İsmail Özcan

Bizde ayrı sayılmaz bir kitap bir mihraptan,

Ki uğuldar kubbemiz “oku!” diyen hitaptan.

Kitap denince Müslümanların aklına ilk gelen eserin Kur’an-ı Kerim olduğunda şüphe yoktur. Bununla beraber her kitap Müslümanlar arasında önyargısız, iyi niyetli bir değerlendirmenin konusudur. İslam medeniyetinde insanlığa yararı, hizmeti dokunabilecek olan bütün kitaplar, kim tarafından yazılmış olursa olsun incelenmiş, değerlendirilmiş ve korunmuştur. Hz. Muhammed (s.a.v.)’in “İlmi, içinde bulunduğu kabın şekline bakmadan alınız”[1] sözünün Müslümanlarda ilme ve kitaba hürmetkâr bir bakış açısı oluşturduğundan şüphe edilemez. Bu sayede İslam dünyasında başka medeniyetlerde görüldüğü gibi kitapların yakılması, kütüphanelerin yıkılması şeklinde tecelli eden bir kitap düşmanlığı görülmemiştir. Bu, Müslüman medeniyetinin çok büyük bir artısıdır. Goethe’nin “Bir iyi yanı bulunmayacak kadar kötü kitap yoktur.” sözü, Müslümanlar için de

Günümüzde bazı kişi ve çevreler, İslam'ı; sevgi, hoşgörü, bağışlama... gibi evrensel ilkelerinden soyutlayarak giyim, sakal, bıyık gibi şekle indirgemiş durumdalar. Her devirde bu bakış açısına sahip kişi ve gruplar var olmuşsa da, zamanımızda bu çok göze batıcı hale gelmiştir. O kadar ki, bazılarının gözünde teferruat dediğimiz şeyler, öz ve ruh yerine geçmiş; dinde esas olan öz ve ruh ise ikinci plana veya geri plana itilmiştir. Bu, ebedi ve evrensel bir din olan İslam'ı, bu niteliğinden uzaklaştırmaya yarayan yanlış bir çabadır. Günümüzde her inanç, her felsefi sistem, bakış açılarını alabildiğine genişletme mecburiyeti duyarken, İslam'ın özünde var olan geniş bakış açısını daraltmak bu dine kötülük etmektir. İslam itici değil, çekici; ayrımcı değil kucaklayıcı bir dindir. Şekil unsurunu öne çıkaranlar veya ona ağırlık tanıyanlar, toplumda zaten mevcut olan kutuplaşma eğilimine de bilerek veya bilmeyerek hizmet etmiş oluyorlar.

Bu memlekette samimi olarak hac görevini yerine getirmek isteyen, ama hacdan

İslam’ın ana baba hakkını güvence altına almak için getirdiği esaslar, kimsenin itiraz edemeyeceği, tartışma konusu yapamayacağı kadar etkili, anlaşılır ve sağlamdır. Ana babalar, yaşadığımız şu çağda, 21. yüzyılın bu ilk çeyreğinde, bu esasların uygulanmasına, daha önceki hiçbir çağdaki ile mukayese edilemez ölçüde muhtaçtırlar. Günümüzde, evlatlarının ilgisine, şefkatine, himayesine şiddetle ihtiyaç duyan sayısız ana-baba, bunları bulamamaktan dolayı gerçek bir dram yaşamaktadır. Ana-baba haklarına riayetsizliğin, şahıslarına karşı hürmetsizliğin acıklı sonuçlarına, bu yüzden doğan mağduriyetlere sık sık şahit olunmaktadır. Birçok ana-baba, yemeyip yedirdikleri, giymeyip giydirdikleri, kendileri uğruna en ağır fedakarlıklara katlandıkları evlatları tarafından terk edildikleri huzur evlerinde, düşkün yurtlarında, gönülleri kırık bir halde son günlerini tamamlamaya çalışmaktadırlar. Atalarımızın, “Baba oğula bir bağ vermiş, oğul babaya bir salkım üzüm vermemiş” sözüyle kurallaştırdıkları

Temizlik; bedenimizi, elbisemizi, evimizi, işimiz ve görevimiz gereği bulunduğumuz ortamı ve çevremizi kirlerden arındırmaktır.

Müslümanlık dışı toplumların temizlik konusundaki bilgi ve kültürlerinin geçmişi pek uzun değildir. İslam ise temizliği doğuşuyla birlikte gündeme getirmiştir. İslam’dan önceki dönemde temizlik adına yapılan şeyler basit ve bilinçsiz birtakım davranışlardan ibarettir. İslam temizliğe açıklık ve bilinç getirmiştir. İslam, müminlerden yalnız temiz olmalarını istemekle kalmamış, bunun nasıl, ne şekilde yapılacağını da belirtmiştir. İnsan, Müslüman olmadan da temiz olabilir; ama temiz olmadan doğru dürüst Müslüman olamaz.

