Aksal Yavuz

Trabzon bunu hep yapıyor!

Beden; gözler Denizli’de, kulaklar Konya’da…

Konya, MP Başakşehir maçından bordo-mavililerin çok arzu ettiği haber gelecek de!

Sen kapına, ayağına, avucuna gelen bu fırsatı elinin tersiyle itekle, sonra da “bir umut” diyerek, uzaklardan, başka karşılaşmalardan müjdeli haber bekle!

Başakşehir, Konya’da golle başladı, Trabzonsporlularda moraller doğal olarak sıfır…

Trabzonspor, 14’te Ekuban ile golü buluyor, sevinç; buruk!

Oynanan futbol dağdan dağa güvercin uçurdum anlayışı! Hoca başta olmak üzere sahada ne yaptığını bileni ara ki bulasın!

Konya’dan iyi haberler gelmeye başlamasına rağmen bordo-mavili oyuncularda hala “tık” yok!

Anlaşılan; Ankaragücü maçından ders alınmamış!
Oysa milyonlarca Trabzonsporlunun Ankaragücü maçında kaybedilen iki puana günlerdir içi yandı, yanmaya da devam ediyor! Antalyaspor maçı da ona eklendi.
Futbolcular, teknik adam ders almış olsa idi dünkü maça bu kadar vurdumduymaz başlamaz, böyle de bitirmezlerdi.
Dünkü Trabzonspor’u, bordo-mavili takımı hiç tanımayan birine izletip “ bu takım şampiyonluğa oynuyor” demiş olsaydı, o kişiyi inandırmak için bir değil kırk kez yemin etmesi gerekirdi!
Düşünün; doksan dakikada bir tane net pozisyona girdiler. Oynanan futbol bir yana, mücadele de etmediler…
İki penaltı ile iki kez öne geçmelerine rağmen oyuna tutunamadılar. Şampiyonluğa oynayan bir takım baskılı oynar, oyunu rakip sahaya yıkar, mücadele eder, tabir caizse rakibi boğar!
O kadar kötü başladılar ki, sezon başından bu yana birkaç maç hariç günümüz çağdaş futbolundan kesitler sunan Trabzonspor gitmiş, yerine adeta başka bir takım gelmiş. Oyuncuları tanıyana aşk olsun!

Trabzonspor kaybederse; harç bitti, yapı paydos denecek!
Kazanırsa; devam diyecek… Tabi ki kaybetmeyerek ve de Başakşehir’in kaybetmesini bekleyerek…
Galatasaray’da eksiklerin bol olması; bordo-mavili takım için büyük avantaj tamam da, 32. dakikada Feghouli’nin, takımını bir kişi eksik bırakması, Trabzonsporluların ekmeğine adeta yağ sürdü hem de balla karışık.
O dakikaya dek iki takımın kalecisi için “ iyi kurtardı” diyeceğimiz pozisyon yoktu ama iki takımda Ekuban ve Feghouli’nin kaleyi tutturamadığı şutları vardı; saç, baş yolduran, bu da kaçar mı denilen?
Düşünün; kaleyi ilk bulan şut Sosa’nın kullandığı penaltı idi. Penaltı da VAR’ın uyarısıyla geldi.
Ligin boyu kısaldıkça takımlardan iyi futbol beklemek oyunculara haksızlık olur fakat bordo-mavili ekip bir eksik oynayan rakibi karşısında daha etkili olabilirdi, olmalıydı da.
Sosa’nın, navigasyona adres yazar gibi meşin yuvarlağı Novak’ın ikamet ettiği mekana (arka direk) yolladığı ve Novak’ın bu ikramı gole çevirmesinden sonra Trabzonsporlular rahatladı. 2’nci

Trabzonspor, Alanya’da iki puan kaybederek kredisini kullandı geçtiğimiz hafta.  Artık kaybedecek puanı yok, kazanarak ve de rakibi MP Başakşehir’in kaybetmesini bekleyecekti.
Alanya maçı sonrası oyuncularına “ Başınızı öne eğmeyin, siz şampiyon olacaksınız” diyen başkan Ahmet Ağaoğlu ve Trabzonsporluların, Trabzonspor kafilesini havalimanında karşılaması, oyunculara moral anlamında çok güzel hareketlerdi!
Ayrıca MKE Ankaragücü karşılaşması öncesi taraftarın sosyal mesafeyi koruyarak, meşaleler yakarak yol kenarlarında yaptıkları “ Şampiyon Trabzonspor” tezahüratları, takımlarına ne kadar inandıklarının ve güvendiklerinin en güzel göstergesiydi..
Futbol da moralle oynandığına ve kaptan Sosa da sahada olduğuna göre…  Bu defa da eksik Ekuban. Şansızlık işte..
Doğrusunu söylemek gerekirse; Ekuban’ın yerine oynayan Guilherme, sahanın en zayıf halkasıydı, aldığı her topu ezdi- kaybetti, rakip takım defans oyuncusu gibi oynadı. Hüseyin Çimşir, Brezilyalı oyuncuya iyi sabretti.
Trabzonspor 3. Dakikada golü bulmasına rağmen durdu, daha

