Nefs Nedir? Tasavvufta Nefs Mertebeleri Ve Halleri Nelerdir?

Arapça kökenli bir sözcük olan nefs, bedenin tüm istekleri ve ihtiyaçları anlamına gelir. Tasavvufta dünyevi zevkler nefsani olarak tanımlanmıştır. Kişinin Fenafillah ve Bekabillaha ulaşması için tüm isteklerinden feragat etmesi ve Allah dışında hiçbir şeye ihtiyaç duymaması gerekir. 

Nefs Nedir? 

1. Anlamı: 

 Varlık, insan, öz. 

1. Anlamı: 

 Bedeni ve şehevi ihtiyaçların her biri. 

 Tasavvufta Nefs Mertebeleri ve Halleri Nelerdir? 

  1- Nefs-i Emmare: 

 Tasavvufta ilk nefs mertebesi nefs-i emmare adıyla bilinir. Emmare kelimesi emreden anlamına gelir. Bu nefes insana sürekli olarak vesvese verir ve her türlü günahı işlemeye sevk eder. Bu mertebedeki kul, şirk, zina ve kul hakkı yemek gibi tüm büyük günahları işleyebilir. 

 2- Nefs-i Levvame:

 Nefsin ikinci aşamasıdır. Bu mertebede kul artık büyük günahları işlemekten sakınır. Küçük günahları işlemeye devam etse de nefsini kınamaya başlar. 

 3- Nefs-i Mühilme: 

 Allah'ın zatından ve tecelli eden sıfatlarından ilham alan nefistir. Kişi yüzünü halktan Hakk'a döner. Vaktinin çoğunu zikir ve ibadetle geçirir. 

 4- Nefs-i Mutmain: 

 Dünyaya tamamen sırt çevirmiş olan kul, kalbinin en gizli köşesinde huzur ve mutluluk hissetmeye başlar. 

 5- Nefs-i Raziye: 

 Kamil insan olma yolundaki en önemli mertebelerden biridir. Bu mertebeye erişmiş olan kişi artık ''veli'' ismiyle bilinir. Ne yaşarsa yaşasın hepsini Allah'tan bilir ve razı olur. 

 6- Nefs-i Mardiyye: 

 Bu mertebede Allah, kulundan razı olur. 

 7- Nefs-i Kamil: 

 Varlık sırrına erişen kul, artık insan-ı kamil olur.