            İslam’da temizlik maddî-manevî diye kısımlara ayrılırsa da biz burada yalnız maddi temizlik üzerinde duracağız. Maddi temizlikten amaç vücudumuzu, elbisemizi, evimizi, çevremizi vb. kir ve pisliklerden arındırmaktır. Maddî temizliğin en önemli konusu ise bedenimizdir. Bedenimiz ve onun çeşitli organları,

Hiçbir söz, “sevgi” sözü kadar kulağa hoş gelmez, kulağımızı okşamaz. Yüzyılların deneyi,  sevginin insanlara yaklaşmada, onları kazanmada ve yönlendirmede sihirli bir güce sahip olduğunu göstermiştir. Hiçbir şey, hiçbir araç insanları etkilemede sevgiden üstün bir yöntem olamamıştır.  Bunun içindir ki, Yüce Allah’ın insanoğluna dinlerin en mükemmeli olarak gönderdiği, sonsuzluk ve saadet dini İslam’ın tebliğ bayrağı, temel dinamiği sevgidir. Dinimiz başta insan, her varlığa, her yaratığa sevgi ile yaklaşır. İslam’ın yayılmasında sevgi, bağışlayıcılık ve merhamet kadar tesirli olmuş bir metot yoktur. Rakiple, hasımla anlaşmazlıkların, problemlerin çözümünde bile; iyiliği, sevgiyi, sevgi ağırlıklı tüm yöntemleri denemeden güç kullanmaya kalkışmak İslam siyasetinde yoktur. Güç kullanmak kaçınılmaz hale geldiğinde de, bunun en güzel şekilde, adaletle, asla zulüm ve işkenceye sapmadan yapılması da bu siyasetin bir parçasıdır.

İslam’da sevginin her şeklinin yeri ve

Hz. Muhammed (s.a.v.), ideal insanın, olması gereken insanın temsilcisidir, modelidir. Bütün insanî faziletleri nefsinde toplayan, kendisinden başka hiçbir insanın olamayacağı kadar insanî kusurlardan uzak olan bir şahsiyettir. Böyle olduğu içindir ki, Allah (c.c.) onu bütün insanlığa ahlak ve fazilet örneği olarak göstermiştir (Kur’an, Ahzab s. 21). O, ahlakın somutlaşmış hâlidir. Bunun en önemli göstergesi dürüstlüğü, hakşinaslığı ve güvenilir olmasıdır. Yüzyıllardır insanların kendilerinde bulunup bulunmadığına bakmadan hep başkalarında aradığı bu erdemler Hz. Muhammed (s.a.v.)’le özdeşleşmiş, ondan ayrı düşünülemez olmuştu. İşte bu sebeple o, yalnızca yakınlarının, dostlarının, mü’minlerin değil; kendisini tanıyan, kendisiyle bir alışverişi olan herkesin güvenini kazanmıştı. Zamanının Yahudileri ve Hıristiyanları da bu güveni duyanlar arasındaydı. Müşrikler (putperestler) onun peygamberliğini kabul etmemekle beraber dürüstlüğünü, güvenilirliğini tartışma konusu yapmıyorlardı. Hak ve

Ramazan, kameri aylardan beşincisidir. Kendisinden önceki Recep, Şaban’la birlikte "üç aylar" diye anılır. Üç aylar dini hayatta çok itibarlıdır. Bu aylarla ilgili bir hadis şöyledir: "Recep Allah'ın, Şaban benim, Ramazan ümmetimin ayıdır." Görüldüğü gibi Ramazan, bütün özelliği, güzelliği ile Müslümanlara ayrılmış bir aydır. Ramazan on bir ayın sultanıdır. Bu ayda Allah'ın rahmeti, merhameti, her türlü nimeti bollaşır. Ramazan bolluk ve bereket ayıdır. Yüzyılların tecrübesi bunu göstermektedir. Bu ayda muhtaçlar, yoksullar diğer zamanlardan daha çok kollanır; sıkıntıda olanlar feraha erdirilir; kimsesizlere ilgi ve şefkat yoğunlaşır. Bu ayda insani kötülükler, olumsuzluklar en aza iner; iyilik ve ibadetler üst seviyelere çıkar. Bu ayda her türlü ibadete ilgi ve itibar artar. Ramazan, büyük çoğunluğun, karınca kararınca iyiliğe, güzelliğe, Hakkın rızasından daha çok pay almaya yöneldiği; maddî, manevî her türlü ibadetin saltanat sürdüğü

Diyanet İşleri Başkanlığı bir ay kadar önce Teravih namazının salgın tedbirlerine uyularak camilerde cemaatle kılınabileceğini duyurmuştu. Son zamanlarda vakaların artması üzerine bu kararından vazgeçerek isteyenlerin evlerinde kılabileceğini ilan etti. Bu namazı cemaatle kılmaya alışmış vatandaşların en azından bir bölümünün evinde tek başına nasıl kılabileceğini bilmediğini düşünerek burada bu namazın evde nasıl kılınabileceğini kısaca açıklayacağız.

Teravihin 20 rekatlık bir namaz olduğunu biliyoruz. Bu 20 rekat, 4 rekatta bir selam verilerek 5 partide kılınır.  Her 4 rekat aynen ikindinin veya yatsı namazının ilk 4 rekat sünneti gibi kılınır. Yani, her iki rekatta bir et-Tehiyyatü okumak için oturulduğunda sadece et-Tehiyyatü ile yetinilmez, Salli, Barik duaları da okunur, 3. Rekata öyle kalkılır. 3. rekata başlarken de ilk rekattaki gibi Sübhaneke, Euzü-Besmele okunarak Fatiha ve zammı sureye geçili

İkindinin ve yatsının ilk 4 rekat sünnetleri gayrimüekked sünnet (Peygamberimizin ara sıra kılmadığı)’tir. Sabahın, öğlenin sünnetleri ise