Meydan iki takıma kaldı artık; Trabzonspor ve M. Başakşehir.
Trabzonspor için öyle bir maç ki; kaybetmeye tahammülü yok, adeta sezona bedel karşılaşma.
Öyle bir maç ki, A. Alanya’dan alacakları bir galibiyet, Trabzonspor camiasında, şampiyonluk şarkıları daha gür ve daha kalabalıkla söylenmeye başlanacak; moraller tavan yapacaktı.
**
Sosa ve Nwakaeme’nin olmaması onlar adına büyük kayıptı!
Lige damga vuran iki yıldızın oynamaması; şampiyonluğa oynayan bir takım için ne kadar büyük bir şanssızlık olduğunu anlatmaya gerek yok sanırım, üstelik hem deplasmanda oynuyorsunuz hem de rakip evinde bileği kolay bükülmeyen, geniş alanda etkili olan A. Alanyaspor.
**

Trabzonspor’un golcüsünü hiç tanımayan birine “ Bu adam futbolcu mu, basketbolcu mu?” diye sorulsa, alacağı cevap “ basketbolcudur” olur.
Kral, tepeden tırnağa futbolcu oysa! Ne ligde, ne de kupada duruyor-durdurulabiliyor, ya atıyor, ya da attırıyor.
Kuzeyin kralını Allah futbol oynasın, gol atsın, attırsın diye yaratmış! Tabi ki Trabzonsporluları mutlu etsin diye de!
Trabzonsporlular, böyle bir oyuncuyu Trabzonspor’a kazandıranlara, akşam, sabah teşekkür ve de dua etmeliler!
Derler ya hani “ atanın ile tutanın iyi olursa…”
Uğurcan gibi bir kaleciniz, Sörloth gibi de bir golcünüz varsa; sevenlerini sevindirmeye, rakiplerini üzmeye devam edersin. Hele de rakip Fenerbahçe olursa, sonuç Trabzonsporlular için daha da anlamlı olur! Zira iki takım gazozuna da maç yapsa!
Fenerbahçe için de “olmazsa olmaz” maçlarından biriydi. Sarı-lacivertliler, turu atlayıp, bu yıl üzdüğü taraftarının gönlünü almaktı ama oynadığınız takım formda ve de lig lideri Trabzonspor olunca, evdeki hesap çarşıya

Özlemişiz golün coşkusunu, çimenin kokusunu, düdüğün doğrusunu ve tribünlerin dolusunu…
Tribünler için biraz daha bekleyeceğiz?
Dile kolay, tam üç ay. Futbol doğduğu tarihten bu güne, bu kadar uzun tatile çıkmamış, kendini bu kadar özletmemişti!
Şampiyonluk potasındaki ve ateş hattındaki kulüplerin camiaları da, üç ay içinde hiçbir zaman bu denli hesap-kitap yapmamıştır; ne olacak, nasıl bitecek, kimler düşecek, kim şampiyon olacak?
Arayı takımların nasıl hazırlandığı da bir diğer soru işareti?
Bir şarkının “Her şey yalan, gerçek sensin... Gelirse dert senden gelsin!” sözleri, oynanacak sekiz haftayı özetlemiş gibi!
Evet, bundan sonrası önemli, Trabzonspor için de Göztepe maçı da onlardan biri…

Kulüplerde para suyunu çekince, daha doğrusu deniz bitince, kara görününce, genç oyunculara rağbet bir anda arttı son zamanlar.
Hem de ne rağbet, tam bir kovalamaca yaşanıyor… Bazı bölgeler didik didik taranıyor!
Hakikaten yetenekli çocuklar var. Emin olun, o anlı-şanlı takımlarımız, ekonomik olarak dip yapmamış olsalardı, gençlerin ayaklarına o denli dikkatli bakmazlardı!
Ayağını yorgana göre uzatmamak, hesap-kitap bilmemek, yıllardır har vurup harman savurmanın ortaya çıkardığı acı gerçektir-reçetedir, adı da ‘mecburendir’
Keşke mecburiyetten kaynaklı olmasaydı gençlerle bu denli ilgilenmek!
***
Onu bilir, onu söyleriz: