Aylin Öney Tan

Yaz biraz da karpuz demektir. Karpuz kesilir kesilmez daha tadına bakmadan kokusu yeter, insanın içini bir ferahlık kaplar. Akraba olan salatalıkla karpuz ferahlık konusunda yarışırlar. Ama doğrusu bu ya tatlı dili, çarpıcı rengiyle karpuz yarışı hep önde tamamlar.

Eskiden karpuz kabuğu denize düşmeden yüzülmez denirdi. Gerçekten de yaz sıcakları bastırıp karpuz iyice tatlanmadan deniz suyunun tadı olmazdı. Artık mevsimler karıştı, uzak diyarlardan gelen karpuzlar mevsimi iyice şaşırttı. Gene de yaz demek karpuz demek. Yaz sofralarını karpuz olmadan düşünmek zor.

Karpuz Afrika kökenli. Libya çöllerinde 6 bin yıllık karpuz çekirdekleri bulunmuş. İlk karpuzlarda tatlılıktan eser olmadığı, hatta biraz acımsı bir tat taşıdığı sanılıyor. Hatta etinin rengi de fildişi beyazından sarıya değişen renklerde olabiliyormuş. Bugünkü tatlı karpuzların atasının Sudan’daki Kordofan karpuzu olduğu düşünülüyor. Bu karpuz Roma döneminde Akdeniz havzasına yayılmış, yayılırken de giderek tatlanmış. Rengi de giderek kızarmış, açık pembelerden başlayıp bugünkü gibi parlak

Tam 30 gün boyunca yaklaşık 500 km yürüdüğünüz, sarp dağları çıkıp, yeşil vadilere indiğiniz, dereleri tepeleri aşıp geçtiğiniz, dağ başındaki uzak köyleri ziyaret ettiğiniz Efeler Yolu’nu yürürken, aynı zamanda İç Ege’nin gizli kalmış lezzetlerini de keşfediyorsunuz.

Dünyadaki en ünlü yürüyüş rotalarından biri Camino de Santiago. Ancak bu rota bir trekking rotasından çok bir nevi hac yolculuğu gibi. Gerçi katılanların çoğu dini bir motivasyon taşımasa ve sadece macera duygusuyla katılsa bile bu yürüyüşe dünyanın her köşesinden gelenler Avrupa’nın pek çok noktasından yola çıkarak yüzlerce kilometre yürüyor ve İspanya’nın kuzey batısında, Santiago de Compostela şehrinde Santiago Katedrali’ne varıyor.  

Efeler Yolu ise farklı. Bu yol öncelikle outdoor ve trekking sevenlerin favorisi olacak bir yol. Güzergâh İzmir Bornova’dan başlayarak doğuya, iç kısımlara doğru ilerliyor. Nif ve Bozdağ sıradağlara doğru yöneliyor, dağ tepelerini takip ederek

Haziran, kiraz ayı olarak da anılır. Haziran sonu ile temmuz başı kirazın en güzel zamanıdır. Ülkenin dört köşesinde kiraz festivalleri düzenlenir. Kiraz, iklim değişikliğinden çok etkileniyor, elle toplanması da maliyetini artırıyor. Yine de kulağa takılan bir çift kiraz bile insana yaz neşesi vermeye yetiyor.

Anadolu kirazın beşiği, yüzlerce kiraz türü var. Eski yerli türler çok çeşitli, rengi kopkoyu neredeyse siyah mor gibi olanlarından uçuk pembe olanına, tam kiraz rengi diyebileceğimiz capcanlı rengiyle pırıl pırıl parlaklıkta ojeli gibi olanlarından, beyaz kiraz olarak anılan sapsarı kirazlara kadar pek çok çeşit var. Bizde nedense en albenili, en havalı, en iri olan kirazlar Napolyon kirazı olarak anılıyor ama dünyada Türk kirazı olarak anılan Türkiye menşeli kiraz dünyada en çok aranan kiraz çeşidi. İlginç olan bu kiraz eski yerli türlerden değil, aksine 1975’lerde Dr. Fahrettin Öz tarafından Yalova’da başlatılan bir çalışmanın sonucu ortaya çıkmış. Türk ziraat uzmanlarının özene bezene

Piknik sezonu çoktan açıldı. Piknik açık havada kırda bir şeyler yemeye ve içmeye karşılık geliyor, ancak bundan çok ötesi...18 Haziran Uluslararası Piknik Günü olarak kutlanıyor. Bu keyifli gün öncesi bizde ve dünyadaki piknik kültürüne ve olmazsa olmazı lezzetlerine baktık.

İngilizlerin piknik kültürü çok köklü, Öyle ki tablolara bile konu olmuş. 1861 yılında Mrs. Beeton, yazdığı kült yemek kitabına, piknik yemekleri için özel bir bölüm bile ayırmış ve soğuk söğüş etlerden küçük keklere kadar uzanan pek çok tarif vermiş. İngilizler bambu piknik sepetlerinde özel yuvalarına yerleştirilen kristal kadehler, porselen tabaklar, gümüş takımlarla son derece havalı bir piknik kültürü geliştirmiş. Yemeklerin lezzeti bunca itinaya ulaşır mertebede miydi orası tartışılır ama bugün İngiliz pikniği denilince haşlanmış yumurta, kızarmış soğuk tavuk budu ve tereyağlı salatalık sandviçleri akla geliyor. Bir de içi jölelenmiş soğuk et parçaları dolu altı

