Deniz Sipahi

İki yıl ön­ce İran hü­kü­me­ti, An­tal­ya ve Bod­rum uçuş­la­rı­nı ya­sak­la­dı. Bu­nun üze­ri­ne uçak­lar İz­mir ha­va­li­ma­nı­na in­me­ye baş­la­dı. İran­lı­lar, İz­mir’i ve çev­re­si­ni, özel­lik­le Ku­şa­da­sı ve Çeş­me’yi çok be­ğen­di­ler. İran­lı­lar için İz­mir böy­le­ce zo­ra­ki des­ti­nas­yon ol­mak­tan çı­kıp ta­lep edi­len bir yer ha­li­ne gel­me­ye baş­la­dı.
As­lın­da İran­lı tur ope­ra­tör­le­ri, An­tal­ya ya­sa­ğı­nı Is­par­ta ve Ada­na ha­va­li­man­la­rı­nı kul­la­na­rak aş­mış­lar­dı. İran hü­kü­me­ti de bu­nu bil­me­si­ne rağ­men se­si­ni uzun bir sü­re çı­kar­ma­mış­tı. So­nuç­ta an­la­şıl­dı ki...
İran

“Si­ya­set bu...” di­ye­bi­lir­si­niz. “Tür­ki­ye’de po­li­ti­ka kav­ga ede­rek, ra­ki­bin­den da­ha faz­la ko­nu­şa­rak, da­ha sert ifa­de­ler kul­la­na­rak, ge­re­ki­yor­sa kış­kır­ta­rak ya­pı­lı­yor” di­ye­bi­lir­si­niz.
Ben ise tam ak­si­ni dü­şü­nü­yo­rum. Si­ya­set­te eti­ği ya­ka­la­ya­ma­dı­ğı­mız, ne­za­ke­ti gös­te­re­me­di­ği­miz za­man ger­çek bir de­mok­ra­si­den söz ede­me­ye­ce­ği­mi­zi dü­şü­nü­yo­rum.
So­nuç­ta her par­ti bi­zim par­ti­miz, her si­ya­set­çi­miz bi­zim si­ya­set­çi­miz. AKP’li­si de, CHP’li­si de, MHP’li­si de, DP’li­si de; bu ül­ke­nin da­ha iyi­ye git­me­si için

Puding, klima, radyatör...  Ultrason, mp3 çalar, ADSL modem...
Şans oyunu iddia...
Özel üniversite ücreti, bitki çayı, doğalgaz abone ücreti...
Yatak bazası, bornoz, sakız...
Krem peynir ve MR ücreti...
*   *   *
Ya da...

EXPO alanı İnciraltı’nın planlamasıyla ilgili tartışma karmaşaya dönüşmüştü. Önce Şehir Plancıları Odası dava açmıştı. Ardından İnciraltı mülk sahiplerinin açtığı davada Büyükşehir Belediyesi’nin 25 bin ölçekli İzmir Kentsel Bölge Nazım İmar Planı’yla ilgili iptal kararı verildi.
İzmir 2. İdare Mahkemesi’nin kararı Nazım İmar Planı’nın tamamıyla iptal edildiği olarak algılandı. Oysa iptal sadece İnciraltı’ndaki “Turizm Merkezi” ilan edilen bölgeyi kapsıyordu.
Bir yanda buranın tarım arazisi olup olmadığı, bir yanda turizm amaçlı kullanıp kullanılamayacağı tartışmaları devam ediyor.
Sonuç ne olursa olsun; bu konuyu artık çözüme kavuşturmamız gerekiyor.
Bu alanla ilgili birçok belirsizlik sürüyor.
Hatırlayacaksınız; EXPO sürecinde Dernek Başkanı Ekrem Şen, “EXPO’nun kaybedilmesinden sorumlu olmayacağız” diye açıklamalarda bulunmuştu.
Şen’i suçlamıyorum, haksız da demiyorum. Burası en gözde yerlerden bir tanesiyse, herkesin ikna olacağı bir yöntemin

