Mehmet Tezkan

Böyle olacağı belli miydi? Evet.. Bu işin bilek güreşi haline geleceği belliydi..
Güreş şu minvalde gidiyor..
İktidar: Meclis’e gelmezseniz gelmeyin..
Ana muhalefet: Zaten gelmeye niyetimiz yok..
İktidar: CHP olmadan da Meclis çalışır. Komisyonları kurarız..
Ana muhalefet: Biz olmadan Meclis çalışmaz. Komisyonlar kurulmaz.
İktidar: Azınlık çoğunluğa tahakküm edemez..

Tutuklu vekiller krizi bir gerçeği ortaya çıkardı.. Bize çok şey öğretti..
Ne mi öğretti?
İleri demokrasiye geçmemişiz..
Özgürlük alanının sınırlarını genişletmemişiz..
Hukukun üstünlüğünü getirmemişiz..
Hatta tam tersi..
2002 yılına göre, 2004 yılına göre daraltmışız!.

Niye mi riskli.. CHP yemin etmeyerek kendini Meclis’in dışında tuttu..
Yemin eden tek vekil Oktay Ekşi vasıtasıyla bugün yasa teklifi verecek..
Sonra..
Olayların akışını uzaktan seyredecek..
Kendi verdiği teklifin peşine düşemeyecek, kovalamayacak.. Gündeme getiremeyecek.. Genel Kurul’da seslendiremeyecek..
Bekleyecek..
İktidar partisinin gündeme almasını, görüşüp kabul etmesini bekleyecek..

Bugün Meclis açılana kadar bu iş tatlıya bağlanmazsa.. Yani, üst mahkeme ‘tutuklu vekillerin’ tahliye talebini kabul etmezse, CHP’nin önünde iki şık var..
Yeminsiz eylem.. Yeminsiz mücadele de diyebiliriz..
Yeminli eylem.. Yeminli mücadele..
Başka şık yok mu?
Var..
Başbakan’ın veya AKP’den etkin ismin kamuoyu önünde Meclis tatile girmeden yasal düzenleme yaparız sözünü vermesi..
Kriz anında çözülür..

Meclis açılışları sıradan olurdu.. Milletvekilleri tek tek kürsüye gelir, Türkçesi bozuk olan yemin metnini okur, gün tamamlanırdı.. İlk kez heyecanlı bir yemin töreni bizi bekliyor..
BDP destekli bağımsızlar boykot edeceklerini açıkladılar.. Onlar Meclis’te olmayacak..
Bir vekili hapiste olan MHP yemin edeceğini açıkladı..
Peki CHP ne yapacak?
Meclis’e gidecekler de yemin edecekler mi, etmeyecekler mi?
Kritik soru bu..
Balbay ile Haberal’ın itirazını bir üst mahkeme de reddederse CHP’li vekiller yemin etmeli mi, etmemeli mi?

Güne mutsuz, umutsuz başladım.. Aslında sabahın erken saatlerinde güzel bir tenis maçı yapmıştım ama o bile içimdeki sıkıntıyı atmadı..
Yüreğimi sıkan bir şeyler vardı.. Kabul edemediğim.. Demokrasi dışı bulduğum..
Ülkem adına üzüldüğüm..
Böyle bir ortamda pazar yazısı yazmak, bir mekândan, bir güzellikten, hayatın başka yönlerinden söz etmek içimden gelmiyordu..
Belki de sıkıntım bu yüzdendi..
*
Sonra bir ara Başbakan’ı dinledim.. Sıkıntım dağılır gibi oldu, karamsarlığım hafifledi, biraz olsa da umutlandım.. Açıkça heyecanlandım..

Yeni dönemin krizle başlayacağını kimse beklemiyordu.. Meclis aç kapa yapar, ekime kadar tatile çıkar diye bekliyorduk..
Hükümetin güvenoyu alması nasıl olsa formaliteydi..
Yeni bakanlar biraz heyecan yaratsa da temmuz sıcağı heyecana izin vermezdi..
Bu duygular içinde kendimizi kış sezonuna hazırlarken.. Kürt meselesi ile yeni anayasa kilitlemişken depremler üst üste geldi..
Gölcük depreminden bile büyük oldu..
*
Önce Hatip Dicle’nin vekilliği düşürüldü..

Bu işin böyle sonuçlanacağı belliydi.. Herkes numara yapıyor..
Herkes milli irade yok sayılıyor, olmamalıydı diyerek demokrat havaları basıyor..
Yargıtay’ın mahkûmiyet kararından sonra Hatip Dicle’nin milletvekili olamayacağı gün gibi ortadaydı..
Herkes üzerine yattı..
Seçim öncesi mesele olmasın diye kimse ses etmedi.. Kimse o kararı görmek istemedi..
BDP’liler de..
Oysa, Anayasa açık, Siyasal Partiler Yasası açık..