Çağlayan Bilgen

ÜNLÜ şair Nazım Hikmet’in dediği gibi ‘soframızdaki yeri öküzümüzden sonra gelen’; Duygu Asena’ya göre ise; ‘adı olmayan’ kadınlarımız...
Bizim kadınlarımız...
Anamız, avradımız, yarimiz...
Bugün onların günü...
Aslında her gün onların...
Ama...
Onlar bunun farkında değil...

İŞÇİ, çiftçi, emekli, memur, esnaf, tüccar, kısacası bütün halk katmanları kan ağlıyor.
İşsizlik her geçen gün artıyor.
Yeni yatırım yapılmıyor.
Yeni iş kapıları açılmıyor.
Piyasalarda para dönmüyor.
Nitekim geçen yıl 7 milyar 66 milyon TL’lik toplam 1 milyon 451 bin 464 adet senet protesto oldu.
Bir yılda 6 milyon 633 bin kişi elektrik faturasını ödeyemedi, ‘ampuller’ karardı.

CHP’nin bu hafta sonu yapılacak il kongresi öncesinde parti kulisleri kaynıyor.
Yerel seçim öncesinde İzmir örgütünün başına getirilen Rifat Nalbantoğlu, Deniz Baykal’ın “Rıfat’ın aday olmasını istemiyorum” şeklindeki talimatı üzerine, il başkanlığı için yeni bir isim arayışı başladı.
Başkan adaylığı için ortada bir düzineden fazla isim dolaşıyor.
Eski bakanlar...
Eski vekiller...
Eski başkanlar...
Eski ve yeni meclis üyeleri...

CHP’NİN İzmir il kongresine bir hafta kala parti kulisleri ‘fokur fokur’ kaynıyor. Her köşede ‘il başkan adaylığı’ pazarlıkları yapılıyor.
Ali mi aday olsun, yoksa Veli mi?
Hasan mı, yoksa Hüseyin mi il başkanı olsun? kavgası yapılıyor.
Bir yanda Önder Sav ve ekibi, diğer yanda ise bu ekibi tasviye etmeye çalışan Baykal’ın emir ve komutasındaki askerler...
Bir yanda Aziz Kocaoğlu ve yanında yer alan belediye başkanları, diğer yanda ise Baykal’ın işaretini bekleyen belediye başkanları...
* * *
Şu anda il başkanlığına soyunan bir sürü isim var.

BAŞBAKAN, bakkalların devrinin kapandığını ve birleşip AVM kurmalarını söylüyor.
Oysa...
Aynı Başbakan, oy isterken böyle demiyor.
Sadece AVM patronlarından değil, başta bakkal amcalar olmak üzere herkesten oy istiyor.
Başbakan, bugün ise esnafı, bakkalı yok sayıyor.
Onlar da sandık kurulduğu zaman hükümeti yok sayarsa işte o zaman Başbakan’ın son seçimi olur.
Esnafa kan ağlatanlar, bunun hesabını mutlaka sandıkta verir.

ASLINDA, kimi yazarlar gibi “Ben demiştim”, “Ben yazmıştım” demeyi hiç sevmem...
Ancak...
CHP İzmir örgütünde yaşanan ‘gergin’ kongreler nedeniyle hafta içinde sohbet ettiğim partili bir büyüğüm “Sen falcı mısın, partide olacakları nereden biliyorsun?” dedi ve bana beş ay önce yazdığım bir yazıyı anımsattı.
Ben de “Hayır falcı değilim. Ama, CHP’de olup bitenleri bilmek için falcı olmaya gerek yok. Çünkü, görünen köy kılavuz istemez” dedim.
Gerçekten de CHP’de delege seçimleri ve ardından yapılan ilçe kongrelerinde yaşananlar...
Hepsini tek tek yazmaya gerek yok sanırım...
Ama...

İZMİR’DE 2002 ve 2004 seçimlerinde CHP’nin il başkanlığı koltuğunda oturan Alaattin Yüksel, genel merkez tarafından görevden alınmış ve 20 Şubat 2005’te Küba gezisinden dönmüştü.
Muhteşem bir karşılamanın ardından Kültürpark’taki İsmet İnönü Kültür Merkezi’nde düzenlenen toplantıda Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu, bugüne kadar parti içindeki siyasi çekişmelere pek müdahil olmamaya çalıştığını belirterek şunları söylemişti:
“İzmir’de mit olmuş, efsane olmuş, hepimizde emeği olan Yüksel’in sadece ve sadece başka bir adayı desteklediği ve yalnızca doğruları söyleme hakkını kullandığı için görevden uzaklaştırılmasına karşı çıkıyorum. Ölünceye kadar karşı çıkacağım. Bizi örgüt getirdi, örgüt alacak.”
Sesi titreyen ve oldukça hiddetlenen Kocaoğlu, genel merkeze adeta meydan okumuştu.
Aziz Başkan’ın hiddetlenmiş, celallenmiş halini ilk kez o zaman görmüştüm.
Daha sonra alıştım.
Özellikle Kemal Karataş’ın il başkanlığı sürecinde aynı portreyle sık sık karşılaştım.

CHP Manisa Merkez İlçe Başkanı Hamza Kopal, MHP’li Belediye Başkanı Cengiz Ergün’e şu soruları sormuş:
“Başkan yardımcınızla akrabalık dereceniz nedir?
Danışmanınız baldızınızın dünürü müdür?
BESOT müdür yardımcınız dünürünüzün oğlu mudur?
Batı Grup güvenlik müdürü akrabanız mıdır?
Yakın korumanız bacanağınız mıdır?
Bacanağınızın oğlu zabıtada mıdır?