Ercan Güven

Emre Belözoğlu baba olduğunda “aklı başında çağı” şimdi başlıyor anlamında bir yazı yazmıştım.
Emre’yi ve eşini kutlamış Fenerbahçe ile Milli Takım’a “Gözün aydın” demiştim.
“Artık agresif Emre tarih olacak”!
Hurra!..
“Bu nasıl futbol yorumuydu”?
* * *
Birincisi, içinde insan olan her “iş”te duyguların rolünü ve gücünü bilmiyordu bazıları.

Ya Fenerbahçe’nin yerinde olsaydı Galatasaray? Başkanı/yöneticisi tutuklu, şampiyonluğu ipotekli, kaptanı dedikodu kıskacında, taraftarın gözyaşları Başkan maskesi arkasında...
Veya Beşiktaş’ın?..
Kupasını yed-i emine, teknik direktörünü ve yöneticisini cezaevi müdürüne teslim etmiş, “vefa” ile “ferda” arasında kalmış durumda...
Hatta Trabzonspor’un?
Taban kızgın, tavan üzgün, takım şaşkın.
Niye olmasın.
Mümkündü.

Bir insan neden milletvekili olur?.. Hele şanı/şöhreti Meclis’e girmeden toparlamışsa... Parası torunlarını bile kurtarıyorsa. Bu ülkede istediği yere istediği anda ulaşıyorsa...
Ve dahi siyasetin “s”sinden haberi yoksa...
Neden?
Kişisel uzmanlığında bilgisini, birikimini milletinin hizmetine sunmak için herhalde.
Hani derler ya; “Bu ülkenin bana verdiklerini ülkeme hizmet ederek ödemek için buradayım”!..
Eee, sayın milletvekili Hakan Şükür için “o gün”, bugün değil mi?
* * *

Ne sanıyordunuz yani?.. Aziz Yıldırım yanına bir iki yöneticisi ile bir iki güvendiği Fenerbahçeliyi almış, “Hangi maçta nasıl şike yaparız” diye harıl harıl çalışmış, bir takım insanların kulakları çınlatılmış, günahı alınmış, gıyabında pazarlık yapılmış, adressiz paralar yollamış...
Orada bitmiş iş.
Bıçak gibi kesilmiş.
Hakkında konuşulan futbolcuların haberi bile yok!
O rakiplerin yöneticileri, teknik adamları, meseleyi duyduklarında bir yaşına daha girmiş!
Zaten gönderilen paralar yolda kaybolmuş!
Fenerbahçe’de ise futbolcunun, hocanın, personelin haberi olmamış; kimse kuşku bile duymamış!

Bayılırım şu “Biraz da futbol konuşalım” lafına... Çünkü tam bir futbol entelektüeli resti.
Zeka, birikim, ciddiyet göstergesi.
Basit adamların basit ilişkilerinin değerlendirmesinden bıkmış, halkın seviyesine inmek için gayret sarf etmekten sıkılmış, futbolun o kutsal tekniğini özlemiş, kütür kütür kültür kokan bir laf.
Süzme ukalalık:
“Biraz futbol konuşalım”!
En sonunda Emre Belözoğlu da söyledi.
“Avrupa Şampiyonası elemeleri yaklaştı, gündem bambaşka”.

Beşiktaş’ın Tayfur Hoca’ya yaptığını “baba” evladına yapmaz!.. Bağırıp çağırmadan, sokaklara taşmadan, savcıyı yargıcı suçlamadan “haybeden tutukluluk sürecine” hukukun üstünlüğüne saygı içinde bir direnç varsa; budur işte...
Koskoca Beşiktaş kulübü, yüzmilyonlarca dolarlık kadrosunu, şampiyonluk umudunu ve bir anlamda istikbalini “kefalet” olarak ortaya seriyor ve sessizce bağırıyor:
“Tayfur Hoca’nın suçsuz olduğundan eminiz”!
Bu duruşun sahiplerine de bravo, bu duruşa hiçbir “çıkıntılık” yapmayarak sahip çıkan Beşiktaşlılara da.
* * *
Lakin, biz yorumcuyuz.
Acı da olsa gerçeği ve yapılması gerekenleri söylemekle mükellefiz. O yüzden “sevimsiziz”!.. Bu arada, size “çok sevimli” gelen bir yorumcunuz varsa hemen değiştiriniz.

Müthiş bir çizgi romandı... Tam bir kara mizah örneği: Adam, çöpten bulduğu kandilden çıkan “cin”e ne emrederse yerine geliyor... Ama en feci şekilde.
Mesela “Para bul” diyor... Adamın evi yanıyor; tak diye sigorta parasını koyuyorlar önüne.
“Şöhret olayım”!..
Tak; manşetlerde... Eller kelepçeli cinayet zanlısı!
Emenike “temennim” de çizgi romandaki gibi gerçekleşti açıkçası.
İşte Şike Operasyonunun “Ş” si ortada yokken Mayısta yazdığım Emenike yazısı:
* * *

O bir kahraman!.. O bir cesur yürek! O bir temizlik timsali.
Bize Tanrı’nın lutfu...
Karşınızdaaaa, Ermaaaan Toroğlu.
Popüler kültür böyle bir şey işte...
Berbat işlerin çevrildiği süreçte futbolcu, daha berbat işlerin çevrildiği süreçte hakem olan, en berbat işlerin çevrildiği süreçte ise satılmış/ayarlanmış maçlar da dahil olmak üzere yorumculuk yapan Toroğlu, şike operasyonu başlayınca “şikecilerle mücadelenin” komutanı oldu.
İnce Memed’den sonra “ağalara” isyan eden, en hakiki fenomendir şu anda kendisi.
Abdi Ağa’dan nefret eden Değirmenoluk köylülerinin cesaret edemediğini yapan ve İnce Memed’in pabucunu dama atan adam.