Doğan Heper

       Uzun tatillerin son günleri hep istenmedik olaylarla karşılaşılabiliyor.
       Karayollarında ölüm ve yaralanmalarla bazıları için bayram zehir olarak bitiyor.
       En iyisi acele etmemek.
       Üç yıl önceki Kurban Bayramı dönüşü bizim başımıza geleni de belki biliyorsunuz.
       Kolum hala normale dönmedi.
       Yeni bir ameliyat gerekiyor.

       Erbakan kendisini ziyaret edenlere; "kasetin tarihi çok eski" diyormuş.
       Bu neyi değiştirir? Söylenmişi söylenmemiş saymak mümkün mü?
       Onun, "Türk'üm, doğruyum"u kendine göre istismarı ha dün olmuş, ha bugün.
       Sonra, Türkiye Erbakan'ın istismarcılığına yabancı değil ki?
       Bakın farkındaysanız, onsuz bir siyasi hayat daha olumlu gidiyor.
       O, FP'nin başında olsaydı Türkiye bugün kimbilir ne çalkantılar yaşardı?

       Bu bayram, 9 günlük bir tatille daha da önem kazandı.
       Dokuz gün tatil demek, turizm demek.
       Belki de ilk kez bir bayram tatilinde bu oranda yurtdışına çıkıldı.
       Uçaklarda yer bulmakta zorluk çekildi.
       Otobüslü turlar için geç kalanlar koltuk bulamadı.
       Bazı turizm şirketleri kapı kapı dolaşıp bazı turlar için turist kaydı yaptı, kaparo aldı.

       Türkiye'de yıllarca Boğaz köprülerine karşı çıkıldı.
       Ama karşı çıkanların gerekçelerinin hiç de haklı olmadığı görüldü.
       Şimdi Boğaz bir kez daha geçilecek. Böyle bir zaruret doğdu.
       İki alternatif var.
       3. bir köprü.
       Tüp geçit.

       TCK'nın 312. maddesinde değişiklik uzun süredir tartışılıyordu. Hatta bir dönem onu değiştirmeyi FP önlemişti.
       En son değişim ihtiyacını Başbakan Ecevit de belirtti.
       O madde Hasan Celal Güzel'in, Tayyip Erdoğan'ın ve sonunda Erbakan'ın da cezalandırılmasına neden oldu.
       Demokrasilerde eyleme dönüşmedikçe her türlü fikrin savunulması tabiidir.
       Her türlü görüş ve düşüncenin ifadesi demokrasilerde açık ve geniş alan bulur.
       * * *

       Yılmaz Güney tartışılırken izlemekle yetindim.
       Günlerce süren Yılmaz Güney tartışmasındaki "lümpendir, değildir, filmleri iyidir, kötüdür, sanatsaldır, değildir" hükmünü "film eleştirmenleri"ne, "sanatçı"lara, Yılmaz Güney sineması uzmanlarına bırakmak daha doğru olurdu.
       Peki öyleyse şimdi neden Yılmaz Güney'e döndük.
       Birkaç gün önce Fatoş Güney'in Yener Süsoy'a yaptığı ilginç açıklamalar yankı uyandırdı.
       Bir de Yılmaz Güney'in senaryosunu yazdığı Sürü filminin salı gecesi galası yapıldı. Bu gala da Yılmaz Güney adı etrafında yeniden bir ilgi odağı yaratmış oldu.
       Anlamlı anlamsız tartışmalar hızını ve hararetini kaybettiğine göre kavgaya katılmadan Güney'in karakterini, ruhsal yapısını ortaya koyan bir anımızı da biz anlatabiliriz.

       8 Mart "Dünya Kadınlar Günü" çeşitli etkinliklerle kutlandı.
       Ben "Kadınlar Günü" diye bir ayırımı anlayamıyorum.
       Erkekler günü var mı?
       Diyeceksiniz ki; "günlerin hepsi zaten erkeklerin."
       Yok öyle şey.
       Kadının erkekten, erkeğin kadından ne farkı var ki, ayrı günleri olsun.

       Gündem bir tek konuya kilitlendi.
       Cumhurbaşkanlığı seçimi.
       İkinci derecedeki konu: FP'de durum.
       Herhalde vatandaş bıkmıştır.
       Çünkü özellikle cumhurbaşkanlığı tartışmaları politikada eski günleri hatırlatıyor.
       Siyasi partilerin laf salatasıyla, birbirlerine çamur atarak günlerini gün ettikleri, Türkiye'nin de kıymetli zamanını heba ettikleri günleri.