığı, adalet diye bağıranların adaletsizlikten beslendiği bir dünyanın geleceği durumu haberlerde her gün izliyoruz. Doğa da artık yeter diyor.
Gelecek nesillere güveniyorum. Bugünün çocukları genel müdür olmak, ünlü ya da zengin olmak istemediğinde aileler üzülüyor ama çocukları aslında daha güzel bir dünyanın tuğlalarını yerleştirmeye başladı bile. Gelecekten son derece umutluyum, geçmişin köhne kalıpları hızla temizlenirken… Ancak SMA’lı çocuklarımızın zamanı yok.
Gerekiyorsa bir vergi de SMA için çıkartsak kim itiraz edebilir? Kendi sağlık harcamalarımızdan bir kısmının Pamir, Ali, Osman, Zeynep ve daha yüzlercesi için ayrılmasına kim karşı çıkabilir.
Zaman kaybetmeden, sen, ben, siyasiler, bürokratlar, şirketler… Ne yapıyoruz? Sen bu yazıyı okurken bile zaman aktı geçti. Çocuklarımızı parasızlık yüzünden toprağa vermemek için bekleyeceğimiz ne kaldı? Yarın değil, şimdi. Yarın çok geç.