Göz alabildiğince uzanan bir bağ. Ortasında kurulmuş sahnede İzmir Filarmoni Orkestrası. Şef Gürer Aykal yönetiminde rüya gibi bir konserde davetliler büyülü bir gece yaşıyor

Bir süredir turizmin çeşitlenmesinden bahsediyoruz. Turizmin önemli bir ögesi gastronomi hâline geldi. Sadece ünlü, bol yıldızlı şef lokantaları değil aynı zamanda yerel lezzetler, sokak yemeklerinden çiftlik deneyimlerine kadar uzanıyor. Artık insanlar yerel mutfak kültürünün köküne kadar gitmek istiyor, dalından koparılmış ürünlerle yapılan yöresel lezzetlerin peşine düşüyor. Üzümün tadına bağda varmak, salatasındaki domatesin biraz önce bostandan koparılmış olmasını bekliyor. Şehir hayatının temposundan bunalanlar toprakla daha yakın olmak, doğayla yeniden bağ kurmak istiyor. İnsanların yeni deneyimlere ihtiyacı var. Deniz-kum-güneş tatili çalışmaya ara verip biraz tembellik yapmak için çözüm olamıyor çünkü her şey dâhil sistemindeki devasa oteller insanı dinlendireceğine kalabalık ortamıyla

Turizm sektöründeki çeşitlenmeye oteller de ayak uydurmaya başladı. Artık oteller başta gastronomi ve sanat olmak üzere farklı alanlarda öne çıkmaya çalışıyor

Bir zamanlar ünlü oteller bulundukları kentin en önemli buluşma mekânları olur, kentin en önemli baloları, toplantıları bu otellerde düzenlenir, jet-sosyete, ünlü yıldızlar, lüks otellerde boy gösterirdi. İstanbul’da 130 yıllık tarihi Pera Palas ya da modern otellerin ilk örneği Hilton gibi mekânlar zamanında sosyal hayatın merkezi olmuş, kentin belleğinde yer etmiştir. Kent dışı oteller ise klasik deniz-kum-güneş turizmi yerine farklı spor imkânları ve sağlık hizmetleri sunan, golf sahalarından lüks Spa imkânlarına sahip olan tesislere dönüşüyor. İşte bütün bunları bünyesinde toplayan İsviçre’de The Dolder Grand Oteli geniş bir yelpazede pek çok farklı deneyim yaşatmasıyla bütün ödülleri topluyor. Zürih’e tepeden bakan bir konumda 1899 yılında Jacques Gras mimarisiyle şato tarzında inşa edilen tarihi otel,

İtalyan lezzetleri her yerde aranıyor, seviliyor. Ancak İtalyan lezzetleri her zaman aynı kalitede ya da özgünlükte olamıyor. Peki, kalite nasıl kontrol edilecek? İtalya’nın bu konuda geliştirdiği kalite sertifikası sistemi örnek alınacak bir model

Bütün dünyada en popüler olan mutfak kuşkusuz İtalyan mutfağı. Bugün neredeyse dünyanın her ülkesinde İtalyan lezzetlerine rastlamak mümkün. 5 yıldızlı otellerde yer alan restoranlardan biri mutlaka İtalyan mutfağı oluyor. Bir zamanların fakir göçmen mutfağı dünyayı fethetmiş durumda. Adı İtalyancaya benzeyen ürünler bile piyasada daha çok satıyor. Bizim zeytinyağı markalarımızın çoğu ya İtalyanca ya da İtalyancaya benziyor. İtalyancayı taklit etmek bile başarının yarı garantisi gibi. Son Eurovision şarkı yarışmasında Estonya’nın “Espresso Macchiato” şarkısı bunu ispata yetti. Sözleri anlamsız, New York Brooklyn’deki İtalyan göçmenlerin Broccolino denen kırık dökük İngilizcesine benzeyen, aralara İtalyanca kelimeler serpiştirilmiş şarkı dünyada viral oldu. Üstelik

Bitki çeşitliliğimiz benzersiz bir zenginliğe sahip. İstanbul Salt Beyoğlu galerisinde “Anadolu’nun Bitki Mirası” sergisi bu şaşırtıcı zenginliği ortaya koyuyor. Sergi 10 Ağustos’a kadar doğaseverlerin ziyaretine açık.

Salt Beyoğlu’daki mutfak alanında açılan “Anadolu’nun Bitki Mirası” sergisi, American Society of Botanical Artists tarafından hazırlanan ve 30 ülkenin katılımıyla gerçekleştirilen Botanical Art Worldwide 2025 programı kapsamında düzenlenmiş. Sergi, 2005’ten bu yana floristik botanik alanında araştırma ve eğitim projeleri yürüten Flora Araştırmaları Derneği bünyesindeki Bitki Ressamları Topluluğu (BİRET) tarafından hayata geçirilmiş. Türkiye’den 47 bitki ressamının 80 çalışmasını içeriyor.

Anadolu coğrafyasında binlerce yıldır var olan, hayıtımızda mutfağımızda, soframızda bulunan, halk tababetinde yeri olan bitkiler serginin odak noktası. Seçkide tarımı yapılan tahıllar, tarla ürünleri, sebze ve meyveler kadar şifa veya farklı amaçlarla kullanılan bitki türleri de yer alıyor. Tüm bu bitkiler bitki