Pa­zar gün­kü ya­zım­da, “Ben ma­hal­le bas­kı­sın­dan ya­na­yım...” de­miş ve ya­zı­mı şöy­le bi­tir­miş­tim:
“Bu ül­ke­de ya­sa­la­ra uy­ma­yan­la­ra, ka­nun­lar çer­çe­ve­sin­de ha­re­ket et­me­yen­le­re, baş­ka­sı­nın hak­kı­nı gasp eden­le­re, baş­ka­sı­nın ma­lın­da gö­zü olan­la­ra, ku­ral­la­rı çiğ­ne­yen­le­re, dü­ze­ne mey­dan oku­yan­la­ra... Bor­cu­na sa­dık kal­ma­yan­la­ra, dev­le­te ver­gi ver­me­yen­le­re, ye­ti­min hak­kı­nı ye­mek­ten çe­kin­me­yen­le­re... Ha­zi­ne ara­zi­ni çe­vi­rip ge­ce­kon­du ya­pan­la­ra... Dev­le­tin ma­lı de­niz di­ye dü­şü­nen­le­re, iha­le al­mak için her tür­lü

Sosyolog Şerif Mardin’in ortaya attığı “mahalle baskısı” kavramı Türkiye’nin gündemini çok meşgul etti.
“Mahalle baskısı” bilinmeyen ve sosyal bilimce ifade edilmesi çok zor olan bir havadır.
Ben bu ortamın AKP’den bağımsız olarak Türkiye’de yaşadığına inanıyorum.
Ama “AKP’yle bu hava artmış mıdır, bazı çevreleri daha cesaretlendirmiş midir?” diye soracak olursanız...
Yanıtım “Evet” olur... AKP’nin uyguladığı politikalardan cesaret alanlar ve kendilerine vazife çıkaranlar müthiş bir baskı yapmaya başladılar.
Ama mahalle baskısının getirdiği ruh hali bazen öyle şartlar oluşturur ki, işte o zaman AKP de bu havaya boyun eğmek zorunda kalır.
O yüzden Türkiye’yi yönetenlerin asıl bu detaylara dikkat etmesinde fayda bulunuyor. Boğaziçi Üniversitesi Öğretim Üyesi Zeynep Gambetti’nin şöyle bir yorumu var:

Ege Üni­ver­si­te­si Tıp Fa­kül­te­si Tıp Eti­ği Ana­bi­lim Da­lı Baş­ka­nı Yrd. Doç. Dr. Dr. Ça­ğa­tay Üs­tün’e gö­re bir­çok ki­şi, top­lu­mun bu­gün gel­di­ği du­rum­dan mem­nun ol­ma­ma­sı­na rağ­men etik­siz bir or­tam­da ve eti­ği yok sa­yan bi­rey­ler­le ya­şa­ma­yı sür­dür­me­ye de­vam edi­yor.
Pe­ki, ni­çin? İş­te çok önem­se­di­ğim tes­pit­ler...
1. Tür­ki­ye’de eti­ğin hu­kuk­tan ön­ce gel­di­ği­ni be­nim­se­yen bir tu­tum ve yak­la­şım ne ya­zık ki ser­gi­len­mi­yor.
Hu­ku­ku etik­ten ön­ce gör­me­ye alış­mış bir an­la­yış bu­nu sür­dür­me­ye de­vam eder­ken, her­ke­se de ay­nı gö­rü­şü ka­bul et­tir­me­ye

Pa­zar­te­si gün­kü Va­kit ga­ze­te­si­nin man­şe­ti ”San­ki CHP Va­li­si“ baş­lı­ğıy­la çı­kı­yor.
CHP Ge­nel Sek­re­te­ri’nin oda­sı din­le­ni­yor.
Ke­li­me ke­li­me ko­nu­şu­lan­lar ga­ze­te say­fa­la­rın­da...
Dev­le­tin en yet­ki­li ki­şi­le­ri­nin ha­be­ri yok.
Baş­ba­kan ko­nuş­mu­yor, bir­kaç cı­lız açık­la­ma...
Hat­ta “Din­le­me­yi bı­ra­kın, ko­nu­şu­lan­la­ra ba­kın...” tar­zın­da açık­la­ma­lar.
Tür­ki­ye ger­çek­ten iyi yö­ne­ti­li­yor.