Güneri Cıvaoğlu

Bir siyaset “halka dayandığı” kadar güçlüdür.

PKK terörüne karşı sivil toplum inisiyatiflerinin hareketlenmesi bu açıdan bir gelir geçer görüntü vermekten çok daha derin anlamlarla yüklü.

***

Dün Diyarbakır’da 565 STK temsilcisi Türkçe ve Kürtçe açıklamalarla “PKK’nın saldırılarını durdurmasını” istedi.

Diyarbakır Dağkapı semtinde yapılan açıklama “miting” değildi ama toplumun “barış” isteğinin yankısıydı.

“Kana hayır, barışa evet” ekseninde “Yeter artık” anlamında Kürtçe “Edibese” pankartları açıldı.

Türkiye’nin belli başlı STK’ları “akan kanın durması” için ortak tavır aldı.

“Doğru zamanda, doğru tavırdır.”

Bir millet düşünün ki -en az- yüzde 99’u “demokrasi için barış ve huzur” istiyor.

Ama...

Sayıları 100 bini bile bulmayan bir azınlık, namlu tehdidiyle, tedhişle, kanlı eylemlerle Kobani modeline öykünerek “özerk yönetimler” kurmaya kalkışıyor.

Bunu “egemen devletin” elbette güvenlik güçleriyle bastırması doğaldır.

Çünkü küçük çaplı ve nokta atışlarla da olsa yapılan şey “kalkışım”dır.

En azından “kalkışım provasıdır.”

SAVAŞLARIN en kötüsü/kirlisi “iç savaştır.”

Kardeşin kardeşi vurduğu, kardeş kanının aktığı, komşunun komşuya düştüğü, masum insanların vurulduğu, evlerin, çok katlı işyerlerinin, AVM’lerin eli silahlılarla işgal edildiği iç savaştan Allah bütün ulusları korusun.

Ve elbette güzelim Türkiye’mizi...

Kuzey komşumuz Ukrayna’daki iç savaştan bir “acı yüklü” fotoğraf sunuyorum.

Kafelerin, restoranların sıralandığı, insanların yaşamın tadını çıkardıkları bir caddeden yakın zaman önce çekilmiş olan bir fotoğraf bu.

Diğer fotoğrafta ise bir babaanne, iç savaşta serseri kurşunlardan korunması için satın aldığı miğferle torunu ve dükkânın sahibi genç kadın.

Orada sadece “miğfer” değil, çelik yelekler de satılıyor.

İç savaş öncesi ekonominin kriz sürecinde bile en çok satılan ürün “spor ayakkabıları” iken iç savaşla birlikte en çok satılan ürünler “miğfer” ve “kurşungeçirmez yelekler” olmuş.

İzmir’de bir Kürt esnaf yurttaşımızın dükkânı yakılmış.

Sesine kulak verelim:

Asker’deki oğlumun şehit haberiyle yüreğimize ateş düşmüşken bu kez de Kürt’sün diye dükkânımı tahrip ettiler.

Biz Kürt’üz ama hain değiliz.

Vatan haini değiliz.

Biz bu vatanı seviyoruz.

Bir başka ilimizde sahibi Kürt olan esnafın dükkânının da camı çerçevesi indirilmiş.

Ama...

Nasıl da netameli bir “zaman” ve “coğrafya” kavşağındayız!..

Türkiye iki “iç savaş deprem hattının kesiştiği ülke.”

Akdeniz’in kuzeyindeki hat üzerinde İspanya’dan başlayarak İtalya, Sırbistan, Yunanistan iç savaşların bütün acılarıyla yoğurulan topraklar. Edirne sınırında uykuya geçmişti.

Akdeniz’in güneyindeki kuşakta ise Arap Baharı ile birlikte Tunus, Cezayir, Libya, Suriye, Irak art arda patladı. Bu hat Türkiye sınırında durdu.

Her iki hattın Türkiye içi uzantıları da enerji yükleniyor.

Şimdi uygulamaya konan senaryo “bu iki faydaki enerji birikimini tetikleyerek” Türkiye’yi de patlatmak.

İç savaşı hedefleyen bu kirli oyun için “etnisite çatışmasına”, daha açık söylemiyle, “Türk-Kürt insanlarımızı karşı karşıya getirmeye” yatırım yapılıyor.

Bunun “psikolojik altyapısı” için terör ateşleri yakılmakta.

Yarım yüzyılı aşan gazetecilik yaşamımda suikastlara, ihtilallere, darbe girişimlerine, 1 Mayıs gibi katliamlara, Madımak’ta olduğu gibi insanların diri diri yakılmalarına, gazetecilerin öldürülmelerine, Başbakan ve bakan idamlarına, büyükelçiliklerin basılmasına, büyükelçi otomobillerinin yakılmasına, başbakanların yumruklanmalarına kadar kadar çok olaya tanık oldum.
Ama...
Gazetelere ve siyasi parti genel merkezlerine vandalca saldırılar için aynı şeyi söyleyemem.
Net olarak hafızam beni 1960’lı ilk yıllara götürüyor.
....................
27 Mayıs İhtilali’nden sonra DP’nin (Demokrat Parti) yerine AP (Adalet Partisi) kurulmuştu.
Kayseri Cezaevi’ndeki başta Celal Bayar olmak üzere DP’lilerin tahliye edilmesi ve siyasete dönüş hakkının verilmesi için politika yapıyordu.

Dağlıca’da 16 şehidin yürekleri-mizdeki yangını sürerken bu kez de Iğdır’da 13, Tunceli’de 1 polisimizi yitirdik.

Şehitlerimize rahmet, ailelerine ve ulusumuza başsağlığı, yaralılara şifa diliyorum.

Katil teröristleri lanetliyorum.

TSK’nın karadan ve havadan sıcak takiple teröristleri etkisiz hale getirmeleri elbette devlet refleksidir/görevidir.

........................

Ancak...

Bu gidiş nereye?

1970’li yılların sonlarında sol/sağ çatışmalarıyla günlük ölüm sayıları, istatistik verilere dönüşmüştü ne yazık ki!..

Dağlıca’da şehit düşen Mehmetçiğe rahmet, ailelerine ve ulusumuza başsağlığı, yaralılarımıza şifa diliyorum.

Bu pusuyu kuran teröristlere lanet olsun.

Gençlerimizi kırdıran, yaşamlarını karartan odakları da kınıyor, güzel ülkemize huzurun gelmesini diliyorum.

.......................

PKK terörünün alan tutmaya başlamasından sonra...